ක්‍රිකට් කියන්නෙ ක්‍රීඩාවක් විතරක්ම නෙවෙයි.
source
ඉතින් හැමෝම පරිස්සමෙන් ඇති කියල හිතනවා. අද ලියන්න යන්නෙ ආසම මාතෘකාවක් ගැන. ජීවිතේ අද වෙනකන් එපා නොවුනු , දුක සතුට අඩුවක් නැතුව දුන්න ඒ වගේම ජීවිතේ ගොඩක් පාඩම් කියල දුන්න දෙයක් තමයි ක්‍රිකට්. ඉතින් අද පොඩ්ඩක් ඒක ගැන ලියන්න හිතුනා.පොඩි කාලෙ ටීචර් පුතේ ලොකුවෙලා කවුද වෙන්න ආස කියල අහද්දි... ටීටර් මම ඩොක්ට කෙනෙක් වෙනවා... ටීචර් මම ඉන්ජිනේරුවෙක් වෙනව ,මම ටීචර් කෙනෙක් වෙනව කියල බොරුවට කියද්දි , කවදහරි සුපිරි ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙක් වෙනව කියල අනන්තවත් හිතින් හිතන් ඉදල ඇති.
ඒ තරම් උනක් පොඩි කාලෙ ඉදන් තියාගෙන කෝමහරි ලෙදර් සෙල්ලම් කරන්න ගෙදරින් කැමත්ත ඉල්ලගෙන ස්කෝලෙ ලෙදර් practice වලට යන්නෙ 7,8 වසරෙ ඉදන්මයි.. tv එකෙ දැකල තිබ්බට මුලින්ම ලෙදර් බෝලයක් අල්ලද්දි හිතට එන feeling එක " අම්මෝ මාර හයියයිනෙ ගලක් වගේනෙ... වැදුනාම රිදෙනව ඇතිනෙ"
කෝමින් කෝමහරි අත් රතුකරගෙන දනිස් ලෙලි ගහගෙන ඇදුම් වල මඩගාගෙන මාසයක් දෙකක් practice කරද්දි තමා තේරෙන්නෙ ටෙනිස් ගහනවට වඩා මේක කොච්චර අමාරුද කියල...සමහර දවසටම practice කරන්නෙ එක ශොට් එකයි... නැත්නම් දවසම ෆීල්ඩින් practice නැත්නම් high catch ඔහොම කාලයක් කෝච්ගෙන් බැනුම් අහගෙන පාරවල් කාගෙන practice කරද්දි සෙට් වෙනව පට්ටම යාලුවො ටික දෙනෙක් සමහර දවස් වලට එකම බෝල් ගාර්ඩ් එක සිලිකවරෙක දාල පැක්ටිස් කරන්නෙ 😂 කැච් බලා එකට ගුටිකාපු උන් practice කරද්දි සුපිරි කැච් එකක් එහෙම කනාවට ඇල්ලුනහම අත්පුඩියක් නොගහ ඉන්න තරම් කුහක උනේ නැ... කාලයක් යද්දි ඔන්න පලවෙනි පැක්ටිස් මැච් එක.මැටිම දාලා ක්‍රීස් එක ඇදල වයිට් ලයින් මාර්ක් කරල ගැම්මට පටන් ගත්තට පලවෙනි මැච් එකෙ ලොකු දෙයක් කරන්න පුලුවන් වෙන්නෙ බොහොම ටික දෙනාටයිනෙ. මටත් එලෙසමයි.
source
කෝමහරි පැක්ටිස් මැච් තුන හතරක් ගහල ඉවර උනාම ඔන්න මැච් සීසන් එක පටන් ගන්නව under 13,15,17,17 division 1,2,3 කෝමහරි ගේමක් දීලා 1st round 2 round ගහගද්දි තමා තේරෙන්නෙ වැඩේ එන්න එන්න අමාරුයි හොද ටීම් සෙට් වෙනව කියල... ඔය අස්සෙ සමහර මැච් ඇපත් නැතිවෙන්න කනව... මැච් එක ඉවර වෙලා කොච්චර මහන්සි වෙලා හිටියත් මැටිම උස්සන්නෙ ඔක්කොම එකතුවෙලා.. දවල්ට ගේන බත් එක කන්නෙ ඔක්කොම එකතුවෙලා මැච් පැරදුනාම බැනුම් අහන්නෙ ඔක්කොම එකට... සෙල්ලම් කරන්න බඩු නැති උනත් තියෙන විදියට මාරු කරගෙන සෙල්ලම් කරපු ඒ අතීතෙ..කොච්චර කට්ටක් උනත් ඒකට්ට කෑවෙ මාරම ආසාවෙන්. ලකුනු තිහ හතලිහක් ගහගත්තම දැනෙන සතුට වෙනම එකක්. කාලයක් යද්දි exam වෙන ප්‍රශ්නයි හින්ද තේරෙනව ලංකාවෙ ටීම් එකට යන එක කොච්චර අමාරුද කියල...
ඉතින් අමාරුවෙන් හිත හදන් ලෙදර් වලට සමුදෙන්න වෙන්නෙ කඩාවැටුනු හිතෙන්. ඒත් සෙල්ලම් කරන්න බැරිඋනත් ප්‍රේක්ශකාගාරෙ ඉදන් චියර් කරන්න තරම් අපි මේකට බැදිලා... දිනනව පරදිනව කෑගහනව තරහ යනව වෙලාවකට බයිනව ටීවි එක වහල දාල නිදාගන්නව සමහර වෙලාවට විකට් යයි කියල මැච් එක බලන් නැතුව ඉන්නව ඒ තරම් ආදරයක්. හතර වෙද්දි කොහේහරි සෙල්ලම් කරන තැනක් හොයන් දුවන්න තරම් උනක් ඇගේ තාම තියෙනවා. ඉතින් ක්‍රිකට් නිකන් ක්‍රීඩාවකට විතරක් ලගු කරන්න අමාරුයි.❤️