က်မသိတယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္

ဒီဇတ္ေလးကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ကြယ္ရာအရပ္မွာ လူေတြမသိေအာင္လုပ္မိတဲ့ မသမာတဲ့ ကိစၥေတြဟာ သူမ်ားကဘာမွမလုပ္ေပမယ့္လည္း ကိုယ့္စိတ္က ကိုယ့္ကို ျပန္ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို အသိပညာေလး တစ္ခုေပးခ်င္တဲ့အတြက္ေရးသားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္
လြန္ခဲ့ေသာ 4ႏွစ္ခန္႔ေလာက္က က်မတို႔ အင္းတေကာ္ရြာရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္ေဟာေျပာခဲ့တာေလး က်မအရမ္းသေဘာက်တဲ့အတြက္ေကာ အားလုံးလဲ စဥ္ခ်င္မိစရာေလးေတြလဲျဖစ္ေအာင္ ေရးသားလိုက္ပာတယ္ ဒီဇတ္ေလးကေတာ့ ဟာသေလးေႏွာထားတဲ့ ပညာေပးဇတ္လမ္းေလးပါ ဇတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ
ဟိုေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ရြာႏွစ္ရြာ႐ွိခဲ့တယ္ ရြာတစ္ရြာရဲ႕နာမည္က စြန္ညိဳ ရြာတဲ့ တစ္ရြာကေတာ့ ယုန္မင္းရြာတဲ့ စြန္ညိဳရြာကေတာ့ ရြာရဲ႕ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ ႐ွိၿပီးေတာ့ ယုန္မင္းရြာကေတာ့ ရြာရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ျခမ္း မွာ တည္႐ွိေနတယ္ စြန္ညိဳရြာမွာ ကိုေရႊဆိုတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေနထိုင္ပါတယ္
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ရြာရဲ႕ေျမာက္ဘက္ ယုန္မင္းရြာရဲ႕ ရြာဦးေက်ာင္းဘုရားပြဲလုပ္ပါတယ္ ဘုရားပြဲရဲ႕ထံုးစံ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြထည့္ၾကတယ္ ပြဲလမ္းသဘင္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ေတာသားေတြအႀကိဳက္ေပါ့႐ွင္ ရြာလုံးကြၽတ္နီးပါး ပြဲသြားၾကတယ္ အဲ့ထဲမွာေတာ့ လူပ်ိဳႀကီးကိုေရႊ တစ္ေယာက္လည္း အပါအဝင္ေပါ့ အဲ့ေန႔ကေတာ့ တစ္ရြာလုံး ပြဲသြားဖို႔ မိမိတို႔သက္ဆိုင္ရာအလုပ္ေတြကို ျမန္ျမန္လုပ္ၾက ေစာေစာသိမ္းၾကနဲ႔ တစ္ရြာလုံး ပြတ္ေလာ႐ိုက္ေနတာေပါ့႐ွင္ ရြာရဲ႕ အပ်ိဳေတြကလည္း ေရခ်ိဳးၾက ဖီးလိမ္းၾကနဲ႔ေပါ့ အဲ့လိုနဲ႔ ညေနနည္းနည္းေစာင္းေတာ့ လွည္းျပင္ၿပီး ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေအာ္ဟစ္ေခၚရင္း ႏြားခေလာက္သံ တစ္ညံညံနဲ႔ပဲ ပြဲလမ္းသဘင္ ႐ွိရာသို႔သြားၾကပါေတာ့တယ္ အယ္အဲ့ထဲမွာေတာ့ လူပ်ိဳႀကီးကိုေရႊမပါသြားဘူး႐ွင့္ လူပ်ိဳႀကီးကလဲျဖစ္႐ွက္ကလဲ႐ွက္တက္ဆိုေတာ့ လူေတာမတိုးဘူးေပါ့႐ွင္ ဒါေပသိ ပြဲလမ္းသဘင္ေတာ့ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္႐ွင့္ သူမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းလဲျဖစ္ ခ်ိဳ႕တဲ့ တဲ့ သူလဲျဖစ္ေတာ့ ႏြားလွည္းတစ္စီးေတာင္မပိုင္ဘူးေပါ့ အဲ့မွာပဲ သူကေျခလ်င္သြားရမွာဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြသြားတဲ့ လွည္းလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းမသြားပဲ လယ္ေတာထဲကေန ဓာတ္မီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တစ္ကိုယ္ထဲ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္
တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ သူဓာတ္မီးကို အၾကာႀကီးထိုးၾကည့္ၿပီးေအာ္လိုက္တယ္ "ဟာ.. ဇီးသီးႀကီးပါလား ဝင္းမွည့္ၿပီးေျပာင္တင္းေနတာပဲ "ဒီဇီးသီးႀကီးတာ စားလိုက္ရရင္ေတာ့ အီစိမ့္ေနေအာင္ ခ်ိဳေနမွာပဲ "သူေတြးလိုက္တယ္ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ ဇီးသီးက ႏြားခ်ီးပုံရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္မွာျဖစ္ေနတယ္ အဲ့အခ်ိန္မွာ ျပသနာပဲ ဇီးသီးကလဲ ဝင္မွန္႔ၿပီးစားခ်င္စရာ ဒါေပမယ့္ ႏြားခ်ီးပုံတည့္တည့္မွေရာက္ေနရတယ္လို႔ကြာ ဟင္းးး စိတ္ကိုဒုန္းဒုန္းခ် ဇီးသီးကိုေက်ာ္ၿပီး ပြဲ႐ွိရာသြားဖို႔ျပင္လိုက္တယ္ ႏွစ္လွမ္းေလာက္ပဲေလ်ွာက္ရေသးတယ္ သူစဥ္းစားတယ္ ဒီဇီးသီးမ်ိဳးက စားရခဲ တယ္ ငါနဲ႔ထိုက္လို႔ငါေတြ႔တာ ငါမွမစားရင္တစ္ျခားသူစားသြားမွာပဲဆိုၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး ႏြားခ်ီးပုံထဲ က ဇီးသီးကို စားဖို႔ျပင္လိုက္ပါေတာ့တယ္ စားမယ္ဆိုေတာ့ ေဘးဘီဝဲယာသူၾကည့္လိုက္တယ္ ဘယ္သူေတြမ်ား႐ွိေနလဲေပါ့ သူကႏြားခ်ီပုံထဲက ဇီးသီးစားမွာဆိုေတာ့ လူသိလို႔လဲမျဖစ္ဖူးေလ အဲ့အခ်ိန္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ လူကလဲပ်က္လပ္ေနတာေပါ့ ကဲ ကိုေရႊတို႔ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ႏြားခ်ီးပုံထဲကဇီးသီးကို ဇြပ္ဆိုႏႈိက္ ပုဆိုးနဲ႔သုတ္ၿပီး တစ္ဂြတ္ဂြတ္ကိုက္စားလိုက္ပါေတာ့တယ္ စားၿပီးေတာ့ လူေတြရိပ္မိမွာ စိုးၿပီး ပါးစပ္ကို ပုဆိုးနဲ႔အေသအခ်ာသုတ္ၿပီး ပြဲလမ္းသဘင္ကို ခက္တည္တည္နဲ႔ သြားလိုက္ပါေတာ့တယ္ ပြဲထဲေရာက္ေတာ့ ပြဲရဲ႕အလည္နားေလာက္မွာထိုင္ ပြဲအထြက္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္
ပြဲထြက္ပါၿပီ ပြဲေတြရဲ႕ထုံးစံ စထြက္ထြက္ခ်င္းမွာ ကိုႀကီးေက်ာ္အကကပါတယ္ ၿပီးေတာ့ မင္းသမီးစထြက္ၿပီးကပါၿပီ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မင္းသမီးရဲ႕ သီခ်င္းနာမည္က က်မသိတယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္တဲ့ အဲ့ကေနမင္းသမီးက ဇတ္ခုံေပၚ မီးေရာင္ေတြၾကား သီခ်င္းေလး ဆိုရင္းကတာေပါ့ အယ္ သီးခ်င္းေလးေဒါက္ေလ်ွာက္ စာသားေလးဆိုလာၿပီး ေနာက္အပိုဒ္ေလးမွာ မင္းသမီးက ေခါင္းေလး ္လႈပ္ခါ ေမးေလး ေကာ့ကာနဲ႔ ဆိုလိုက္တယ္ "႐ွင္မဟုတ္တာ လုပ္တယ္ က်မသိတယ္ ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္ " အဲ့အခ်ိန္ ကိုေရႊ "ဟိုက္ ဟင္ ဒီမင္းသမီး ငါကိုလဲ ေသခ်ာၾကည့္တယ္ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းကိုလဲ ႐ွင္မဟုတ္တာလုပ္တယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုပါလား သူ႔အေတြးအမွန္က မင္းသမီးက သူ႔ၾကည့္တာလဲမဟုတ္ဖူး ပရိပ္သတ္ကိုၾကည့္ၿပီးဆိုတာ သီးခ်င္းကလဲ အေစာႀကီးထဲက အဲ့ဒီသီခ်င္းဆိုမို႔ တိုက္ထားၿပီးသား အဲ့မွာ ကိုေရႊ သူမဟုတ္တာလုပ္ထားေတာ့ေခြၽးျပန္ေနၿပီ ဇတ္ခုံေပၚမွာ မင္းသမီးကလည္း "က်မသိတယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္ ထပ္ထပ္ခါဆို ပရိပ္သတ္ကလည္း ေအာက္ကေန လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီးျသဘာေပး
အဲ့ဒါနဲ႔ ကိုေရႊ စဥ္းစားတယ္ ဒီလိုေနေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး ငါတစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္မယ္ အဲ့ဒါနဲ႔ပြဲခင္းထဲကထ ထြက္ ဇတ္ခုံေပၚတက္ ပါလာတဲ့ အေႂကြေလးထဲ နည္းနည္းကို မင္းသမီးနားကပ္ မ်က္ႏွာေလးျပဳံးျပၿပီး ဆက္မဆိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ဆိုတဲ့ပုံစံနဲ႔ ဆုသြားခ်တယ္ အမွန္ေတာ့ သူက ဆုခ်တာမဟုတ္ဖူး လက္ထိုးတာ ဒါေပမဲ့ မင္းသမီးကမသိဘူး သူ႔သီခ်င္းကို အရမ္း ႀကိဳက္လို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေတာင္းတယ္ ထင္ၿပီး အဲ့သီခ်င္းကိုပဲေနာက္တစ္ခါထပ္ဆိုတယ္
အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုေရႊ "ဟ ဒီ မင္းသမီး ႏွယ္ ငါလက္ထိုးတာ နည္းလို႔သီခ်င္းကိုထပ္ဆိုေနတာျဖစ္မယ္ ကိုေရႊ -ေနာက္တစ္ေခါက္ ပါလာတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ မင္းသမီးဆီ သြား မ်က္ႏွာေလးျပဳံးျပၿပီ ဆုခ်တယ္ " မင္းသမီးလည္း သူ႔သီခ်င္းကို အရမ္းႀကိဳက္လို႔ထပ္ေတာင္းတယ္ ထင္ၿပီး ထပ္ဆိုတယ္ အဲ့မွာပဲ ကိုေရႊက ဆုခ်လိုက္ မင္းသမီးက ဆက္ဆိုလိုက္နဲ႔ ကိုေရႊ ပါလာသမ်ွပိုက္ဆံ ကုန္ပါၿပီ ကိုေရႊ ေဒါသကလည္းထြက္လာၿပီ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ မင္းသမီးနား သြားမင္းသီးဆီက မိုက္ကိုဆြဲယူၿပီး "ေျပာျပလိုက္ေတာ့ေဟ့ တကယ္ထဲ ငါ့ဘာသာ ႏြားခ်ီးပုံထဲက ဇီးသီးေလး ေကာက္စားမိတာ က်မသိတယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္ က်မ သိတယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္နဲ႔ " သူေျပာမွ ပြဲခင္းထဲကလူေတြ အကုန္သိၿပီး ရီလိုက္ၾကတာ အူတတ္ မတက္ပါပဲ
ေျပာခ်င္တာေလးကေတာ့ ကိုေရႊ ထုံး ႏွလုံးမူၿပီး မေကာင္းမႈဆိုတာ စိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မ႐ွိပါဘူး ကိုယ္မဟုတ္တာလုပ္ထားရင္ သူမ်ား သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူစကားေျပာရင္ေတာင္ ငါ့မ်ား ေျပာေနသလား ဆိုတဲ့ စိတ္ေျခာက္ျခားမႈေတြ ျဖစ္စျမဲပါ
ဇတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္
အားလုံးပဲက်န္းမာပါေစ
Credit image google
By @coralbright
MSC 231