ခ်စ္ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့သည္

လြန္ခဲ ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစြာက ေအာက္တုိဘာလ ၏ မုိးတေျဖာက္ေျဖာက္ ရြာေသာ ေန ့တစ္ေန ့တြင္ျဖစ္ပါသည္။ သူ မေမ့ႏိုင္ေသာ မ်က္ ဝန္းတစ္စုံသည္ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ ေဟာခန္းက်ယ္တစ္ခု အတြင္းတြင္ လက္လက္ ကေလး ေတာက္ပေနခဲ့၏။ သူမ မ်က္ႏွာသည္ ျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ ခါျပန္ ၾကည့္ျဖစ္ေသာ မ်က္ႏွာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ႏုယဥ္စြာ ထူးျခားေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖစ္သည္။ ခ်ယ္သ ထားေသာ အ ေရာင္မ်ားကင္းမဲ ့လွ်က္က က်က္သေရေတြ ျဖဳိးေဝေန၏။ အနည္းငယ္တင္းေစ့ ထားသေယာင္ ရွိေသာ ႏွုတ္ခမ္း ပါးတစ္စုံသည္ သူ မ၏ ေတာက္ပေသာ မ်က္ဝန္း အစုံႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု သူ ထင္သည္။ သူ ့ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ အျခား ေသာ သင္တန္းသားမ်ား၏ စကားေျပာသံမ်ားျဖင့္ အနည္းငယ္ ဆူညံေနခဲ့သည္။ ဘုိစကားေျပာ သင္ေသာ သင္တန္းျဖစ္၍ ထစ္အ တုံ ့ဆုိင္းစြာေျပာေနေသာ ဘုိစကားသံေတြ ႏွင့္ အတူ စိတ္မ ရွည္စြာ ေျပာခ် လုိက္ ေသာ ျမန္မာ စကားသံေတြကုိပါ ေရာေထြးကာ ၾကားေနရသည္။

သူ ေဘးသုိ ့က်လာေသာ ပန္းတစ္ပြင့္သည္ အျပဳံးခ်ဳိခ်ဳိေတြႏွင့္အတူ ရနံ ့သင္းလွ်က္ရွိေလသည္။ ဟန္ေဆာင္ မွုကင္းေသာ အျပစ္ကင္းသည့္ အျပဳံးလွလွေတြသည္ သူ ့ရင္ကုိ တခဏအတြင္း ေႏြးသက္ခ်ဳိျမသြားေစသည္။ အေမ့ ရင္ခြင္မွ တုိးထြက္လာစ ေယာက်္ားပ်ဳိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ သူ ့အသည္ႏွလုံး ငယ္ႏုႏုသည္ တဆတ္ ဆတ္ တုန္ကာ ခုန္သြားခဲ ့ပါသည္။ ရင္ခုန္ျခင္း၏ အရသာသည္ လွဳိက္ေမာကာ ခ်ဳိျမိန္ေနေလ၏။ ဒါ သူ ့ရဲ ့ ျမဴးၾကြ ေနခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံ အသစ္ စက္စက္ေတြ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သူမ ႏွင့္စကားစေျပာေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဆူဆူညံညံ စကားသံမ်ားသည္ နံရံ တစ္ခုျခားသြားသည္ႏွယ္ တိတ္ဆိတ္ ေပ်ာက္ ကြယ္လုိ ့သြားသည္။ တင္းသေယာင္ထင္ခဲ ့မိေသာ သူမ ႏွုတ္ခမ္းပါးက အျပဳံးေတြ တြဲခုိ လာ ေသာအခါ သူမ မ်က္ႏွာက ႏူးညံ့လုိ ့သြားသည္။ သူမ ပုခုံးေပၚ၌ ညဳိျပယ္ျပယ္ ဆံႏြယ္စတုိ ့ေဝ့ ဝဲက်ေန သည္။ သူမသည္ လွသည္ထက္ ျပည္စုံသည္ဟု ေျပာရမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။

သူ ႏွင့္သူမ စကားေတြ လက္ဆုံက်ေနခ်ိန္တြင္ သူ ့ရင္ေတြကလည္း ေႏြးလုိ ့သူ ့လက္ေတြက ေအးလုိ ့ေနခဲ့ သည္။ သူမ သည္ သူ ရင္ခုံစြာႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ေသာ ပထမဆုံး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ သုိ ့မဟုတ္ သူမသည္ သူ ့အား ရင္ခုန္ေစခဲ ့ေသာ ပထမဆုံး မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ဟုလည္းဆုိႏုိင္ေပ သည္။ သူမ အသံကေလးတြဲ ့သည္။ ပကတိတည္ျငိမ္ေသာ ေလသံမ်ဳိး။ ဘုိစကားေျပာပုံကလည္း အင္မတန္ ညက္ သည္။ ထုိေန ့က သူမႏွင့္ စကားေျပာေနျခင္းထက္ သူမ ေျပာတာကုိ သူေငးေမာေနခဲ့သည္က ပုိေပလိမ့္ မည္။

သူမသည္ သူႏွင့္မွ အသက္ရြယ္တူ ေလာက္ရွိမည္။ ဆယ္တန္းလည္း တစ္ႏွစ္တည္းေအာင္ေၾကာင္း သူမႏွင့္ စကားေျပာရင္းက သိခဲ့ရသည္။ သူဤ သင္တန္းတြင္ မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္စကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ သည္။ သုိ ့ေသာ္ ဒီလုိ ရင္မခုန္ခဲ့ရ။ ဒီလုိ လွုိက္လွိုက္ၾကီးမေမာခဲ့ရ။ ထုိမိန္းကေလးမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကုိ တြန္ ့ဆုတ္ျပီး မေျဖခဲ ့ရ …. သက္ျပင္းခ်သေယာင္ႏွင့္ ရနံ ့သင္းသင္းကုိ ခုိးဝွက္ျပီး မရွဳခဲ ့ရ။ သူမႏွင့္စကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ ပတ္ ဝန္းက်င္သည္ ရုပ္ရွင္ထဲ၌ အတိတ္ရုပ္ပုံမ်ားကုိ ခပ္သြက္သြက္ျပေနသကဲ ့သုိ ့မွုန္ဝါးလုိ ့ေနသည္။ နားထဲ တြင္ သူမ စကားသံ ပီသသကုိ ၾကားေနရေသာ္လည္း ေခါင္းထဲက ျမန္မာလုိ ျပန္ရန္ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္။ သတိ ကုိ အတန္တန္ ထားသည့္ၾကားက ေငးေမာကာ ေနခဲ့မိသည္။ သူမရဲ ့သြယ္လ်လ် မ်က္ႏွာရယ္ ကုိပါ။

သူ သည္ Love at first sight ဆုိသည္ကုိ မယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူမကုိ ထုိေန ့မွစ၍ စိတ္ဝင္စားမိခဲ ့ ေၾကာင္း သူ ကုိယ္တုိင္ မျငင္းႏိုင္ခဲ့။ ျငင္းလည္း မျငင္းခ်င္ခဲ့။ ထုိသင္တန္းေလး ၏ သဘာဝအရ မိန္းကေလး ေယာက်္ားေလးခ်င္း ႏွစ္ကုိယ္ၾကား ဘုိစကားေတြေျပာရသည္မွာ မဆန္းေသာ္လည္း ထုိေန ့သည္ သူ ့အ တြက္ ဆန္းေနခဲ့သည္။ လန္းေနခဲ့သည္။ သူ မရဲ ့ မ်က္ ႏွာသြယ္သြယ္ကုိ သူ လြယ္လြယ္နဲ ့မေမ့ ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့။ ေပ်ာက္ ပ်က္သြားမည္ စုိး၍ သတိရတုိင္း သူမ ၏ ပုံရိပ္ကုိ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ျခယ္မွုန္းခဲ့ရေလသည္။ ဤသုိ ့ ျဖင့္ “ပန္း” ဟု တြင္ေခၚေသာ သူမႏွင့္ သူ ရင္ခုန္လွုိက္ေမာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါသည္။

သူ ့တြင္ အေဖ အေမႏွင့္ မိသားစု စုံလင္စြာရွိေနေသးေသာ္လည္း သူမတြင္ေတာ့ အေဖမရွိေတာ့။ သူမသည္ ဖ ခင္ ေမတၱာကုိ ငတ္မြတ္ေနခဲ့လွ်က္က မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ငယ္ အတြက္ ၾကဳိးစားရုန္းကန္ေနေသာ မိန္းကေလး တစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူမတြင္ ခြန္အားေတြ အျပည့္ရွိသည္။ သူမ တြင္ ယုံၾကည္မွုေတြ ဖူလုံလုိ ့ေနသည္။

သူမ သည္ ပြင့္လင္း၏ သုိ ့ေသာ္မရဲတင္း … သူမသည္ ေဖာ္ေရြ၏ သုိ ့ေသာ္ တည္ျငိမ္မွုရွိ၏ …. သူမ မ်က္ႏွာ ထက္ တြင္ မာန အရိပ္ေတြကုိ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတြ ့ရတတ္သည္။ သုိ ့ေသာ္ သူမ က မၾကမ္းတမ္းပဲ ႏူးညံ့ သည္။ …. သူမ သည္ ျဖဴႏြဲ ့ေသာ္လည္း ၾကံ့ခုိင္ေသာစိတ္ရွိ၏….အလွမာန္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ မာနသည္ ခက္ထန္ေသာ အသြင္ကုိ ေဆာင္သည္။ သုိ ့ေသာ္ မိမိကုိယ္ကုိ ကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ အျပည့္ရွိေသာ “ပန္း”လုိ မိန္း ကေလး တစ္ေယာက္၏ မာနသည္ သူမကို ထည္ဝါခန္ ့ညားေစေလ သည္။

“ပန္း” ဟူေသာအမည္နဲ ့လုိက္ဖက္ညီစြာ သူမ အျမဲတမ္း လန္းဆန္းတက္ၾကြေနခဲ့သည္ … သင္တန္း ခန္းမ ကုိ အလုပ္ကေန အခ်ိန္မွီအေျပးအလႊားေရာက္လာတဲ ့အခါ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ ့“ပန္း” ကုိ သူ ႏွစ္ သိမ့္ အားေပးခ်င္ခဲ့သည္။ ကုိယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္လွ်က္ အားမာန္ အျပည့္နဲ ့“ပန္း”ဆုိေသာ မိန္းကေလး သည္ သူ ့ဘဝထဲကုိ တရိပ္ရိပ္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ “ပန္း”ႏွင့္သူသည္ တုိေတာင္းေသာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအတြင္းတြင္ နားလည္မွဳအျပည့္ႏွင့္ ပုိမုိျပီးရင္းႏွီးလာခဲ့ပါသည္။

ဆရာစာသင္ခ်ိန္တြင္ စာအုပ္ဒါမွမဟုတ္ စာရြက္တစ္ခုခု ေပၚတြင္ စာေရးျပီး စကားေတြခုိးခုိးေျပာခဲ့ၾကသည္။ ဘုိ စကားေတြအစား ျမန္မာစကားပီပီေတြႏွင့္ စကားေတြ တသီၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူ က ေတာက္တဲ့လဲ လုိ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ က ေျပာၾကတဲ ့အခါ “ပန္း” ရဲ ့မ်က္ႏွာ ျဖဴေဖြးေဖြးက နီေစြးေစြးကေလး ျဖစ္ သြားတတ္သည္။ သူမ၏ ရွက္ရြံ မွဳေလးေၾကာင့္ ပီတိဟူေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသည္ သူ ့ရင္၌ ဘြားကနဲ ေပၚေပၚ လာတတ္သည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေဘးတြင္ ရွိေနခြင့္ရေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ေက်နပ္မွဳ၊ ဒါမွ မဟုတ္ မာန္ကေလးတစ္ခု ျဖစ္ဟန္တူသည္။

သူမ ၏အလွသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အား စြဲလမ္းတပ္မက္မွုကုိ ေပးေသာ အလွထက္ အထင္ၾကီးမွု ေလး စားမွဳကိုေပးေသာ အလွမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ပန္းဘဝသည္ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ႏွင့္ၾကဳိးစားရုန္ကန္ ေနရေသာ ၾကမ္း ရွရွ ဘဝမ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။ ပန္းသည္ သူမ ဘဝတြင္ခါးသက္ခဲ ့သမွ် အားမာန္တင္း၍ ေရွ ့ဆက္ခဲ ့ရေသာ မိန္း ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ သူ ပန္းကို သနားသည္။ ျမတ္ႏိုးသည္။ ပန္း၏ ဘဝအေပၚထားေသာ အျမင္ ေတြကုိ သေဘာ က်ခဲ့သည္။

စာသင္ခန္းထဲ အလွမ္းေဝးလုိ ့ ေငးေငးၾကည့္ရတဲ ့အခ်ိန္ေတြ၊ ပန္းေဘးက ငတိတစ္ေကာင္က ပန္းကုိ ျပီတီတီ လုပ္လုိ ့ သူ ့ကုိလွမ္းၾကည့္တဲ ့ပန္းရဲ ့မ်က္ဝန္းေတြကုိ ဘာသာျပန္ျပီး ေက်နပ္ခဲ့ရတဲ ့အခ်ိန္ေတြ၊ အဲဒီငနဲ သား ကုိ သင္တန္းအဆင္း ပန္းနံေဘးမွာ အသာဝင္ရပ္ရင္း ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ခဲ ့မိတာေတြသည္ ပန္းႏွင့္ ပတ္သက္ ေသာ သူ ့ ျဖစ္တည္မွဳကုိ မ်ားစြာ အဓိပၸါယ္ရွိေစခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ႏွင့္ပန္းႏြယ္တစ္ပင္သည္ သူ ့ရင္ခြင္ငယ္ငယ္တြင္ အကုိင္း အခက္ျဖာလက္၍ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာခဲ့ေလ၏ ။

သံေယာဇဥ္ အျမစ္တုိ ့တြယ္ဆက္၍ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အေပ်ာက္မခံႏုိင္ေလေသာအခါ ဖူးသစ္စ သူ ့ရင္ခြင္မွ ဖူးငုံငုံခ်စ္ပန္းေလးကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတာင္းရန္ ဘဝေပးတာဝန္တစ္ခု အေနျဖင့္ သူ ၾကဳိးစား ခဲ့သည္။ ေနစဥ္ ညတုိင္း အျပန္ျပန္ အထပ္ထပ္ စဥ္းစားလွ်က္ ခ်စ္စကားေတြကုိ သီကုန္းခဲ့ရျပန္သည္။ ခ်စ္ပါ တယ္ လုိ ့ေျပာဖို ့ စိတ္ကူး ထဲမွာ ေတြးေတြးျပီး ရဟာစယ္ ေတြလုပ္မိတိုင္းပင္ လွုိက္ကာ လွုိက္ကာ ရင္တုန္ရ၊ တထိတ္ထိတ္နဲ ့ ျငင္း လိုက္မွာ ကုိစုိးရြံ ့ရတာေတြက လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။ တကယ္တမ္း ေျပာမိေလေသာ စကားက်ျပန္ေတာ့ ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ ့ စကားႏွစ္လုံးတည္းရယ္ …..

“ခ်စ္တယ္ …..”

ပန္းက သူ ့ကုိ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုိင္ဝံ ့ေအာင္ ရွက္ရြံ ့ေနခဲ့ခ်ိန္တြင္ သူသည္လည္း စိတ္ႏွင့္လူက ခဏတာ ကင္း ကြာသြားသလုိ ထူးပိန္းပိန္းၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္လုိ တထုတ္ထုတ္ ခုန္ေနေသာ ရင္က ႏွုတ္ဖ်ားမွ ထြက္ မည္ၾကံေနေသာ စကားမ်ားကုိ တအား ေႏွာင့္ယွက္လြန္းတာက တစ္မ်ဳိး၊ ပန္းကုိၾကည့္ျပီး ေခ်တုန္လက္ တုန္ႏွင့္ စီထားေသာ စကားမ်ားက ေခါင္းထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္၍က တဖုံျဖင့္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ခံစားမွု သည္ ေတြးမိတုိင္း ရင္ထဲတြင္ေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္။

စကားေတြ မ်ားစြာေျပာခဲ့ဖူးပါလွ်က္ ဒီစကားေလး ႏွစ္လုံးေျပာဖို ့ဒီေလာက္ တုန္လွုပ္ေနရသလားရယ္လုိ ့ သူ ့ ကုိယ္သူ အားမလုိအားမရျဖစ္ရသည္။ ပန္းက ျငိမ္သက္ေနသည္။ လြယ္အိတ္ေပၚတင္ထားေသာ သူမ လက္ သြယ္ သြယ္ ေလးမ်ားပင္ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖင့္ လွုပ္ရွားလုိ ့မသြား။ ဘုရား… ဘုရား …. သူငယ္ ခ်င္းလုိပဲ လုိ ့ေတာ့ မလုပ္နဲ ့ေနာ္ … ဒီကလူ ေသလိမ့္မယ္ ….. ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ငါ့ ကုိအသက္ဆက္ရွင္ဖုိ ့ကယ္ ႏိုင္တာ…. တကယ္ ပါ ပန္းရယ္…. နင္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္ ……. ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ရယ္ဆူ …။

“ သိရဲ ့သားနဲ ့ကုိ….. ငါ့ကုိ နင္…..သက္သက္ ရွက္ေအာင္လုပ္တယ္ …. ”

ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ …… ခ်စ္မုိးေတြကရြာလို ့ပါလား …. သစ္ရြက္ေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျမည္၊ ငွက္ငယ္ေတြက တတြီတြီ ျမည္ေနသလုိ ပန္းစကား မပီ တပီက သူ ့နားထဲမွာ တဝီဝီျမည္သြားပါေလသည္။

“ဘယ္လုိ ဘယ္လို …. ပန္း ေျပာပါဦးဟာ ဟင္ ….. ေျပာပါဦး …… ”

ထုိင္ေနေသာ ပန္းကုိ အတင္းဆြဲထူရင္း ေမးလုိက္ေတာ့ “အုိး ….ဘယ္လုိ လူလဲကြယ္ …. ရွက္ပါတယ္ ဆုိ …”

“ေျပာပါပန္းရယ္…. ငါ….တစ္ေခါက္ေလာက္…. ျပန္ၾကားပါရေစ… ေနာ္…. ေနာ္ လုပ္ပါဟာ …ပန္းေလး …. ပန္းေလး … ေျပာပါဦးလား …..ဟင္”

ေခါင္းေလးငုံ ့ကာ ရွက္ေသြးေတြ ျဖာေနတဲ ့ပန္းကုိ သူ ့ရင္ခြင္ထဲ အသာဆြဲသြင္းလိုက္မိသည္။ အလုိက္သင့္ ယုိင္က်လာတဲ ့ ပန္းကုိ သူ ့ရင္ခြင္က အသာေဖးမလုိ ့ထားသည္။ ေႏြးလိုက္တာ ပန္းရယ္ ငါ့ရင္ခြင္က ေႏြးေန လုိက္တာ…. နင့္ကုိလည္း ငါခ်စ္လုိက္တာ … စကားေတြ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ပန္း ၾကားႏိုင္ပါေစ ….. ခ်စ္တယ္ ပန္းရယ္ ခ်စ္တယ္ …. ငါ့အသည္းေတြထဲ တုန္ …… ေနေအာင္ကုိ ခ်စ္တယ္ သိလား …..

“ေမာင့္ကုိေလ ….. ခ်စ္တယ္ …. အရမ္းပဲ ….”

အုိ …. ေမာင္တဲ ့လား ….. ေမာင္တဲ ့လား ပန္းရယ္… ဟုတ္တယ္ ငါက နင့္ခ်စ္သူေမာင္ေလ …. ေပ်ာ္လုိက္တာ အဲဒီေန ့က ေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း ခ်ဳိ ၊ ကန္ေရျပင္ၾကီးကလည္း ခ်ဳိ ၊ ေဟာဟုိက သစ္ပင္ေတြကလည္း ခ်ဳိ၊ ပန္းရဲ ့စကားသံေတြကလည္း ခ်ဳိ၊ ဒီကမာၻၾကီးကလည္းခ်ဳိ အုိဗ်ာ …. အားလုံးဟာ ခ်ဳိျမေနေတာ့တာပဲ ….. သူ ပန္း၏ နဖူးျပင္ကုိ ညင္ညင္သာသာ နမ္းရွဳိက္လုိက္မိသည္။ အဲဒီလုိနဲ ့ သူရင္ထဲက ခ်စ္ပန္းလွလွဟာ ရနံ ့ သင္းသင္း အဆင္းဖန္ ့ဖန္ ့နဲ ့ ရွင္းရွင္း သန္ ့သန္ ့ၾကီးကုိ ဖူးခဲ ့ပြင့္ခဲ ့ပါေလသည္တည္း ……..

Thura