දවස් දෙකේ කතාව!

ඊයෙ උදේ නැගිටිනකොට පුංචි මයින පැටියෙක් එයාගෙ ගෙදරින් බිමට වැටිලා. දිමියො එයාව වහගෙන ඉන්නකොට තාත්තට හම්බවෙලා එයාව ගෙදර අරන් ඇවිත්. පොල් ගහේ බෙනයකින් වැටෙන්න ඇති කියලා තමයි හිතෙන්නෙ. ඉතින් අම්මා එයාව පෙට්ටියක දාලා තියාගෙන කෑම කවන්න පටන් අරන්. ඉරට්ටක දවටලා කෙසෙල් ගෙඩි පුංචි පුංචි කෑලි වලට කඩලා. මුලින් එයා කට ඇරියෙ නෑ. පස්සෙ එයා ඉන්න පෙට්ටියට තට්ටුවක් දැම්මම එයා කට අරිනවා. ඊට පස්සෙ කටට දැම්මම ඉක්මනට ගිලලා දානවා.

I have only one, unclear picture of him

එයා එක දවසක් ඒ විදියට මමයි අම්මයි දෙන කෑම කාලා ජීවත් වුණා. එයාව හැම අතින්ම ආරක්ශා කරලා එළියෙන් තියන්න හිතුවෙ එයාට ගෙයක් ඇතුළෙ පරිසරය පුරුදු නැති නිසා. රෑට විතරක් මං මගේ කාමරෙන් තියාගත්තා.

දෙවෙනි දවසෙත් එයාව එළියෙන් තියලා කෑම කැව්වා. දවල් දහය විතර වෙනකොට ලොකු මයිනො දෙන්නෙක් එයාගෙ පෙට්ටිය ළඟ ගැවසෙන්න ගත්තා. ඒ එයාග්ඩ් අම්මයි තාත්තයි! ඒත් එයාව හොයාගන්න එයාගෙ අම්මටයි තාත්තටයි බැරි වුණා. ඉතින් ඊට පස්සෙ එයාව අම්මටයි තාත්තටයි පේන්න මං එයා ඉන්න පෙට්ටිය ගහක් යට බිමින් තිව්වා. පස්සෙ එයාලා එයාලගෙ පුංචි බබාට කෑම ගෙනත් කවන්න ගත්තා. මං දවසෙම එයාට එයාගෙ අම්මයි තාත්තයි එක්ක ඉන්න දුන්නා. අපි කවුරුම හරි එයාට කරදරයක් වෙයිද කියලා විමසිල්ලෙන් හිටියා.

හවස් වෙනකොට වහින්න ගත්තා. ඊට කලින් මං එයාව ගෙට ගත්තා. එයාගෙ අපිරිසිදු පෙට්ටිය වෙනුවට අලුත් පෙට්ටියක් හොයාගෙන ඇවිත් එයාව ඒකෙන් තිබ්බා. ඊයෙ රෑ එයා හරිම නිශ්ශබ්දයි. දවස පුරා අවදියෙන් සතුටින් හිටිය නිසා කියලා හිතලා මං එයාට ඉන්න දුන්නා. උදේ නැගිටලා පැය කිහිපයක් විතරයි හිටියෙ. එයා යන්න ගියා!

ලොකූ උඩකින් වැටිලා, දිමියො කාලා හිටියා නිසා වෙන්න ඇති. ගෙදර ගෙනත් දවසක් දෙකක් හොඳින් ඉඳලා ඊළඟ දවසෙ යන්න ගිය පුංචි පැංචො අපි ළඟ ඉඳලා තියෙනවා. මේකත් ඒ වගේ තමයි. අම්මට ඕනෙ වුණේ අම්මගෙ ඉස්කෝලෙ පටන් ගන්න කලින් පුංචි පැංචව ලොකු කරගන්න. ඒ වෙනුවෙන් එයා you tube video එහෙමත් බලනවා මං දැක්ක. ඒත් ඊට කලින් එයා ගියා. අද උදෙත් අර මයිනො ජෝඩුව ඇවිත් අර ගහ ළඟ ඉඳලා යන්න ගිහින් තිබුණා. සමහර විට ආයෙත් ඇවිත් බලන්නත් ඇති!