කවුද මේ උදේම - 5% to Sl Charity

මේ දවස්වල අපේ ගෙදරට එක එක විදියේ අමුත්තෝ එන කාලයක් තමයි ලබලා තියෙන්නේ. ඔයාලට මතක ඇති මං කලින් ලිපියක ගෙනාවා පූස් රාල කෙනෙක් ආව විස්තරයක්. ඔන්න ඊට ටික දවසකට පස්සේ තමයි මේ අමුත්තා අපේ ගෙදර ආවේ. මං ටිකක් වටෙපිටේ විස්තරත් එක්කම කතාව කියන්නම්. එතකොට ඔයාලට ලේසියි ඔක්කොම හරියට තේරුම්ගන්න. අපේ ගෙදර අයට බව්වෝ ඇතිකරන පිස්සුව තියෙනවා තදේටම. ඉතින් අපේ රස්සා හින්දා අපි කොළඹ ජීවත්වෙන්න පටන්ගත්තට පස්සේ අපි ගෙනාවා ජර්මන් ශෙපර්ඩ් වර්ගයේ පොඩි බව් පැටියෙක්. වයිෆ්ගේ උපන්දිනේට තෑග්ගක් විදියට තමයි මං එයාව ගෙනල්ලා දුන්නේ. ඉතින් අපි ගෙදරට වෙලා ගේට්ටු වහගත්තම මුළු වත්ත පුරාම දුවලා පැනලා සෙල්ලම් කරන්න නිදහස දීලා තමයි එයාව හැදුවේ. කොටින්ම කීවොත් එයා ගෙදර සාමාජිකයෙක් විදියට තමයි ජිවත් උනේ. කූඩුවක් හැදුවෙත් නෑ අපි එයාට උපරිම නිදහස දීලා තිබුනේ.

ඉතින් අපි මේ ගමට ඇවිල්ලා අවුරුදු දෙකකට විතර පස්සේ තමයි එයාව අපේ ගෙදරට ගෙනාවේ. ඉතින් ඒ අවුරුදු දෙකටම අපි ඒ ගමේ අය එක්ක වැඩි කතාබහක් තිබුනේ නෑ. මොකද ඉතින් අපි කුලී කාරයොනේ. ටිකෙන් ටික අපේ බව්වා ලොකු වෙද්දී එයා පටන්ගත්තා වටේ ගෙවල්වල අය එක්ක යාලුවෙන්න. තාප්පෙන් එබිලා වටේම කට්ටිය එක්ක හුරතලේ. ඒ විතරක් නෙවෙයි ගේට්ටුවේ තියෙන පොඩි සිදුරකින් හොම්බ එළියට දාගෙන පාරේ යන ඉස්කෝලේ ළමයි එක්කත් යාළුවෙලා. ඉතින් ඕකෙන් මේකෙන් උනේ ගමේ අය අපිත් එක්ක හිතවත් උන එක. බව්වගේ නම ශෙලෝ. අපේ ගෙදර ගමේ කට්ටිය හඳුන්වන්න ගත්තේ ශෙලෝගෙ ගෙදර කියලා. ඉතින් අපි කවුරුවත් නොහිතපු විදියට එයා අපිව දාලා ගියේ සර්පයෙක් එයාට දෂ්ට කරලා. එක දිගට සති දෙකක් උදේ හවස හරිහමන් කෑමක් බීමක් නැතුව අපි එයාව ජීවත් කරවන්න හැදුවත් අපේ දරුවා අපිව දාලා ගියා. කියාගන්න බැරි දුකක් තවමත් හිතේ තියෙනවා. දවස් ගානක් අපි නොකා නොබී ඒ දුක විදෙව්වා. ආයෙනම් බව්වෙක් හදන්නේ නෑ කියන තීරණේට අපි ආවේ ඒ දුක දරාගන්න හරිම අමාරු හින්දා. ඔන්න ඕකයි පසු කතාව. දැන් තමයි මාතෘකාවට එන්නේ.

අපේ ගෙවල් ළඟ පොඩි කඩයක් තියෙනවා. ඒ ගෙදරට බෙල්ජියම් ශෙපර්ඩ් බව් පැටියෙක් ගෙනල්ලා. ඒ ගෙදර නංගි එයාව ගෙනපු ගමන්ම අපේ ගෙදරට ඇවිත් වයිෆ්ට එයාව පෙන්නලා. ඉතින් පහුගිය දවස් ටිකේම වයිෆ් ඒ ගැන තමයි කතාව. ඔන්න මේ ලඟදි දවසක ඒ ගෙදර අය වෙඩින් එකකට යනවා කියලා අපේ ගෙදර බව්වා තියලා ගියාට කමක්නැද්ද අහලා. අපේ උන්දැටත් ඉහේ මලක් පිපුනා වගේ. ඔන්න ඉතින් වෙනදා වගේ මං සුපුරුදු විදියට පාන්දර 5.30ට විතර නිදාගෙන ඉද්දි නිකන් මූන ළඟ දැනෙනවා ශෙලෝ ඉන්නවා වගේ. හීනයක්ද කියලා එකපාරටම බලද්දී මෙන්න කලුපාට බව් පැටියෙක් මගේ මූනට එබිලා ඉන්නවා.

අර කඩේ ගෙදර අය මෙයාව උදෙන්ම ගෙනත් දීලා. එයත් නිකන් එයාගේ ගෙදර වගේ කාමරේට ඇවිල්ලා ඇඳට නැගලා බලන් ඉන්නවා. පුදුම දාංගලයක්. නටනවා ඉවරයක් නෑ. හරියට අපේ ශෙලෝ වගේමයි නැටිල්ල. ශෙලෝ ඉන්න කාලෙත් එයා අපි දෙන්නා ළඟ තමයි නිදාගත්තේ. මට එයවමයි මතක් උනේ. ඉතින් ටිකක් මේ කෝලම එක්ක නටලා ලෑස්ති වෙලා වැඩට ආවා. දැන්නම් තව බව්වෙක් ගේන්නත් හිතෙනවා. ඒත් ආයෙත් කලින් වගේ වෙයිද කියලා බයකුත් තියෙනවා.