" ေ႐ွးထံုးလည္း မပယ္နဲ႔ ေစ်းသံုးလည္း မလြယ္နဲ႔ "

Steemitမွမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ညီအကိုမ်ားအားလံုးမဂၤလာ
ပါခင္ဗ်ာ ။ ကြၽန္ေတာ္ စာေရးျဖစ္လိုက္ မေရးျဖစ္လိုက္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ရယ္ Promotion ကိုအပတ္စဥ္မတင္ ၊ Group(1) ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ညီအကိုေတြကို ကြၽန္ေတာ္ Promotion မတင္ႏိုင္တဲ့ အပတ္ေ တြမွာလည္း Vote & Comment မေပးႏိုင္တာ ေၾကာင့္ တကယ္ကို အားနာမိပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ေနရပ္မဟုတ္ တဲ့ေဒသတစ္ခုမွာ တာ ဝန္ ထမ္းေဆာင္ ေနရတဲ့အတြက္ ေနသားမက်ေသးတာေၾကာင့္ အရာအရာ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ ေနသားက်ေအာင္ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ။ Promotion အပတ္စဥ္တင္ႏိုင္ေအာင္လည္း ေခါင္းထဲ႐ွိသမွ် ျခစ္ကုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားေရးေနပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း စာေရးဖို႔အတြက္ စဥ္းစားေနရင္း ငယ္ငယ္ကၾကားခဲ့ဖူးတာေတြၾကံဳခဲ့တာေတြဖတ္ခဲ့မွတ္ခဲ့ရတာ ေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားသတိရမိတဲ့အတြက္ေရးစရာတစ္ခုရသြားတာပါ။
ထံုးတမ္းစဥ္လာ ဆိုတာကေတာ့ ဟိုးေ႐ွးယခင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားဘီဘင္ လူႀကီးသူႀကီးမ်ား စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေတာကာ ခ်မွတ ္ခဲ့တဲ့ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္္ ။ အဲ့ဒီလို ခ်မွတ္ခဲ့ရာမွာလည္း ကြၽန္ေတာ ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြ ‎ဟာ သူတို႔ေခတ္ သူတို႔အခါႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ‎နဲ႔ ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္း မ်ားလည္း ႐ွိတတ္ပါတယ္ ။ ဟိုးေ႐ွ႕ ခတ္က ကမာၻဦး ‎ေက်ာက္ေခတ္ လူသားမ်ားလို မသိနားမလည္ ပဲနဲ႔ ခ်မွတ္ခဲ့တာ ‎ေတြလည္း ႐ွိမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါ
တယ္ ။ဥပမာ သစ္ပင္ကိုနတ္ေစာင့္တယ္ ။
‎ သစ္ပင္ေတြမွာ ႐ုကၡစိုး႐ွိတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္တစ္ပင္ ကိုအကိုင္းခ်ိဳးရင္လည္း နတ္ေနဖို႔အတြက္
သစ္ကိုင္း ခ်န္ထားရတဲ့ ထံုးစံဆိုတာ ႐ွိတယ္လို႔ လူႀကီးေတြေျပာတာ ငယ္ငယ္ကၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို သစ္ကိုင္းအားလံုးကိုသာ ခ်ိဳးျပစ္မယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီအပင္ ဟာ ႐ွင္သန္ဖို႔တြက္ ခက္ခဲသြားမွာပါ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အသိအလိမၼာ အေျမာ္ ‎အျမင္နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူႀကီးေတြက အသိအလိမၼာ နည္းပါးတဲ့ သူေတြကို နတ္ ‎ႏွင့္ေျခာက္ခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္ ။ ယေန႔ေခတ္ အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ ‎ေ႐ွာက္ေရးလိုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ အေျမာ္အျမင္႐ွိတဲ့လူႀကီးေတြက အဲ့ဒီလို ‎ေျပာထားတဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေစာင့္တဲ့နတ္ကို မယံုၾကည္ေပမယ့္လည္းနတ္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းကိုေတာ့ က်ိန္းေသကို ခ်န္ထား ‎ေတာ့မွာပါ ။ ဒါေၾကာင့္ မယံုၾကည္ေပမယ့္လည္းလူႀကီးေတြေျပာစကားက္ို‎မပယ္႐ွားတတ္တဲ့သူေတြက ဒီေန႔ေခတ္အထိ လိုက္နာက်င့္သံုးေနတာေတြ ‎႐ွိေနဆဲပဲျဖစ္ပါတယ္ ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ကေလးတစ္ေယာက္ အက်င့္ဆိုးၿပီး
အေၾကာင္းမ႐ွိအေၾကာင္း႐ွာ ငိုတတ္တယ္ဆိုရင္ " ခဲဝါ "ေတြလိုၿပီး ဖမ္းစားေနတယ္
လို္႔ ေျခာက္တာ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ထမင္းခုႏွစ္ဆုပ္ကို အိမ္ေခါင္
အမိုးေက်ာ္ေအာင္ ေနာက္ျပန္ျပစ္ပစ္တာေတြ လုပ္ၾကပါေသးတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ့္္အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္တုန္းထင္မိပါတယ္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္
ေပါက္တာနဲ႔ စာအုပ္ေတြထားတဲ့ စင္ေပၚကေနဟို႐ွာၾကည့္ ဒီ႐ွာၾကည့္နဲ႔
႐ွာေနရင္း ရင္ေသြး ကေလးငယ္ ျပဳစုနည္းစာအုပ္တစ္အုပ္ေတြ႕ေတာ့
ပံုေလးေတြပါပါတဲ့ အတြက္ ဟိုလွန္ဒီလွန္နဲ႔ ဖတ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ အဲ့ဒီအ
ထဲက ကေလးေတြဘာေၾကာင့္ငိုတာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ေတြ႕ေတာ့ စ္ိတ္ဝင္စားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္ ။ အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ညီကေလးက ခဏခဏငိုေတာ့ သိခ်င္တာနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္ခဲ့မိတာပါ ။ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြငိုတဲ့အေၾကာင္း
ရင္းေတြက

      -ဆာေလာင္ရင္ငိုတတ္တယ္ 
      -‎ကသ္ိကေအာင့္ ေနရခက္ၿပီးငိုတယ္ 
      -‎ကေလးပတ္ထားတဲ့ အႏွီးစေတြမွာ ေသးစိုေနတဲ့အတြက္ ေနရ
        ခက္ၿပီးငုိတယ္ ။
      - ပုရြက္ဆိတ္ တို႔ၾကမ္းပိုးတို႔လိုပိုးမႊားအေကာင္ေတြကိုက္ၿပီးငိုတယ္
      -အလကားသက္သက္ ငိုခ်င္ရင္လည္းငိုတတ္တယ္
        လို႔ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္ ။

ဘာအေၾကာင္းမွ မ႐ွိပဲနဲ႔ အလကားသက္သက္ငိုတတ္တဲ့ အက်င့္႐ွိတဲ့က
ေလးကို အဲ့ဒီလိုငိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မေခ်ာ့ပဲလႊတ္ေပးထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒါဆိုရင္ အဲ့ဒီကေလးမွာ လြန္အားတိုးတယ္လို႔ ေရးထားတာဖတ္ခဲ့ရပါ
တယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ရင္းႏွိီးတဲ့သူေတြကိုဆိုရင္ အဲ့ဒီလို ငိုေနတာ စိုးရိမ္ပူပန္ဖို႔ မလိုေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပတတ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလည္း မရပါခဲ့ပါဘူး ။ သူတို႔ေတြကေတာ့ ကေလးေတြ
အဲ့ဒီလို မငိုရေအာင္ဆိုၿပီး ထမင္းခုႏွစ္ဆုပ္ကို ေနာက္ျပန္ျပစ္တတ္တဲ့ ဓေလ့ပဲ ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္မွာေတာ့
အဲ့ဒီလို အယူအေတြ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွးယခင္ ယံုၾကည္မႈေတြအေပၚလဲ အစြဲအလမ္းမထားသင့္ပါဘူး ။
အေကာင္း အဆိုး အေၾကာင္း အက်ိဳး အမွားအမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခား ဆင္ျခင္
ၿပီးကာမွ ယံုၾကည္သင့္ပါတယ္ ။
ကြၽန္ေတာ္ၾကံဳေတြ႔ဖူးတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးအေၾကာင္းကိုလည္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါေသးတယ္ ။ အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးကေတာ့ တျခားကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးတဲ့
ဘုန္းဘုန္းေတြနဲ႔ မတူပါဘူး ။ အဓိကထူးျခားခ်က္က သူရဲ႕ ေက်ာင္းဝန္းထဲ
မွာ ဖိနပ္စီးခြင့္ျပဳထားပါတယ္ ။ ဖိနပ္စီးခြင့္ျပဳထားရံုမကပဲနဲ႔ ေ႐ွးယခင္ ထံုး
တမ္းအစဥ္အလာေတြ လိုမ်ိဳး ဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ ၊ တရားရဲ႕ဂုဏ္ နဲ႔ ဘုရားရဲ႕သား
ေတာ္တြျဖစ္တဲလ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ကို ႐ိုေသေလးစားတဲ့ အေနနဲ႔
ဖိနပ္ကို ခြၽတ္ၿပီး ေက်ာင္းကိုလာရင္လည္း မႀကဳိက္ပါ ။ အဲ့ဒီအခါ ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းၾကပါတယ္ ။
အဲ့ဒီအခါ ဆရာေတာ္က
"တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ဘုရားကို႐ိုေသတယ္ ၊ ဘုန္းႀကီးကို႐ိုေသ
‎တယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းဝန္းထဲကို ဖိနပ္ေတြခြၽတ္ၿပီးဝင္လာၾကတယ္
အဲ့ဒီအခါ သဲေတြကပ္ပါလာေတာ့ ‎ကိုရင္ေလးေတြေက်ာင္းသား
‎ေလးေတြက ၾကမ္းခင္းကသဲေတြကို လွဲပီးရင္းလွဲေနရတယ္ ။
‎တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆိုရင္ ႏြားေခ်း ၊ ေခြးေခ်း ၊ ၾကက္ေခ်း ေတြ နင္းမိ
‎လာၾကတယ္ ။ အဲ့ဒီလို ေပလာရင္ ေခ်ကားမွာေျခနဲ႔ထစ္ၿပီး
‎သုတ္ျပစ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အခုလိုမ်ိဴး ဖိနပ္စီးလာေတာ့ ဒကာ ၊
ဒကာမေတြေရာ‎ဘုန္းဘုန္းတို႔ပါ အဆင္ေျပတာေပါ " ‎
‎လို႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
အဲ့ဒီအခါ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ဘုရား
" ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးက ဘုရားေပၚမွာ ဖိနပ္စီးလို႔ ေျခဖဝါးျပင္ကို
‎ ဓားနဲ႔ အမႊမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္း အယူအဆေၾကာင့္
‎သတ္မွတ္လိုက္နာခဲ့ဲၾကတာ မဟုတ္ပါလားဘုရား "
‎လို႔ေလ်ာက္တင္ပါတယ္ ။
ထိုအခါဆရာေတာ္က
" ဟ - ဒကာႀကီးရ အဲ့ဒီဓေလ့အယူအဆက မူုလက်မ္းထဲမွာ
‎လည္း" ျမဴမႈန္လိမ္းထားတဲ့ ဖဝါးႏွင့္ " လို႔ဆုိထားတယ္ကြ
‎ျမဴမႈန္ လိမ္းတယ္ဆိုကတည္းက ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ဖိနပ္မစီးလို႔
‎ေပါ့ကြ " ‎
‎လို႔ ျပန္လည္မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္ ။
အဲ့ဒီအခါ ဒကာႀကီးက ေျပာရခက္ မေျပာရခက္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဘုန္း
ႀကီးျဖစ္ေနတာရယ္ ကိုယ့္ဆရာျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ျငင္းလို႔လည္း မ ေကာင္း ။ ဘုန္းဘုန္း ေျပာတာေတြကလည္း ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ လက္ ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေၾကာင္း အရင္း႐ွိ ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာင္း ဝန္း ထဲမွာ ဖိနပ္စီးရတဲ့ အက်င့္ဓေလ့ကို ဒီကေန႔အထိ ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္ ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္လာလူမ်ိဴးေတြဟာ ေ႐ွး႐ိုးထံုးတမ္းအစဥ္လာ
ေတြကို ယံုၾကည္သက္ဝင္ၾကပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဘိုး အဘြားလက္
ထက္ေတြကဆိုရင္ အဲ့ဒီလိုအစဥ္အလာေတြကို အေတာ္ေလးကို သက္ဝင္
ယံုၾကည္ေနၾကဆဲပါ ။ ဒါေပမယ့္ ယေန႔ေခတ္ႀကီးကလည္း တိုးတက္ေျပာင္း လဲ လာတဲ့အေလ်ာက္ ေ႐ွးထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ယံုၾကည္မႈေတြေလ်ာ့
နည္းလာၾကပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြဟာ ေ႐ွးထံုးတမ္းအစဥ္
လာေတြကို မယံုၾကည္ေပမယ့္ လက္မခံလို႔မရပါဘူး ။
" ေ႐ွးထံုးလည္း မပယ္နဲ႔
‎ ေစ်းသံုးလည္းမလြယ္နဲ႔ "
ဆိုတဲ့စကားပံုအတိုင္း ေ႐ွးထံုးေတြကလည္း ပယ္႐ွားလို႔လည္းမရပါဘူး ။ အ
ေၾကာင္းအရာေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ယွဥ္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ိဳးကို ေသေသခ်ာ
ခ်ာ ဆပ္စပ္ေတြးေတာဆင္ျခင္ကာ ေနထိုင္ၾကရမွာပါ ။

@henryba

MSC -056

23/2/2018