මමයි අල්ලට පහර කෑ යුතු

_source
යාළුවනේ ඉතින් ඔයාලා හැමෝම පරිස්සමෙන් ඇති කියලා හිතනවා.ඉතින් වෙනදා වගේම අදත් මම අරන් ආවා කවියක්.සංවේදී කවියක් ඒ වගේම මේ කවිය අපිට ගොඩක් සමීපයි.මොකද අපි හැමෝටම අපගේ දෙමාපියන්ගෙන් පස්සේ යා යුතු හරි මාර්ගය පෙන්නුවේ අපේ ගුරුවරුන්.ඉතින් ඔවුන් නැත්නම් බොහෝ දුරට අපේ ජීවිතය අයාලේ යන්න ඉඩ තියෙනව. අධ්‍යාපනයෙන් එහාට ගියපු සමාජය ගැන මනා දැනුමක් අපිට ගුරුවරුන් ලබා දුන්නා.ඔව් මම කියන්නේ නෑ හැම ගුරුවරයාම ඒ වගේ කියලා. සීයක් ගත්තොත් එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් ඉන්නවා ඉතින් වෙලාවකට ඇත්තටම මේ ගුරුවරුන්ද කියලා හිතෙන.ඒත් අපිට හම්බවෙන ගොඩක් ගුරුවරුන් ජීවිතය හැම පැත්තෙම සාර්ථක කරගන්න උදව් ලබාදෙන අය.මගේ ජීවිතයේ ඔය වර්ග දෙකේම ගුරුවරු මුණගැහිල තියෙනව. ඇත්තටම ගුරුවරු කියන්නේත් මේ සමාජය තුළම ජීවත්වන පිරිසක්.නමුත් ඔවුන් පාසලට එන්නේ ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ පෞද්ගලික ප්‍රශ්න පැත්තකින් තියලා.මොකද ඒවත් එක්ක ආවොත් ඔවුන්ට පාසලේ ළමයින්ට හරිහැටි අධ්‍යාපනයක් ලබා දෙන්න හැකි වෙන්නේ නැහැ.ඉතින් ඒ වගේ කැප කිරීමක් කරන ගුරුවරුන්ට අනිවාර්යෙන්ම ගෞරවය ලැබිය යුතුමයි.

ඉතින් මේ කවියෙත් කියවෙන්නේ ගුරුවරියක් විඳින ජීවිතයේ අතිශය ප්‍රශ්න හමුවේ ඇගේ අතින් සිදුවෙන වැරැද්දක්.නමුත් කවියා අවසානයේ ඔයාට තේරේවි ඇත්තටම ඔවුන් කොයිවගේ ගෞරවයක් ලැබිය යුතුද කියලා.කවිය ගැන ලොකු පැහැදිලි කිරීමක් කරන්නෙ නැහැ, මොකද කවිය සරල බසකින් තියෙන නිසා කවිය ඔයාටම රසවිදල අදහසක් ගන්න ඉඩදෙන්න මට හිතුනා.මේ කවිය ලියන්නේ දිනූ රාජගුරු කිවිඳිය.කවියේ මාතෘකාවම තමයි මම අද මාතෘකාවට අරගෙන තියෙන්නෙ.

දොවා තන කිරි කෝප්පයකට
පරෙස්සම් කර තියා ආවට
ජපන් පොලියෙස්ටරේ පෑරී
හැට්ටෙ පැල්ලම් හැදෙනවා

අතින් ඇද ඇද සාරියේ පොට
එතන නිතරම හදාගත්තට
සාරියෙන් පැන තෙමුනු මල්පෙති
අනේ ගෙදරට දුවනවා
තොටිල්ලේ පටලැවෙනවා