ප්‍රේමණීය සැන්දෑවක ....
ඇවිත් දුරු රටකට ....
වහ වැටී කොටු පවුරට ....
තුරුළු වී පපුවට ....
සපත කෙරුවේ ප්‍රේමයද මට ....
මෙතැන අප පමණී ....
සෙවන අහසින් ලැබුනී ....
කිසිවෙකුට නොපෙනී ....
ඉන්න හැකිනම් ලයට ඇමිනී ....
අඳුර ළඟ ඒවී ....
රළද නිහඬව පේවී ....
කවුරුනුත් යාවී....
ඔබත් යනවද මගෙන් වෙන්වී ....
එපා දුර යන්න ....
මගේ තුරුලෙම ඉන්න ....
කඳුළු නොම දෙන්න ....
මමත් හිතුවා ඔබෙම වෙන්න ....
එහෙම හිතුවාම ....
සතුට දැනුනා බෝම ....
අත් නොහැර මෙහෙම ....
මෙහෙම ඉමු අපි ජීවිතේම
I don't understand what is written but it is a lovely photo of a couple.
එ කවියට ගැලපෙන්නම අහසත් අවස්තාවත් හැදිල වගේ මට පේන්නෙ.
ඒත් අහස ඉන්නෙ වහින්න බලාගෙන තව මොහොතකින්
මේ හැමදේම අහම්බෙන් වගේ සිද්ද වුන දේවල්.අපි එතනින් යද්දී එයාලත් එක පාරට එතනට ඇවිත් නැවතුනා
Shaa eka mara lassaniii. ❤
හරී ලස්සනයි....
Really nice poem and the pic also suits well
Hi, @sarath72,
Thank you for your contribution to the Steem ecosystem.
Please consider voting for our witness, setting us as a proxy,
or delegate to @ecosynthesizer to earn 100% of the curation rewards!
3000SP | 4000SP | 5000SP | 10000SP | 100000SP
Hi @sarath72... Welcome.... This is very beautiful poem...
Very nice.
Very beautiful poem and photograph😍😍