කොල්ලා බැන්දා

ඉතින් කොහොමද ස්ටීමිට් යාලුවනේ. කාලෙකට පස්සෙ ලිපියකට අකුරු අමුණන්න ඉඩක් ලැබුනා. මේ දවස්වල රටේ දේශපාලන පෙරලිය අස්සෙ මේ ලිපිය ලියන්න හිතුවෙ මගේ ජීවිතයෙ සුවිශේෂීම අවස්ථාවක් ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්නයි. ඒ තමයි මගේ විවාහ මංගල උත්සවය . එකුන් විසි අවුරුද්දක් පමණ තනිකඩ ජීවිතයක් ගතකල මට පසුගිය නිකිණි මාසේ විවාහ වෙන්න අවස්තාව ලැබුනා. විවිධ බාධක , රටේ ප්‍රශ්න මැද චාම් ලස්සන විවාහ මංගල උත්සවයක් පවත්වන්න අපි දෙන්නට පුළුවන් වුනා. අපි දෙන්නා කිව්වෙ මගේ පාද පරි චාරිකාව ගැන. ඇය නමින් චතුනි මනීෂා. ඇය වෘත්තියෙන් ගුරුවරියක්. මේ තියෙන්නෙ අපේ මංගල උත්සවයෙ විශේෂ අවස්තා කිහිපයක්.

තාක්ෂණික දියුණුවත් එක්ක ලංකාවේ සංස්කෘතියට අලුත් අලුත් දේවල් එකතු වෙන්න පටන් අරන්. ඒ විදිහට අපේ විවාහ සංස්කෘතියට pre shoot කියන අංගයත් එකතු වෙලා. ඉතින් මගේ බිරිඳගේ දැඩි ආසාව නිසාම මටත් ප්‍රීෂූට් එකක් කරන්න සිද්ධ වුනා. ඡායාරූප ශිල්පියා කියන කියන විදිහට රඟපාන එකත් අලුත් අත්දැකීමක්. කොහොම හරි ලස්සන පින්තූර ටිකක් ලබාගන්න අපිට පුළුවන් වුණා. මේ තියෙන්නේ ඒ ඡායාරූප වලින් කිහිපයක්.

අපි දෙන්නා විවාහ වුණේ ආදරය කරලා. ඒ ආදරයට හරියටම දැන් අවුරුදු දහයක් වයසයි. ඒත් අපේ හමුවීම අද ඊයේ වගේ දැනෙන්නේ. උසස් පෙළ පන්තියෙන් පටන් ගත්තු ආදරේ අද අපි දෙන්නා එක වහලක් යට. ඒ ආදරේ අදටත් හරිම නැවුම්. අවුරුදු දහයක්ම මගේ මංගල් වැඩ ඉවසගෙන හිටියට එයාට තෑග්ගක් දෙන්න වටිනවා. කොහොමින් කොහොම හරි අපි දැන් අලුත් ජීවිතයක් පටන් ගත්තා.

"දැන් වගේ නෙවෙයි අපි ඉස්සර ලියුම්වලින් තමයි ආදරය කලේ. අපි නම්බර් වෙනුවට ඇඩ්රස් තමයි හුවමාරු කළේ" කියලා වැඩිහිටියෝ කියනවා ඔයාලා අහලා ඇති. කියන්න සතුටුයි තැපෑලෙන් ලියුම් යවලා තැපැල් මාමට කරදර නොකරට අපිත් මුලින්ම ආදරය කළේ ලියුම් වලින් තමයි. ඊට පස්සේ අපි එස්.එම්.එස් වලට මාරු උනා. ඔයාලට මතක ඇති එයාටෙල් සිම් එකයි, 25 හේ රීලෝඩ් එකයි, sms 500යි. ඒ දවස්වල Nokia 1100 පෝන් එකක් තමයි අපේ පණිවිඩ ලොරි ගණන් එහෙට මෙහෙට ඇද්දෙ. ඒ කාලෙ මතක විදිහට වට්ස්ඇප් තිබුණෙ නෑ. ඇන්ඩ්‍රොයිඩ් ප්‍රසිද්ධ නැති කාලේ ජාවා ෆෝන් එකක් තිබුනෙත් අතලොස්සකට විතරයි. ඉතින් මං අර කිව්ව ෆෝන් එකෙන් පික්චර් මැසේජ් එකක් යවනවා කියන්නේ දැන් වීඩියෝ කෝල් එකක් ගන්නවා වගේ තමයි. මේ අවුරුදු 10කට කලින් 2Mp කැමරාවක් අපි දෙන්නව දැක්ක විදිහ.

ඒ මතක හරිම සුන්දරයි. ඒ නිසාමයි ඔයාලත් එක්ක මගේ කතාව බෙදා ගන්න හිතුවේ. ඉතින් මේ වගේ සතුටින් ඉන්න අවස්ථාවක ලියවෙන්නෙ නැති අකුරු මොකටද කියලා හිතුණු හින්දා ස්ටීමිට් එකේ පෝස්ට් එකක් විදිහට ලිව්වා. මේක මගේ ආදරණීය බිරිඳ වෙනුවෙන්.