สวัสดีวันพุธ สุขสำราญ ทั้งกายใจคิดสิ่งใดได้ดังหวังทุกๆท่าน ชาว steemit นะคะ

วันก่อนได้ไปเที่ยวหาเพื่อนรุ่นพี่ คือเขาได้เล่าเรื่องให้ฟังตอนเขามาอยู่นิวชีแลนตอนใหม่ๆ เขาไม่ชอบเลยเขาบอกว่าเงียบเหง่ามาก และมีคนไทยอยู่ไม่กี่คน ร้านอาหารไทยก็ไม่มี เขาว่ากินอาหารฝรังก็ไม่ได้เขาอยากจะกลับไปอยู่ไทย สามีเขาบอกว่าตามใจ ลื่มบอกไปเขาได้มาอยู่นิวชิแลนได้35ปีแล้ว เขามีลูกชายสองคน ลูกครั่งหน้าตาหล่อมาก พี่เขาเล่าให้ฟังอีกว่าเขาได้กลับไปอยู่เมืองไทยสามีเขาก็ไปอยู่ด้วย อยู่ได้สองปี พี่เขาและสามีก็กลับมานิวชิแลนอีก เพราะว่าพ่อแม่สามีพี่เขาก็ต้องการให้ลูกชายกลับมาอยู่นิวชิแลน.เขาก็ได้กลับมาอีก แล้วสามีก็ทำส่วนผักให้ปลูกจะได้ไม่ต้องเหงา ที่นิวชิแลนอากาสหนาวมาก สามีพี่เขาก็ทำบ้านส่วนผักให้จะได้ปลูกผักไทยไว้กิน พี่เขาเล่าให้ฟังต่อพอเขาได้ไม่นานเขาก็ท้องกับสามี เขาดีใจมาก ต่อจากนั้นเขามีลูกชายคนที่หนึ่งเขาก็ไม่มีเวลาที่จะได้กลับเมืองไทยเท่าไร ต่อมาได้อีกสี่ปีพี่เขาก็ได้ลูกชายคนที่สองอีก พอลูกชายคนเล็กโตได้สิบขวบ พี่เขาและสามีและลูกชายสองก็ได้ไปเที่ยวไทยอีก ลูกชายพี่เขาไม่รู้จักยุ่ง ถูกยุ่งกัดตามเนื้อตัวเต็มไปหมด ที่เขาไม่รู้จักยุ่งเพราะว่าที่นิวชิแลนไม่มียุ่งจ้า พี่เขาเล่าไปก็หัวเราะไปนึกขำที่ลูกชายไม่รู้จักยุ่งปล่อยให้ยุ่งกัด พี่เขาขยันปลูกผักไทยให้คนไทยมาชื้อกินกัน ในส่วนพี่เขามี ผักกระฐิน และพริกด้วย และตะคร้าด้วย ผักบุ้ง คือเขามีผักไทยเยอะมาก พี่ก็ชื้อผักไทยเขามากินอร่อยมากค่ะ ผักไทยที่นิวชิแลนแพงมากค่ะจะบอกให้ ขอเล่าต่อวันพรุ่งนะค่ะ ขอจบก่อนเอาไว้เจอะกันพรุ่งนี้นะคะ ขอฝากอ่านด้วยนะคะ เขียนตกตัวไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ