သံသရာေႂကြး(ဇာတ္သိမ္း)

ေဒၚေလးျကာနီဆံုးျပီးတစ္နွစ္ေလာက္အျကာမွာေပါ့။
ထံုးစံအတိုင္းတစ္နွစ္တာအတြက္ ေကာက္လုပ္ငန္း
သိမ္းျပီးေသာအခ်ိန္ သိန္းစိန္အားလပ္ခ်ိန္တြင္ျဖစ္
သည္။ သိန္းစိန္၏ မိခင္ဘက္မွ ေတာ္စပ္ေသာေမာင္
ဝမ္းခဲြ တဖက္ရြာမွ သိန္းစိန္ေနေသာအိမ္သို႔ေရာက္
ရွိလာေလသည္။သူ႔၏ ႏြားအုပ္ကို ထိန္းေက်ာင္းရန္
လူလို၍ သိန္းစိန္အား ထိန္းေက်ာင္းေစေလသည္။
သိန္းစိန္လဲ အားလပ္ခ်ိန္ျဖစ္ေနေသာေျကာင့္ လက္
ခံလိုက္ေလသည္။

ႏြားအုပ္မွာ စုစုေပါင္း ၁၀ေကာင္ ၁၅ေကာင္ခန္႔ရွိျပီး
မိုးမက်မီအထိ ထိန္းေက်ာင္းေပးရမည္ျဖစ္သည္။
ထိန္းေက်ာင္းေနေသာကာလအတြင္း အကယ္၍
ႏြားအေကာင္ေရတိုးလာပါက ထိုတိုးေသာ ႏြားကို
သိန္းစိန္အားေပးမည္ဟုဆိုေလ၏။တနည္းအားျဖင့္
ႏြားအုပ္ထိန္းသိမ္းခေပါ့။ ႏြားအုပ္ထိန္းသိမ္းခ ဆိုဟူ
၍ေပးေသာ္လည္း သိန္းစိန္အားျပန္လည္ျကည့္ရွဳေပး
ျခင္းသာျဖစ္ေျကာင္း သိန္းစိန္ သိပါသည္။

တိုက္ဆိုင္တာလားမသိေတာ့ သိန္းစိန္ ႏြားအုပ္ကို
ထိန္းေက်ာင္းေနစဥ္ လပိုင္းေလာက္မွာ ႏြားမေလး
တစ္ေကာင္ေပါက္လာခဲ့သည္။ ႏြားမေလးမွာက်န္းမာ
သန္စြမ္းလွေပ၏။ အဲဒီႏြားမေလး ထူးျခားခ်က္က
ႏြားအုပ္ျကားထဲမွ လိုက္ပါေနစဥ္ ဦးေလးေအာင္ျကီး
တို႔ အိမ္ေရွ႔သို႔ ေရာက္ရွိေလ့ရွိေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ႏြား
အုပ္နွင့္ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ျခံဝင္းအတြင္းသို႔ တိုးေဝွ႔
ဝင္ေရာက္ရန္ျကိုးစားေလ့ရွိသည္။ထိုျခံတံခါးကိုပိတ္
ထားလွ်င္လဲ ျခံတံခါးကို ေခါင္းျဖင့္ ေခြ႔၍ဖြင့္ရန္ျကိုး
စားေလ့ရွိသည္။

"ဟဲ့ ႏြား။ ဟဲ့၊ "

ဦးေလးေအာင္ျကီးသည္လည္ေကာင္း၊ သားမ်ားျဖစ္
ျကေသာေမာင္ေအးနွင့္ေမာင္ျမသည္ လည္းေကာင္း
အစဥ္အျမဲပင္ ထိုကဲ့သို႔ေမာ္းထုတ္ျကရေလ့ရွိ၏။ထို
ႏြားမေလးမွာ တခါလည္းမက၊ႏွစ္ခါလည္းမက ဦးေလး
အိမ္ေရွ႕ေရာက္တိုင္း ထိုသို႔ျဖစ္ေနတတ္၍ တခါတေလ
သိန္းစိန္ စိတ္တိုကာ ရိုက္ပုတ္မိသည္မ်ားပင္ ရွိခဲ့ေလ
သည္။

"ဒုကၡပါပဲေနာ္၊ ဒီႏြားမေလးဘယ္လိုျဖစ္မ်ားျဖစ္ေနရ
တာလဲေနာ္"

ျကာေလျကာေလ ႏြားမေလး ကိုျကည့္ရင္းသိန္းစိန္
အံ့ၾသမိလာ ေလျဖစ္၏။ အံ့ျသမိမွဳ နွင့္အတူ အေတြး
တစ္ခုကလဲ လွစ္ခနဲ႔ေပၚလာခဲ့မိသည္။

ေဒၚေလးျကာနီမ်ားလား။ ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ ပယ္ပါေစ။
ေဒၚေလးျကာနီ မျဖစ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕"

သို႔ေပမယ့္လဲ တစ္ရက္၌ ဦးေလးေအာင္ျကီး ျခံဝတြင္
ရပ္ေနေလရာ ႏြားအုပ္ျကီးအျပန္ ႏြားမေလးသည္
ဦးေလးေအာင္ျကီး ေရွ႔တည့္တည္ သြားရပ္ျပီး ေမာ့
ျကည့္ေနရွာသည္။ ထိုသို႔ေမာ့ျကည့္ေနေသာ ႏြားမ
ေလး၏ မ်က္လံုးအိမ္တို႔မွ မ်က္ရည္မ်ာသည္လည္း
ေျမျကီးေပၚသို႔တစ္စက္ခ်င္း ေျမေပၚသို႔က်ေလ၏။

ဦးေလးေအာင္ျကီးလဲ ႏြားမေလး၏ အမူအရာ သည္
ထုျခားလွသျဖင့္ တအ့ံတျသျဖစ္ေနရာမွ သတိရလာ
ကာ-
"ဒီႏြားနွယ္ - - ဟဲ့ သားတို႔၊ ထြက္လာျကအံုးကြ။"

ေမာင္ေအးနွင့္ေမာင္ျမတို႔ အိမ္ေရွ႔ျခံေပါက္ဝေရာက္ရွိ
လာေသာအခါ ႏြားမေလးက "ဘြတ္အဲ" ဟုတစ္ခ်က္
ေအာ္ကာ ေမာင္ေအးတို႔ ညီးအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ကို
မ်က္ရည္စမ်ားျပည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းျဖင့္ေမာျကည့္
ေလေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ ႏြားမေလးသည္ျခံေရွ႕ရပ္ေနသည္ကို သိန္းစိန္
ျမင္လိုက္သျဖင့္ သူတို႔အနီးေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ျပီး

"တယ္… ဒီႏြား. . လုပ္ျပန္ျပီ။ျခံေရွ႔ေရာက္တိုင္း ဒီလိုပဲ
ေရွ႔ဆက္မသြားပဲ ေပကတ္ကတ္ လုပ္ေနတတ္တယ္
ဦးေလးရာ"

"ဒါမင္းႏြားလား သိန္းစိန္"

ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး ။ကြ်န္ေတာ့္ဦးေလးက ေႏြတုန္းက
ေက်ာင္းခိုင္းတဲ့ႏြားအုပ္ကေပါက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္
အတြက္ ေပးထားခဲ့တဲ့ႏြားပါဦးေလး။ ကြ်န္ေတာ္အပိုင္
ႏြားမျကီးပဲ နွစ္ေကာင္ေပးထားပါတယ္။ ဟဲ့ ႏြား"

ေနစမ္းပါဦးကြာ၊ဦးေလးေျပာပါဦးမယ္။ဒီႏြား
မေလးက ဦးေလးတို႔ျခံေရွ႕ေရာက္တိုင္း ဒီလိုပဲရပ္ေန
တာ၊ ျခံတံခါးဖြင့္ျပီး ဝင္ဖို႔လုပ္တတ္တာ ဦးေလးလဲ
သတိထားမိတယ္ကြ။ တခုခုမ်ားထူးေနသလားလို႔
ပါကြ။"

"ဟုတ္တယ္ ဦးေလးေရ။ကြ်န္ေတာ္လဲ သတိထားမိ
တာျကာျပီ။ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္မရဘူးဗ်ာ။အထူး
သျဖင့္ ဦးေလးတို႔ အိမ္သားတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား
ေတြ႕ရင္ ပိုဆိုးတယ္ဗ်။ဆဲြေခၚျပန္ရင္လဲ အတင္းရုန္း
ျပီးေတာ့ကိုျခံထဲ ဝင္ခ်င္ေနတာမ်ိဳး လုပ္တတ္တယ္။"

ေအးကြယ့္ …ဦးေလးစဥ္းစားမိေနတာတစ္ခုရွိတယ္
ကဲြ႔"

ဦးေအာင္ျကီးသည္ စကားကို ခဏရပ္လိုက္ကာသက္
ျပင္းတစ္ခ်က္ရွိဳက္လိုက္ျပီးမွ-- - - -

"မင့္ … ေဒၚေလးမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔။မကြ်တ္မလြတ္္
ပဲဒီဘဝ ေရာက္ေနသလားလို႔ကြာ"

"ဟာ … အေဖကလဲဗ်ာ။မဟုတ္နိုင္ပါဘူး။မျဖစ္နိုင္ပါ
ဘူးဗ်ာ။ အေမ့ကို အဲသလိုမေျပာပါနဲ႔"
ေမာင္ေအးက ခပ္မာမာပင္ေျပာလိုက္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ဦးေအာင္ျကီးနွင့္ သိန္းစိန္ တို႔ ထိုသို႕ေျပေနစဥ္အတြင္းမွာပဲ ႏြားမေလးက ဦးေလး
ေအာင္ျကီး၏ကိုယ္အား ပြတ္တိုက္တြန္းထိုးေနေလ
သည္။
"ကဲ့ပါေလ… ဟဲ့ နင္ျကာနီ ဆိုရင္ ငါျခံထဲမွာ နင္စိုက္
ခဲ့တဲ့ အပင္ေတြ ရွိတယ္။ ငါ့ကိုျပစမ္း"

ဦးေအာင္ျကီးက ထိုသိုေျပာလိုက္ေသာအခါ ႏြားမ
ေလးသည္ နားလည္သည့္အလား ျခံဝင္းထဲသို႔
တလွမ္းခ်င္း လွမ္းဝင္သြားျပီး ေဒၚျကာနီစိုက္ပ်ိဳး
တဲ့အပင္မ်ားကို တိုးေဝွ႔ျခင္း ကိုက္ဆဲြျပျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ေလေတာ့သည္။

"ဟင္"

ထိုအခါမွ ေမာင္ေအးတို႔ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္အသံ
ထြက္လာျကေတာ့သည္။သိသိသာသာပင္ ေဒၚေလး
ျကာနီ ကိုယ္တိုင္ အျမတ္တနိုးစိုက္ခဲ့ေသာ ပန္းရံုမ်ား
ိုကို ထိုႏြားမေလးက တိုးေဝွ႔ျပ၍ေနေလျပီ။

"ဒီတခါေတာ့ မင့္ ထင္းခုတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးကိုျပပါ
ဦး ႏြားမေလးေရ"

ဦးေအာင္ျကီးေျပာျပီးသည္နွင့္ ႏြားမေလးသည္ ေဒၚ
ေလးျကာနီ ထင္းခုတ္ေလ့ရွိေသာ အိမ္ေရွ႕ေလွကား
အေရွ႕ ရွိ ကြပ္ပစ္ငယ္ေလး ေဘးနားတြင္ထင္းခုတ္
သည့္ေနရာ အေရာက္တြင္ ေခါင္းနွင့္ တိုးေဝွ႔ေနျပန္
သည္။ႏြားမေလး၏ မ်က္လံုးအိမ္တြင္လည္း မ်က္
ရည္မ်ားအဆက္မပ်က္ က်ဆင္းေနျပန္သည္။
ထိုေနာက္သိန္းစိန္ တို႔အား ျကည့္ေနျပန္သည္။
ျကည့္ေနသည့္အျကည့္တို႔ကလည္း စကားေျပာ
ေနသည့္အလား ထင္မွတ္ရေလ၏။
အားလံုး အံ့ျသမွင္တက္မိေနျကစဥ္မွာပင္ သိန္းစိန္
မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ -

"တကယ္… တကယ့္ကိုေဒၚေလးျကာနီ ဒီဘဝေရာက္
ေနတာလားဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ့္… ကြ်န္ေတာ္အေပၚအ
ေျကြးရွိလို႔မ်ား ေက်ေအာင္ဆပ္ဖို႔ ေရာက္လာတာမ်ား
လားဗ်ာ"

ေျပာရင္းကေန ငိုသံမ်ားပါလာေသာ သိန္းစိန္ အသံက
ေျကကဲြေနသည္ကိုေဖာ္ျပေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေခ်ျပီ။
ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္၏ ခ်ံဳးပဲြခ်ငို လိုက္ျကေသာ အ
သံမ်ားလည္း ေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္။

ႏြားမေလးသည္ သိန္းစိန္ အနားသို႔လာ၍ ရပ္ေနျပန္
သည္။

"ကြ်န္ေတာ္… ကြ်န္ေတာ္ အမွတ္မထားပါဘူးဗ်ာ။
ခြင့္လြတ္ဖို႔စိတ္ကူး ထားျပီးသားပါဗ်ာ။ မေျပာပ
ေလာက္တဲ့ေငြေလးနဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးေလး… ဦးေလးေအာင္ျကီးတို႔ဆီမွာ ပဲေခၚထား
လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။သူေနခ်င္ရာ ေနရာပဲေနခဲ့ပါေစ။
မခိုင္းစားရက္ပါဘူးဗ်ာ။"

အားလံုး၏ မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္မ်ားရြဲေနခ်ိန္
တြင္ ႏြားမေလး၏ မ်က္လံုးအိမ္တြင္လဲ သူတို႔နည္း
တူမ်က္ရည္မ်ား အိုင္ထြန္း၍ေနေလျပီ။သိန္းစိန္လဲ
ထိုေနမွ စ၍ ႏြားမေလးကို ဦးေလးေအာင္ျကီး အိမ္
တြင္ထားခဲ့ေလေတာ့သည္။
… … …
ႏြားမေလးမွာ ေတာ့ထိုေနမွစ၍ ဦးေလးေအာင္ျကီး
အိမ္တြင္ အေပ်ာ္ျကီးေပ်ာ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ညီအစ္
ကိုနွစ္ေယာက္ လုပ္ကိုင္ေသာ အလုပ္ျကားတြင္
လည္းေကာင္း ဦးေအာင္ျကီး၏ အနီးနားေနရာမ်ား၌
လည္းေကာင္း အျမဲေတြ႔ေနတတ္ျပီး ျမဴးတူးေပ်ာ္ရြင္
ေနေလ၏။
အခ်ိန္ကာလမ်ား ျကာလင့္ခဲ့ျပီးတေန့ေသာအခ်ိန္ခါ
တြင္ ႏြားမေလးသည္လဲ ႏြားျဖဴမေလးတစ္ေကာင္
ေပါက္ေလေတာ့သည္။
ေမာင္ေအးနွင့္ ေမာင္ျမတို႔သည္လဲ ရဟန္းျပဳခ်ိန္သို႕
ေရာက္ရွိ၍လာေလသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏြားမေလး
နွင့္ႏြားျဖဴမေလး တို႔ ျမဴးတူးစြာ ေျပးလြားေနသည္
ကို အလွဴပဲြလာ ပရိတ္သတ္တို႔ အားလံုးအံ့ျသစြာ
ေတြ႔ျကရေလသည္။
… … …

ဒီလိုနဲ႔ ေနပူျပင္းသည့္ ေႏြရာသီ တစ္ေန႔၌ ႏြားမေလး
သည္ အစားစာပ်က္ရာမွစ၍ တေခြေခြ နွင့္ က်န္းမာ
ေရးမေကာင္းျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ေမာင္ေအးတို႔
ညီးအစ္ကို နွစ္ေယာက္လဲတတ္သေလာက္မွတ္သ
ေလာက္ ေဆးဝါးတို႔ျဖင့္ ကုသျကေသာ္လည္း မရ
ေတာ့ဘဲ ေသသြားရွာေလေတာ့သည္။
ႏြားမေလးရဲ႕အျဖစ္ကို တရြာလံုးကလဲ သိေနေတာ့
ႏြားမေလး ေသေသာေနမွာပင္ရြာဦးေက်ာက္းဆရာ
ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျကြလာျပီးျကည့္ရွဳ႕ေတာ္မူ
ေလ၏။

"အင္း …တစ္ဘဝေတာ့ ဇာတ္သိမ္းျပီးသြားျပီဆို
ေတာ့ သူ႔အေျကြးလဲ ေက်ေလာက္ေရာေပါ့ ဒကာ
သိန္းစိန္။ ဒကာသိန္းစိန္ ခြင့္လြတ္တယ္မဟုတ္
လား"

"တင္ပါ့ဘုရား ။ နဂိုကတည္းက တပည့္ေတာ္က
လည္း မိဘတို႔ အတြက္စိတ္ေဇာေတြက မ်ားေနခဲ့
တာမို႔ စိတ္ကြက္ျပီးေျပာဆိုမိတာပါ ဘုရား။ဒီလို
မ်ိဳးျဖစ္မယ္မွန္းသိခဲ့ရင္ ေဒၚေလးျကာနီကိုလည္း
ဒီဘဝ ဘယ္အေရာက္ခံပါ့မလဲ ဘုရား။"

ေအး ။ သူ႔မ်ားအေျကြးရွိလို႔ကေတာ့ ဘဝနဲ႔ခ်ီျပီး
ဆပ္ျကရစျမဲပါပဲ ဒကာ။လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ျကား
မွာ ဘာအေျကြးမွမက်န္ျကရေလေအာင္ သတိထား
ျကဖို႔ သိပ္အေရးျကီတယ္။ဒါေျကာင့္ လူသတၱိဝါ
အားလံုးအေပၚ ဘာအေျကြးမွတင္က်န္မရေလေအာင္
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာန ေတြက္ုအတတ္နိုင္ဆံုး
ေလ်ာ့ထားဖို႔လိုတယ္။အေကာင္းဆံုးကေတာ့ သတိၱ
ဝါေတြကို ေမတၱာထားနိုင္ျကရင္ ခြင့္လြတ္စိတ္ ထား
နိုင္ျကရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့ ဒကာ"

"တင္ပါ့ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ လူဘဝ၊ လူ႕သံသရာ
ရဲ႕သေဘာကို ပိုျပီးနားလည္သေဘာေပါက္ပါျပီ
ဘုရား။
" အိမ္း ။ ။ ေကာင္းေလစြ ။ ဒီႏြားေသ ကိုလဲ ေနရာ
သန္႔သန္႔မွာျမဳပ္ေပးလိုက္ျကေတာ့ ဒကာေလးတို႔။"

"တင္ပါ့ဘုရား။ ။တပည့္ေတာ္ ရြာေတာင္ဘက္ ရြာ
ဦးေစတီ ေတာ္ကိုလွမ္းျမင္ရတဲ့ ေနရာသန္႔ တခုမွာ
ျမဳပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ဘုရား။"

"ေျသာ္ - သာဓု သာဓု သာဓု"
- - -

ထိုသို႔ျဖင့္ သိန္းစိန္ နွင့္ ရြာသားတခ်ိဳ႕ ႏြားေသကို ရြာ
ေတာင္ဘက္ရွိ လယ္ကြက္တြင္ တူးျမဳပ္ထားလိုက္ျက
ေလသည္။ရြာဦးေစတီကို လွမ္း၍ ျမင္နိုင္ေသာ ေနရာ
မ်ိဳးျဖစ္သည္။
- - -
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူတိုငး္လူတိုင္း ေလာဘေျကြး
ေသာကေျကြး၊ ေဒါသေျကြး၊ ေမာဟေျကြး၊ ပစၥည္းဥစၥာ
ေျကြး၊ ေက်းဇူးေျကြး၊ ရန္ေျကြး စသည့္ မည္သည့္အေျကြး
တို႔ကိုမွ် သံသရာအဆက္ဆက္သို႔တိုင္ မယူသြားျကပါေစ
နဲ႔ လို႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း ဤ ဇာတ္လမ္းေလးအ
ဆံုးသတ္ပါရေစ။

steemit မွ ဆရာမ်ား အဖဲြ႔ဝင္ မ်ားအားလံုး သံသရာ
ေျကြးမွ လြတ္ကင္းျကပါေစ။ ။

အမွားမ်ားပါလွ်င္လဲ ေထာက္ျပေျပာဆိုေပးပါလို႔
ေတာင္းဆိုအပ္ပါသည္။ ။

2-10-2017(11:59 PM)

photo by google

writer@ayeminmaung