ขุนเขาเขียวขจี

ป่าดงพงพีของไทยเรานี้มีเกินพอ อย่ามัวรีรอขอเชิญช่วยกันขมันขมี...

เสียดายที่ป่าในภาพนี้ไม่ใช่ของไทย เพราะวันนั้นป่าเรามีเกินพอ วันนี้เราจึงต้องเร่งปลูกป่า

ภาพนี้มีเพียงภูเขา กับภูเขา สีเขียวขจีของขุนเขาดูแล้วสบายตา เย็นใจอย่างบอกไม่ถูก เหนือยอดเขายังคงเห็นปุยเมฆขาวลอยละล่อง ภาพนี้ถ่ายมาจากประเทศจีน เคยเห็นหลายภาพของภูเขาในจีนรูปร่างแปลกตาอย่างในเรื่องอวตาร แต่ตอนที่ไปเที่ยวจีน ก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นภาพภูเขาดังกล่าว ส่วนภาพนี้หากไม่บอกว่าถ่ายจากที่ไหน เผลอๆ อาจคิดไปว่าถ่ายจากประเทศไทยก็เป็นได้

ภูเขาในภาพไม่ได้มีเอกลักษณ์อะไรเป็นพิเศษ แต่เห็นแล้วอดนึกถึงกลอนในนิยายไม่ได้ ก็เลยอยากบันทึกไว้

ขุนเขาครวญคร่ำร่ำไห้
ลมโชยชายไปทั่วถิ่น
เมฆขาวเกลื่อนพื้นเมฆินทร์
วังเวงยลยินเดียวดาย

วันนี้นั่งเหงาเฝ้าคอย
เพราะรู้เลื่อนลอยลับหาย
สุริยันจันทร์กระจ่างพลัดพร่างพราย
แต่ดวงเนตรผันผายไป่กลับคืน
(ทมยันตี)