දෙසැම්බර් 23 | 5% for SL-Charity

දෙසැම්බර් කියන්නේ මම ආසම මාසයක්. මොකද මගේ උපන්දිනේ තියෙන්නෙත් දෙසැම්බර් මාසයේ. මම ආස කරන මතකයන් ගොඩක් තියෙන්නෙත් මේ මාසයේම තමයි. ඉතින් ඒ මතක ගොන්නට අලුත් මතකයක් එකතුවුනු දවසක් තමයි දෙසැම්බර් 23 කියන්නේ.

පාසල් කාලේ ඉඳන් මම දැක්ක ලොකුම හීනේ තමයි රජයේ campus එකකට තේරිලා ලොකු stage එකකට නැගලා උපාධියක් ගන්න එක. ඇත්තටම හීන දැක්කේ doctor කෙනෙක් හෝ molecular biologist කෙනෙක් වෙන්න. A/L කාලේ ඉඳන් නිදිමරාගෙන පාඩම්කලේ රජයේ campus එකකට තේරෙන්න. ඒ හීනේ මල්පල ගැනිලා හරියටම මීට අවුරුදු 5 යි දවස් 5 ට කලින් මම මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයට තේරුනා.

මම A/L වලට කලේ Bio Science. නමුත් campus ඇවිත් හදාරන්න වුනේ IT. මම ඉගෙනගත්තු දේවල් එක්ක බලද්දී හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයක් තමයි කරන්න වුනේ. නමුත් හැමදේම වෙන්නේ හොඳටනේ කියන බලාපොරොත්තුවත් එක්ක හිත හදාගෙන මම මගේ අලුත් වටපිටාවට හුරු වෙන්න පටන් ගත්තා. හැමතැනම තිබුනේ අලුත්ම මූනු. වටපිටාවත් හරිම අලුත්. ගෙදරින් පිට ලෝකෙක ජීවත් වෙලා නොතිබුනු මට මේ හැමදේටම හුරු වෙන්න යම්තාක් කාලයක් ගත වුනා.

මේ කාලේදි තමයි මට රන්දුලාව මුන ගැහුනේ. රන්දුලාව මමයි දෙන්නම හරිම පාඩුවේ ජීවත් වුනු චරිත දෙකක්. රන්දුලා මට වඩා අවුරුදු 2 ක් බාල චුටි නංගි කෙනෙක්. හැබැයි මගේ ජීවිතේ ගොඩක් අසීරු තැන් වලදි මට නොසෑහෙන්න හයියක් වුන කෙනෙක් මට. මට ආව ප්‍රශ්න වගේම පාඩම් වැඩ වලදිද් මට නොසෑහෙන්න උදව් කරපු මගේ තනියට මන් ලගින් ඉඳපු කෙනෙක්. එදා ඉඳන් පටන් ගත්තු අපේ යාලුකම මට නොසෑහෙන්න හයියක් වුනා.

මම campus ආව මුලම කාලේම අයියත් campus හිටිය නිසා අර්ථිකවශයෙනුත් අපේ පවුලට ප්‍රශන් නොතිබුනාම නෙමෙයි. අපේ පවුලේ තාත්තා විතරයි රැකියාවක් කලේත්. මට හොඳට මතකයි campus ආව මුල් කාලේ දවසට වේල් 2ක් කාල මම හිටපු දවසුත් තිබුනා. හැබැයි මහපොල ශිෂ්‍යත්ව ලැබුනු නිසා ඒ අපහසුකම් මග අරුනා. එ වගේම ඒ කාලේ අන්තිම වගේ වෙද්දී අයියගේත් campus ජීවිතයේ අන්තිම දින කිහිපය වුනා. ඒ හේතුන් නිසා තිබුනු ප්‍රශ්නත් අඩු වුනා.

එක එක කාලේට එක එක විශයන් එක්ක හැප්පි හැප්පි, රැ එළි වෙන්කල් පාඩම් කර කර අවුරුදු ගානක් තිස්සේ මහන්සි වුනේ ජීවිතකාලේම දැක්ක ඒ හීනෙට. දවස් ගනන් දින ගැන්නේ ඒ හීනේ උදාවෙන දවසට, අම්මා, තාත්තා බලන් ඉද්දි මගේ නම කියලා කතා කරද්දි stage එකට නැගලා මම මගේ උපාධිය ගන්න දවසට. මම දන්නවා මේක මගේ වගේම මගේ අම්මා, තාත්තාගේත් තිබුනු ලොකුම හීනයක් කියලා.

ඉතින් අපි හැමෝම බලන් හිටිය ඒ ලස්සන දවස උදා වුනා. ඒ දෙසැම්බර් 23. අද මගේ දුවගේ උපාධි උත්සවේ. අපි මේ ඒකට යන්න. කොහෙද යන්නේ කියලා කට්ටිය අහද්දී අම්මා, තාත්තා හරිම ආසාවෙන් මෙහෙම කියද්දි ඒ මූනු වල තිබුනු සතුට දැක්කාම මට දැනුනේ පුදුම සතුටක්. අවුරුදු ගානක් තිස්සේ මම මහන්සි වුනාට වඩා නොසෑන්න ඒ දෙන්නම මම වෙනුවෙන් මට මේ දේ ලබාදෙන්න එයාලා මහන්සි වුනා. ඉතින් එයාලගේ මුණට ලස්සන හිනාවක් දෙන්න පුලුවන් වුනු මේ දවස “දෙසැම්බර් 23” කියනනේ මගේ ජීවිතේ ලස්සනම දවසක්.