විරාමයකට පසු..

සුභ දවසක් මිත්‍රවරුණි, ජිවිතේ හරිම සුන්දරව ගෙවී යද්දී, මිනිසත් භවයක් ලබන්න කොයිතරම් පිං කරල තියෙන්න ඕනිද කියල හිතට දැනෙද්දී ඇතිවන ඒ සතුට කොහොම නම් විග්‍රහ කරන්නද? ඉතින් පසු ගිය දවස් ටිකේ මොකුත් ඔයාලට අරන් එන්න තරම් ඉස්පාසුවක් තිබුණේම නෑ කීවොත් වඩා නිවැරැදියි. මොකද මගේ ගෙදරට අමුත්තෝ කට්ටියක් පැමිණ සිටය. ඔයාල දන්නවනේ ගෙදරට අමුත්තෝ ආවම අම්ම කෙනෙකුට තියන වැඩ කොටස කොච්චරක්ද කියල. ගෙවල් අස් කරන්නයි,එයාලට කෑම බීම පිළියල කරන්නයි, එයාලට සංග්‍රහ කරන්නයි, සතුටු සාමිචියේ යෙදෙන්නයි, වැඩ කීයක්ද?

අද කාලේ අමුත්තෝ කීප දෙනෙකුට සංග්‍රහ කරණවා කියන්නේ එච්චර ලේසි වැඩක් නෙමේ කියල හැමෝම දන්නවනේ. එහෙම කියල එයාලව අත අරින්නත් බෑනේ. කාලේ හැටියට උපරිමයෙන් සංග්‍රහ කරන්න අත පසු කළේ නැහැ ඉතින්. බලන්නකෝ මම එයාල වෙනුවෙන් පිළියල කළ කෑම මෙසේ ලස්සනද කියල.

කෑම විතරක් දීල බෑනේ අතුරු පසටත් මොනවා හරි දෙන්නම එපෑ. ඉතින් ඒකත් අත ඇරියෙ නෑ . බලන්නකෝ ඒක කොහොමද කියල.

මගේ සියලුම සංග්‍රහ ඉතාමත් සතුටින් භුක්ති වින්ද එයාල එවැනි පොහොසත් කෑම මේසයකින් එයාලට සංග්‍රහ කළාට මට ගොඩාක් ස්තුති කරන්න අමතක කළෙත් නැහැ. ඇත්තටම කියනවනම් මේක එච්චර පොහොසත් කෑම මේසයක් නෙමේ, ඒත් ඉතින් අද කාලේ මිළ ගණන් හැටියට ඒක ටිකක් වටිනවා.
මට ඉතාම වටින්නේ එයාල මගේ වගා සංග්‍රාමයයි, ගෙමිදුලේ අලංකරණයයි ඉහළින්ම අගය කළ එකයි. මම ලස්සනට මිදුළ තියාන ඉන්න එක ගැන එයාලට හරිම සතුටුයි. මගේ මල් ගස් වල පිපුණු මල් අතපත ගාල එයාල ගොඩාක් සතුටු වුණා.

එයාල කැමති මල් වර්ග ඉල්ලා ගෙන යන්නත් අමතක කළේ නැහැ.

ඒ දවස් වල ගෙදරට අමුත්තෝ ආවම කතා කරන්නේ ඉතාම සුභ දායක දේවල්, ඒත් ඉතින් අද කාලේ කතා කරන්නේ අපේ රටට වෙලා තියන විපත ගැන, දරුන්වගේ අඳුරු අනාගතය, ආහාර හිඟය. අහස උසට ගිය බඩු මිළ, පෙට්‍රල් හිඟය, ගෑස් හිඟය, වගේ අසුභ වාදී අදහස්ම තමා. හැමෝම දුක් වුණේ හැට නම ලක්ෂයෙන් එකෙක් වීමට තමන් ලබා දුන් දායකත්වය ගැනයි. මොනා කරන්නද ගිය නුවණ ඇතුන් ලවාවත් අද්දවා ගන්න බෑ කියනවනේ.

අගය කිරීම්, විවේචන සහ කොක් හඩ ලෑම් මද්‍යයේ කේක් කෑල්ලක් කාල කෝපි කෝප්පයක් රස විඳින්නත් කට්ටිය අමතක කළේ නැහැ. මේ සියලු හර බර මද්‍යයේ එයාල අපෙන් සමු ගත්තේ පෙට්රෝල් නැතිව ගියොත් ආයේ කවදා මේ පැත්තේ එන්න ලැබෙයිද දන්නේ නැහැ කියලයි.

ඉතින් සන්තෝෂයි ඔයාල මගේ ලිපිය කියෙව්වට. නැවත හමු වෙමු.

සුබ අනාගතයක්!