#TheDiaryGame# - Fabrikada Çürümeye Yüz Tutulmuş Malzemeler Hakkında - 17.03.2022

Merhaba Steemit Türkiye ailesi;

Bugün sizlere sorumsuzca davranan bir firmanın 'zamanı gelince kullanırız' düşüncesi yüzünden çürümeye terk edilmiş onlarca malzemeyi paylaşmak istedim. Daha önceki paylaşımlarımda az çok fikir edindiniz Sakarya Akyazı'da ki fabrikadayım. Buranın arsa sahibi Menteşoğlu olarak bilinen bir aileye ait. Büyük ve Türkiye'nin birçok şehrinde fabrikaları olan zengin bir aile. Fakat sahiplerinin yeğenlerinden öğrendiğimiz bir gerçek ise; bu şekilde burada buluna atıl fabrika gibi neredeyse 40'a yakın atıl durumda kalmış fabrika binaları ve içerisinde malzemeler var.

Hiçbirimiz israfı sevmeyiz. Hele ki elimizdekinin kıymetini az çok bilebilecek bir zamanlardan geçerken... Hangi birimiz elinde bir fabrika binası bulunabilecek bir imkan varken içerisindeki malzemeleri çürümeye terk ederiz. Peki çok fazla mala sahip olursak ve arada kalmış bazı fabrikalarının durumunu takip etmek ister miyiz? Çok fazla mal mülk varken elde, atıl durumda kalmış olanları fark eder miydiniz?

Resimde ki malzemelerin çokluğuna bakarak ne kadar malzemenin atıl durumda beklediğini görebilirsiniz? İlk resimde sadece bir kısımdaki birikmiş ve çürümeye yüz tutmuş birçok malzemenin resmini attım. Burası eskiden fındık fabrikası ve bir kısmında su fabrikası olarak kullanılmış. Akyazı ilçesi Doğu Karadeniz'in bir kopyası olduğu için fındık bahçelerinin bol olduğu bir yer. İkinci resimde gördüğünüz büyük ahşap mekanizmalar, fındık dökümü için kullanılan makineler. İçerisinde vantilatör sistemi bulunan bu makine muhtemelen kabukları kırıldıktan sonra hızlı bir şekilde kurutulması için kurulmuş makinelerdir.

Alt resimde ise, neredeyse 30 yıl önce kapatılmış olan bu fabrikanın belki de son işçilerinden birinden kalan şapka ve ayakkabılar var. Burada emek harcamış, belki de yıllar yıllar önc büyüklerimizin yedikleri fındıklarda üretim emeği olan bir işçinin malzemeleri. Bunca çürümüş malzeme arasında sadece makineler değil, insaların hatıralarıda çürümeye terk edilmiş.

Üst resimde ki mekanizma ise fındıkların içerisinde birikip, alt kısımdaki küçük deliklerden ölçüsüne göre döküldükleri ve torbalara doldurulduğu mekanizma var. Bu tarz, fındıkları ölçüsüne göre ayırma makinelerine boylama makinesi veya kısaca boylama denir. Fındıklar büyüklüklerine göre ayrılır, farklı boyutlarda olan fındıklar farklı fiyatlardan piyasaya sürülür. Fabrikanın diğer tarafında (yani şu an bizim strafor köpük üretimini yaptığımız bölüm), o zamanlar salyangoz fabrikasıydı. bu bölüm yaklaşık olarak 1960'lı yılların sonlarında kuruldu. Fındık ve su üretiminin yapıldığı şu an size fotoğraflarını attığım bölüm ise 1985 yılında açılış yapmıştır. Üç gün önce buraya malzeme almaya gelen birisi eski anılarından bahsetti. Anlattığı hatıraya göre; 1985 yılında Merhum başbakan Turgut Özal'ın açılışına gelmeyi planladığı bir gündü. Bütün ilçe burada toplanış, yazın çok sıcak bir gününde saatlerce beklemişler. Anlatan kişi 'yaklaşık 7-8 yaşlarındaydım diyor. Saatlerce bekledik ama sonunda firma sahibi Hasbi Menteşoğlu (Hasbi Ağa olarak da bilinir): Arkadaşlar Başbakanımız gelemeyecek dedi, diyor. Ve biz hepimiz çok sinirlendik.' Karadeniz insanı oldukları için çabuk sinirlenebiliyorlar.

Alt resimde ise, Binaların çatısında veya arakatlarda kullanılan sandviç paneller var. Bu sandviç paneller çok pahalı ve kullanım için çok tercih edilen malzemeler. Bu kadar para edebilecek malzemenin boş yere çürüyüp gitmesi insanı üzüyor.

Bu alt resimlerde gördüğünüz metal ve streçle kaplanmış makineler ise, damacana su üretiminde kullanılan makineler. Bu makinelerin kullanım şekli hakkında pek bir bilgim yok. Ancak krom kaplama malzemeler olduğu için çok değerli malzemeler. Şu an bunların hurdası bile çok kıymetli. Yaklaşık olarak şu an 20-22 lira civarında hurda fiyatı var krom metalin. Üç farklı makinesi var. Bazen düşünüyorum; burada az çok çevreye hakim olan biri bir tatil günü arabayı yanaştırıp bu malzemeleri alıp götürebilir. Bunun için fabrikanın ön kısına gelmesi yeter. Fakat öyle kolay olmayabilir, çünkü fabrika 7-24 kontrol altında. Hem burada çalışanlar hem de kameralar var burada.

Bu depoyu biz kullanmak istedik ama firma sahibi pek yanaşmıyor. Pek gerçekleşmeyecek bir düşüncesi var şu an ailenin en büyüğü olan Mehmet amcada. O burayı tekrar su fabrikası olarak kulanıcam diyor. Ama fabrika binasının uzun dönemli dayanmaya pak imkanı yok. Hele ki bir deprem daha kaldırması mümkün değil. Sonraki varisleri ise buranın bize depo olarak verilmesine sıcak bakıyor. En azından koskoca bina, çürümeye yüz tutulmasındansa bir depo olarak kullanılması daha uygun.

Buz dolabı, mutfak malzemeleri, tabak çanaklar buzdolabı içerisinde kalmış limon sosu ve nar ekşisine benzeyen bir sos... Bunların çöpe atılmasını isteseler bari. Hani depo olarak kullanmamıza izin verselerdi, onların kullanabileceği değerli malzemeleri bir kenara alır, çöpe atılacakları atar,, sonrasında kalan geniş alanı kullanabilirdik.

Son olarak fabrikanın arka kısmında; içerisinde ne tür malzemelerin olduğunu bilmediğimiz tır dorseleri var. Bunlarda çürümeye terk edilmiş. Ama söylentilere göre; zamanında kendilerine olan borcu ödemeyen bir müşterilerinin araçlarına el koymuşlar. Yaklaşık 14-15 yıldır bu araçlar burada.

Ayrıca yine diğer bir söylentiye göre -ki resmi olarak da yaşanmış gerçekler var- burası Türkiye'de ilk naylon faturaların oluşturulduğu yer. Hayali ihracatın ilk yapıldığı yerlerden birisi. Kamyon arkasına doldurulan taşlar, salyangoz ihracatı diye yola çıkıp Mudurnu da yola dökülüyormuş. Bu gösterilen ihracatlarla da teşvikler alınıyormuş. Tabi bir süre sonra iş patladı ve fabrika kapandı. Ta ki 2005 yılında köpükten balık kasası üretimi tekrar başlayana kadar.

@sm-shagor @heriadi @drqamu @anroja @tarpan @remlaps1 @steemflower @hive-193637 @visionaer3003