Ne sansür ne ben söyleyim

Şu sansür kelimesi oldum olası dert olmuştur bu milletin sanatçı kısmısının başına. Sanatçısının diyorum,
çünkü sen, ben pek etkilenmeyiz bu insan tipi dizginden...

Trafik ışığı yeşile döndüğünde bir saniyeliğine bile olsa öndeki aracın daldığı derinden çıkamayan şoförüne ana avrat düz gidebilir, yaktığımız sigara ile otobüs durağında bir an önce evine, ailesine kavuşmak için bekleyen insancıkları, rüzgar nerden eserse oradan dumana boğabilir, eşimizi neden kestiğimiz sorusuna "sarhoş idim, hatırlamıyorum" yanıtını verebiliriz.

Ama bir sanatçı öyle mi?

Bugün bir Demet Akbağ, "O çocukları" filminde, karşısındakine hakkını ancak verecek bir küfrü biplenmeden edebilir mi?

Yine aynı filmde İpek Tuzcuoğlu'nun o sigarayı bir tutuşu vardır ki, tek bakışta anlatır size hangi mesleğin erbabı olduğunu, ama bunu da televizyonlarınızda bulamazsınız.

Ya da Dondurmam Gaymak'ta motoru çalınan yarı şekerli Ali Usta'nın o sinirle, bir sigarayı söndürmeden bir diğerini yakışı vardır ki, o stresi ancak ocağı sönenler anlar.

Ama bu yasakları koyanlar bunu nereden bilecek...

Daha önce ocakları sönmemiş ki hiç...

Yarı geceden sonra telefonları çalmamış, karanlık adamlar hüviyetlerini sormamışlar ki...

İnsanlığa ait ne varsa korkutuyor onları...

Bir insanın kahkahası da, gözyaşı da, haykırışı da aynı derecede korkutucu onlar için...

Neden?

Çünkü bir şey hisseden adamdan korkacaksın...

Ağlamaktan, gülmekten, şarkı söylemekten, şiir okumaktan, dans etmekten çekinmiyorsa bir adam, gün gelecek senin yüzüne yüzüne haykıracaktır ne olmadığını...

Ve asla olamayacağın şeyleri...

"Devede de boy var" diyecektir çekinmeden...

İşte o adamın sesinden korkacaksın...

Kısacaksın onun sesini, anlaşılmaz bir cızırtı haline gelene dek kısacak...

Gerekirse ümüğünü sıkacaksın...

Doğu Beyazıt'ın terli coğrafyasında bir yere çıkaracaksın tayinini...

Bir daha da bakmayacaksın yüzüne...

İnsanlık adına ne varsa topunu sığdırabileceğin bir ayakkabı kutusu bulacak, dolduracaksın içine dünyanın bütün haysiyetlerini...

Ve hiç utanmayacaksın, yüzün hiç mi hiç kızarmayacak...

Ah be birader Mırç, sonunda hasetinden öleceksin...