Τώρα που βλέπω την φωτογραφία , τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μια νοσταλγία για τον τόπο που μεγάλωσα και από την άλλη απογοήτευση για το πόσο απάνθρωπη έχει γίνει ...
Τώρα που βλέπω την φωτογραφία , τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μια νοσταλγία για τον τόπο που μεγάλωσα και από την άλλη απογοήτευση για το πόσο απάνθρωπη έχει γίνει ...
Μερικές φορές είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα αλλά θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε ώστε να βελτιωνόμαστε και εμείς οι ίδιοι και η πόλη που ζούμε!
Έχεις δίκαιο αγαπητή μου Άννα. Η αισιοδοξία και η εκπεμπόμενη θετική ενέργεια που την συνοδεύει νομίζω πως θα αλλάξει σύντομα την ποιότητα ζωής μας προς το καλύτερο !
Χαίρομαι που συμφωνείς :)