The most loving one be me
The most loving one be me
W.H Auden ရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ
သူတို႔ေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ျငား
ကိုယ္ငရဲေရာက္ႏုိင္သား
ၾကယ္ေတြကို ေငးၾကည့္ကာပင္
ကိုယ္တေရးေရးသိျမင္
ေျမေပၚမွာျဖင့္
အနည္းဆံုးေတာ့ လစ္လ်ဴရႈ႕သင့္
လူ သို႔မဟုတ္ တိရစာၦန္ကို ကိုယ္တို႔ ေၾကာက္ရမယ္ထင့္
ၾကယ္ဆိုတာ ကိုယ္တို႔အတြက္ ေလာင္ကြၽမ္းေနရ
ကိုယ္တို႔က ဘာမွျပန္မေပးနိုင္ဘူးဆိုရင္
ဒါမ်ိဳးဟာေကာင္းရဲ႕လား
ခ်စ္ျခင္းမတူနိုင္ေသာ္မွျဖင့္
ပိုခ်စ္တဲ့သူ ကိုယ္ျဖစ္ပါရေစ
အျပစ္မတင္တတ္တဲ့ ၾကယ္ေတြကို
ခ်ီုးက်ဴးေငးေမာသူ ကိုယ္ဟာ
ၾကယ္တစ္စင္းကို
တစ္ေန႔လံုးလြမ္းေနတယ္လို႔ မေျပာသာပါဘူး
ၾကယ္ေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္
ဒါမွမဟုတ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္ ကုိယ္က ဗလာေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
ပိန္းပိတ္တဲ့အေမွာင္ရဲ႕ ခမ္းနားမႈ႕ကို ခံယူရေတာ့မယ္
အခ်ိန္ေတာ့နည္းနည္းယူရမွာေပါ့