කාල තියනවද?

මීට මාසෙකට කලින් අපේ කතරගම ගමනෙදි අතරමගදි අහම්බෙන් පළතුරක් රස විදින්න ලැබුණ. මුලින් නම් රහ බලාගන්න එච්චර උනන්දුවක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් පුංචි මදුලක රස බැලුව විතරයි මුළු ශරීරයම ප්‍රබෝධවත් වෙලා ගියා.

"මේ මොනවද?"

මීට කලින් කාල නොතිබුණ නිසා මුලින්ම ඕන කරේ නම දැනගන්න. හරිත්ගේ මල්ලි තමයි නම කියල දුන්නේ. මේ සීනි අනෝදා. මම අනෝදා නම් කන්නෙ නෑ. ඒ නිසා මේ සීනි අනෝදා ත් අනෝදා රසමද කියන්න දන්නේ නෑ. කොහොම වුනත් පැණිරස එක්ක මුසු වුණ කිරි රහක් මේ පලතුරේ තිබුණ. පැණිරස නම් ටිකක් වැඩියි.

අපි පොඩි කඩයක නතර කරලා තිබුණ ඔක්කොම සීනි අනෝදා ටික මිලට ගත්ත. සීනි අනෝදා ඒ පැත්තෙ බහුල පළතුරක්. තරමක් ඝණ, ගැටිති ගැටිති වගෙ පොත්තක් එක්ක තියන මේ පලතුර ඇතුලේ සුදු පැහැයෙන් පුංචි මදුළු සකස් වෙලා තියනව.

ගෙඩියක් උසින් 7-8cm විතර වුණා. ඉතින් ගෙදර ගෙනත් දවසක් යද්දි පලතුරු ටික හොඳට ඉදිලා. සීනි අනෝදා ගෙඩිය ඉදෙනවත් එක්කම පොත්ත මෘදු වෙනව. පහසුවෙන් කඩෙන සුළු බවක් අතට දැනෙනවා. ඉතින් පිහියෙන් කපන්න අවශ්‍ය වෙන්නේ නෑ. අතෙන්ම කොටස් දෙකකට පලාගන්න පුළුවන්.

ඊට පස්සෙ ඉතින් නිදහසේ වාඩිවෙලා කන්න තමයි තියෙන්නෙ. මේ ගෙඩියේ තියන පැණිරස එක්ක ගෙඩි කිහිපයක් එක සැරේ කන්න ගියේ නෑ.

මේ පලතුරේ ගුණ ටිකක් හොයල බැලුවම රක්තහීනතාවය, වමනය, කැස්ස, මාරාන්තික පිළිකා වලට හොඳ ඔසුවක් වගේම මාංශ පේශි සවිමත් කරන්නත් උපකාරී වෙනවා කියල දකින්න ලැබුන. ඒ වගේම මේ ඇට උකුණන් ට එරෙහි ප්‍රතිකාරයක් විදියටත් කෘමිනාශකයක් ලෙසත් යොදාගන්න පුළුවන්.

අනෝද ඇටයට සමාන කළු පාට තද පොත්තක් සහිත ඇටයක් තමයි මේ සීනි අනෝදා වලටත් තියෙන්නෙ. ඉතින් ගෙදර පැලයක් වත් හදාගන්න ඕන කියල හිතල ඇට කිහිපයක් වෙන්කරල තිබ්බ. මේ වෙද්දි තවන් දාල තිබුණත් ප්‍රගතියක් නම් නෑ වගේ.

ඉතින් ඔයාලත් කතරගම ගියොත් පාරෙ අයිනේ තියන කඩේක නතර කරල සීනි අනෝදා ටිකක් ගන්න අමතක කරන්න එපා.