g4 မွ post ေလးမ်ားႏွင္႔

အေတြးထဲ ဘာေရးရမန္းလဲ မသိ အခ်ိန္ကလည္း မ်ားမ်ား မရွိေတာ႔ post ေလးကလည္း တင္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လာသည္ ။ post မတင္ရလ်ွင္ပင္ တစ္ခုခု လိုေနသလိုလိုပင္ ျဖစ္ေနမိသည္ ။ post လိုတာဘဲ ထင္ပါသည္ ။ ထိုအရသာအား ခံစားဖူးၾကမည္ ဟူ၍လည္း ထင္ပါသည္ ။ ထိုသို႔ ႀကံရာ မရသည္႔အဆံုး ဆားကလည္း ခ်က္စရာမရွိသည္႔ အျဖစ္မို႔ steem myanmar ထဲ ဝင္ၾကည္႔ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ႔တယ္ ။ ဒီတစ္ခါကေတာ႔ review မဟုတ္ပါဘူး ။ ေဝဖန္တယ္လဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး ။ ဟိုမက် ဒီမက်နဲ႔ ေရးစရာရေအာင္ ေရးခ်လိုက္တယ္ဘဲ ဆိုရမည္လား မသိပါ ။ g4 အဖြဲ႔သားမ်ား သည္းခံေပးၾကပါကုန္ ။

ပထမဆံုးေတြ႔လိုက္မိသည္မွာေတာ႔ ျမန္မာျပည္သား ေရနစ္သြားတာပါဘဲ ေရွ႕ဆက္မတိုးနဲ႔လို႕ေတာ႔ ဆိုထားပါတယ္ ဒါနဲ႔ကိုယ္လဲ မတိုးေတာ႔ဘူးေပါ့ ။ ကိုဇာမနီကေတာ႔ ရခိုင္သတ္မည္ ေျမြသတ္မည္ဆိုသျဖင္႔ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ လွည္႔ေျပးခဲ႔ရသည္ ။ ေနာက္ မမျမန္မာကေတာ႔ ၾကက္ေျခနီ အေၾကာင္းပါ ။ ဟင္းခ်က္လဲ အလြန္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင္႔ ၾကက္ေျခနီမ်ား ၾကက္ေျခေထာက္ ဟင္းအမယ္မယ္ ျဖစ္မသြားေစရန္ ဆုေတာင္းမိလိုက္ပါေသးသည္ ။ မစုလွိဳင္မွာေတာ႔ အဆင္ေျပေနပါသတဲ႔ က်ႊန္ေတာ္ေတာ႔ ေညာင္းေနတုန္းပါဘဲ ။

ထို႔ေနာက္မွာေတာ႔ မန္းတေလးကို သတိရမိေအာင္ ကိုေထြးက ဆြဲေဆာင္ထားပါတယ္ ။ ဦးဇင္းရဲ႕ ကရင္ျဖဴရႊာကေလးကလည္း အလြန္ သက္သက္သာသာ သြားလည္နိုင္မည္ ထင္ပါသည္ ။ ေငြစကၠဴကား အသံုးမက်သေလာက္ရွိသည္ဆိုေတာ႔ လမ္းစရိတ္ပဲ လိုအပ္မည္ေလ ။ ဟိုေရာက္မွ အေသခိုင္းစားရင္ေတာ႔ တတ္နိုင္ဘူးေပါ့ ။ ဦးအင္းတို႔ဆီမွာေတာ႔မသိ ကိုယ္႔ဆီမွာေတာ႔ ေလမ်ားမိုးမ်ားက်ျပီး မထူးအတူတူ နံျပားဖိုထဲ မီးျငိမ္းျပီး အခ်ိန္တန္ေတာ႔လဲ နံျပားဖိုပါဘဲ ။ ထိုမွတစ္ဆင္႔ တစ္ျဖည္းျဖည္း အရိပ္ရွာရင္း ေတာႀကီးတစ္ခုထဲသို႔ ဝင္ခဲ႔မိသည္ ။ ကိုေက်ာ္သူရိန္ အမဲလိုက္ေနသည္အား အေႏွာက္အယွက္ ေပးမိမည္ စိုးသျဖင္႔ ထိုေတာထဲမွ ျပန္ထြက္ခဲ႔ရျပန္သည္ ။ ထိုစဥ္ ဒိုင္း. . . . .

_{Image source}

ေတာမွ ထြက္လာျပီး ကိုေအာင္ႀကီးအား လမ္းတြင္ေတြ႕မိလိုက္ေသာ္လည္း ႏွဳတ္မဆက္မိလိုက္ပါ ။ ေတာ္ၾကာေအာင္ႀကီး ေနာက္က တစ္ရာ ေပ်ာက္သြားလ်ွင္ က်ႊန္ေတာ္ခိုးသည္ ထင္ေနလိမ္႔မည္ကို စိုးရိမ္၍ ျဖစ္သည္ ။ ထိုစဥ္ စာလံုးအႀကီးႀကီးႏွင္႔ ဆိုင္းဘုတ္ တစ္ခုအား ေတြ႔မိလိုက္သည္ ။ ကိုရွိန္းသူ စာစစ္သည္ ဆိုလား အမငိ မျဖစ္ေသး က်ႊန္ေတာ္သည္ စာေမးပြဲႏွင္႔ တည္႔သည္မဟုတ္ပါ ။ ထို႔ေနာက္ ဖုန္းေလးအား တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႕မိသည္ ။ ဆရာမ ေခၚလာ၍ေတာ႔ မဟုတ္ပါ ။ အလိုလို ၾကည္႔မိျခင္းသာျဖစ္သည္ ။ ေဒၚသႋဝင္း၏အိမ္သို႔ အလည္သြားရန္ စိတ္ကူးေသာ္လည္း ေဒၚသႋဝင္းမွာ ေသမင္းႏွင္႔ စကားေျပာေနသျဖင္႔ က်ႊန္ေတာ္လဲ ျခံဝကေနသာ ထြက္ေျပးလာရသည္ ။ ဒါမ်ိဳး တားတားေၾကာက္တတ္သည္ ။ ထြက္ေျပးေကာင္းဆဲပင္ ရုတ္တရက္ လ်ွပ္စစ္မီးမ်ား ပ်က္သြားေလျပီ ။ ဟာ သြားပါျပီ ဟူေသာ အေတြးမဆံုးခင္ ကိုအာကာျဖိဳး ထြက္လာျပီး မပူပါနဲ႔အကို အစခ်ီကာ အီးေတြ ေအေတြ ေျပာျပီး ဗို႔ေက်ႊးမွ အဆင္ေျပမည္ ဆို၏ ။ သူေက်ႊးမည္႔ဗို႔က ဘာဗို႔ႀကီးမန္းလဲ ေသခ်ာမသိေလ စားမေကာင္းရင္လဲ အားနာနာနဲ႔ ဒုကၡခံျပီး စားေနရဦးမည္ ။သို႕ႏွင္႔ မနဲစကားျဖတ္ကာ ျပန္ခဲ႔ရသည္ ။ ထိုစဥ္ မီးျပန္လာရာ ျပည္႔စံုခင္ခင္၏ ေဟး . . . . .ဟူေသာအသံမွာ ရပ္ရႊာထဲတြင္ ဆူညံသြားေလေတာ႔သည္ ။

MSC . 9

@domelay (အေတြးမ်ွင္ေလးမ်ား)