Short Sci-Fi Story: Melodia (English/Turkish)

"This planet makes me sick", said Prof. Longtail. We've been together for over six months in the middle of the jelly-like ocean of the Melodia planet. He was complaining for the first time. I said, “No one's been here this long.” “There are millions of people who dream of being here,” said Prof. Serrano. She had such a lovely tune in her voice that I could declare her my love at any moment. The reason I have not made such an attempt until then is because of Prof. Serrano was about twenty years older than me, and she seemed to like Prof. Longtail. It was impossible to understand Prof. Longtail, who was a bachelor, to ignore the woman like Aphrodite, who devoted herself to geology instead of being a movie star. On this strange old planet, which I didn't like, our mission was to study a gigantic network of amino acids that spread to the bottom of the ocean. Prof. Longtail, a marine biologist who fell in love with this network, which was referred to as Orko, worked very hard to deal with it. We were the third team sent from Earth to study Orko and it did not fit in the moulds of biology, ocean science and geology. Orko, that wrapped the entire ocean floor, like ivies covering the façade of the old buildings was alive according to Prof. Longtail. The marine biologists who had previously served in Melodia claimed otherwise. If the Orko was alive, how it was fed and what waste it produced, why it never grew and why there was no fluid flow in it. According to the measurements, the age of the Orko was one and a half billion years. Which creature could live this long? The surveyed structure was the petrified fossil of a plant that was once alive according to the other marine biologists. In some regions, the roots of Orko were several kilometers below the surface of the planet. Which plant would have gone so deep? Prof. Longtail didn't explain to us or to his colleagues why he thought Orko was alive. Obviously, he had a hypothesis he wanted to prove, and he didn't want to share the honor of his discovery with anyone.

We have taken our place in our diving vehicle, which looks like a huge water drop, to do our daily examinations on Orko. The ocean, covering 54% of the Melodia's surface, has spread to a wider area than the Earth's total surface area. Luckily, Melodia was a pretty flat planet compared to the earth, so the depth of the ocean did not exceed 600 metres in any part of the planet. The entire surface of our diving vehicle was made of some kind of transparent plastic, so we had a wide angle of view during our investigations. On top of our dive vehicle, a carbon nano tube rope was attached and we were put into the water with the crane of the ship. The image of the bubbles in the jelly-like ocean water made me feel like I had switched to another verse. Prof. Longtail and Prof. Serrena started taking notes using the virtual keyboards in front of them, as soon as our vehicle dives into the ocean. My job started after the data collection, analyzing the data that our devices measure in a matter of minutes, watching the environment until they entered new parameters and dreaming. A swarm of Gladius passed by our diving vehicle, blasting bubbles and moving them. Gladius was known for being a thin long fish resembling a swordfish, traveling at jet speed in the ocean, and holding his sword to Orko at regular intervals, as if it needed charging. Although it was a larger and older planet than the earth, the number of living species in Melodia did not exceed the fingers of both hands. It was not resolved how few living species formed a sustainable ecosystem. Prof. Longtail enthusiastically jumped to his feet while Orko appeared in all its glory under our vehicle. At several spots on the network, the flashes appeared. Prof. Longtail, who barely balanced the vehicle due to the shaking, cried "I knew." Prof. Serrena said, "I think it was an earthquake." Prof. Longtail said, “We have to go upstairs right now.”I turned back and looked carefully at the Orko, which has now become thoroughly apparent. At the bottom of the ocean, Orko was reaching for eternity like a gigantic ghost. As soon as the quake has stopped, the scavenger fish were in charge, they cleaned up the waste on black braids that looked like mold. It seemed everything turned back to normal.

After returning to the ship, Prof. Longtail withdrew to his quarters without any need to make any statements. He was not supposed to be disturbed under any circumstances because of the urgency of situation. After dinner, I visited Prof. Serrera and asked her what happened down there. This was the first time an event like this has been seen on Orko. Observing electrical activity at the same time in hundreds of locations could be due to seismic movements prior to the earthquake. But maybe not. When it came to Melodia, nothing was sure. I was happy to talk to Prof. Serrera, and I asked if there was an earthquake in Melodia before. It was not the most violent earthquake in Melodia, the importance of the event was due to the electrical activity on Orko. Prof. Serrera said she felt sorry for Melodia. I asked her why she was sorry to take this golden opportunity to prolong the conversation. The company, which brought the first examples from melodia to the world, followed a successful marketing strategy that allowed them to be perceived as an indicator of exclusivity. These new objects from a distant planet attracted the attention of the science community as well as of the high society. In particular, the wood of the Tokoya trees has been greatly demanded due to its numerous natural colors and incredible variety of textures. The tissue samples of the Tokoya tree have come to life in fractal forms that repeat themselves in different dimensions. The original patterned marble and the precious stones of various colors from the quarries opened at different points of the planet were of course important, but the focus of trade was on these trees. I was pretending to hear these first time not to break her enthusiasm. Prof. Serrera did not know that I had a secret agenda, like studying the Melodia trade, which began to affect the balance of power in the world alongside my scientific mission. Before leaving Turkey for my trip, the Minister of Commerce accepted me in his office and became a petitioner person. Since we could partner with the scientific studies in Melodia, as Turkey, we could well play a role in the trade of goods brought from this planet. As an academician working at a private university, I could not remain indifferent to the request of the Minister, even though I had no organic connection with the state. I promised him that I would do my best without interrupting my scientific mission. Prof. Serrera looked at the incident from the perspective of protecting the environment and was uncomfortable with the reckless looting of the planet's natural resources. 10 years ago, a new revolution in rocket technology radically reduced the cost of shipping In space, the quantity of imported materials from Melodia increased rapidly. On the way down to the planet, we saw the devastation created in the Tokoya forests of Melodia, and we were horrified by the magnitude of the operation. Unlike Prof. Serrera, I was focusing on the economic side of the situation. Since the physics rules do not allow the electronic circuits to be reduced more, the development of computer technology has come to a halt and it has become very difficult to take competitive advantage over this sector. Arrangements to protect Melody's natural resources were constantly loosened due to the extraordinary rant created by trade. After all, Melodia was far away, a few people listened to the natural music that originated from the tectonic features of the planet. It was not for every individual to appreciate the beauty of the music that gave its name to the planet. Prof. Serrera has linked to the disruption of this music to the mining quarries and to the cut of Tokoya trees on the planet.

The next day, in the evening, Prof. Longtail came out of his cabin. His face was tired, and he looked like he was barely standing. We sat around a table on the deck of our research vessel, that was also a spacecraft. “Orko works very slowly. So far it has not been understood that it is alive. The entire ecosystem is interconnected and Orko is in the brain state of the planet,” he said in a breath. “The roots of the Tokoya trees are therefore so deep, and the gladius fish are therefore systematically sinking their swords to Orko. There's another invisible network that connects the land and the sea to the ground. This network creates the tectonic movements and the music of the planet" said Prof. Serrera. I said, “It's very interesting that all this has never been understood by now”. "The truth has a characteristic that comes natural to people after being discovered. Cutting Tokoya trees, mines and marble quarries must be hurting the planet", said Prof. Serrera in a sad voice. Prof. Serrera believed that the destruction of the planet would be stopped immediately after sharing the information we obtained. With Prof. Longtail, they started to prepare a statement describing the situation in a concise manner. After a sleepless night, we communicated our message to the world and to the trade guild operating in Melodia.

Our statement has created a great stir in the world, but the commercial activities on Melodia continue to be the same. The Tokoya trees were already known to be alive, the cut was already controlled and the trees were planted in place of the cut. Of course, accompanied by this new information, the environmental protection legislation related to Melodia will be revised, but the decision for a sector that employs tens of thousands of people has to be taken carefully. First, it would be appropriate for other independent scientists to confirm the outcome. After the scientific and administrative processes have been run, no one should doubt that what is needed will be done.

We spent time asking new questions in line with Prof. Longtail's invention and investigating the answers to these questions. While I was courting Prof. Serrera during our studies, Prof. Serrera was trying to get into the eye of Prof. Longtail. Prof. Longtail was not aware of all these humanitarian efforts, he just seemed to be busy with his work. He was the first to realize that Prof. Serrera's devices that detected seismic vibrations went crazy. When I was trying to figure out if the devices were malfunctioning, I took off because of a giant wave hitting our ship and fell into the ocean. I think there was a big earthquake. The ocean temperature was close to zero degrees celcius, and the water was poisonous. There were huge waves on the surface of the ocean. From the raging waves, I saw someone from the ship jump into the water and swim towards me. When I saw Prof. Serrera swimming towards me, I was shaken by gratitude and my eyes were alive. Since they followed Prof. Serrera from above, they threw a lifeline into the area where we were. We hugged our legs together and they pulled us up. As soon as we set foot on the ship's deck, we went in to avoid falling back into the water. I was so glad that I was saved and Prof. Serrera had risked her life for me. Before I had a chance to think about what this movement of Prof. Serrera meant, our ship became alaboras and was buried in the jelly of the ocean. The large hall we were in was filled with water, and we couldn't know what to do, and there was no mechanism to bring the ship back to the surface of the water. “I will die in the presence of my duty,” Prof. Longtail said. I didn't care about the mission at the time, and I had no intention of dying, there had to be a way out. First, I tried to open the hall door, but it didn't even move because of the pressure. I felt the ship trembling when I was trying to break a window with the chair I had in my hand. Then the ship began to rise towards the surface of the water. Soon we went back to the surface of the water, “We owe our lifes to Gladious" Prof. Serrera said. The crew of the ship worked on the propulsion engines in time, and we ascended above the surface of the ocean before it could be detected by a new wave. Down below, hundreds of Gladius waved their fangs right and left over the water, as if they wanted to say goodbye to us. I looked at Prof. Serrera, she was not as beautiful as the movie stars, it would be discussed even if she was beautiful. I think it was the mercy that he had in her heart, which made her attractive for me. The volcanoes that we never knew existed were beginning to explode in the distance. There was a complete apocalypse on Melodia. “Orko has decided to protect Melodia at the expense of harming his own children,” Prof. Longtail said. On that day of judgment, only our team survived the wrath of Orko. We were grateful to Orko for saving our ship by sending the Gladius, even though we were sorry for the deceased merchant guild employees. Since then, no one has dared to step on Melodia.

Image Source: https://pixabay.com/

Kısa Bilimkurgu Öyküsü: Melodia

“Bu gezegen beni hasta ediyor” dedi Prof. Longtail. Melodia gezegeninin jöle kıvamındaki okyanusunun ortasında altı ayı aşkın bir süredir birlikteydik. İlk kez yakındığını duyuyordum. “Kimse burada bu kadar uzun süre kalmıyor” diye cevap verdim. “Buraya gelmenin hayalini kuran milyonlarca insan var” dedi Prof. Serrano. Sesinde öyle hoş bir ahenk vardı ki kendisine her an ilan-ı aşk edebilirdim. O güne dek böyle bir girişimde bulunmayışımın nedeni Prof. Serrano’nun benden yaklaşık yirmi yaş büyük olmasıydı, ayrıca her halinden Prof. Longtail’den hoşlandığı anlaşılıyordu. Müzmin bir bekâr olan Prof. Longtail’i anlamak mümkün değildi, sinema yıldızı olmak yerine kendisini jeoloji bilimine adamış Afrodit gibi kadını görmezden gelmek nasıl bir aymazlıktı. Bir türlü sevemediğim bu yaşlı, tuhaf gezegende görevimiz okyanusun tabanına yayılmış aminoasit temelli devasa ağı incelemekti. Orko olarak anılan olan bu ağ işine âşık bir deniz biyoloğu olan Prof. Longtail’i çok uğraştırmıştı. Biz dünyadan Orko’yu incelemek için gönderilen üçüncü ekiptik ve Orko biyolojinin, okyanus biliminin ve jeolojinin kalıplarına sığmıyordu. Eski binaların cephesini kaplayan sarmaşıklar gibi tüm okyanus tabanını sarmış olan Orko Prof. Longtail’e göre canlıydı. Melodia’da daha önce görev yapmış olan deniz biyologları ise aksini iddia etmişlerdi. Orko canlı ise neyle beslenip hangi atığı üretiyordu, neden hiç büyümüyor ve içinde sıvı akışı gerçekleşmiyordu. Yapılan ölçümlere göre Orko’nun yaşı bir buçuk milyar dünya yılı kadardı. Hangi canlı bu kadar yaşayabilirdi? İncelenen yapı en iyi ihtimalle bir zamanlar canlı olan bir bitkinin taşlaşmış fosiliydi. Orko’nun kökleri bazı bölgelerde gezegen yüzeyinin kilometrelerce altına iniyordu. Hangi bitkinin kökü o kadar derine inebilirdi? Prof. Longtail ne bize ne de meslektaşlarına neden Orko’nun canlı olduğunu düşündüğünü açıklamamıştı. Belli ki ispatlamak istediği bir hipotezi vardı ve yapacağı keşfin onurunu kimselerle paylaşmak istemiyordu.

Orko üzerinde günlük incelemelerimizi yapmak üzere, kocaman bir su damlasına benzeyen dalış aracımızdaki yerlerimizi aldık. Melodia yüzeyinin %54’ünü kaplayan okyanus Dünya’nın toplam yüzölçümünden daha geniş bir alana yayılmış durumdaydı. Neyse ki Melodia dünyaya kıyasla oldukça düz bir gezegendi, bu nedenle okyanusun derinliği gezegenin hiçbir noktasında 600 metreyi aşmıyordu. Dalış aracımızın tüm yüzeyi bir tür saydam plastikten üretilmişti, bu sayede incelemelerimiz sırasında geniş bir bakış açısına sahip oluyorduk. Dalış aracımızın tepesine karbon nano tüplerden örülmüş bir halat takıldı ve geminin vinci ile suya indirildik. Jölemsi okyanus suyunun içindeki kabarcıkların görüntüsü bende başka bir aleme geçiş yapmışım gibi bir duygu uyandırıyordu. Prof. Longtail ve Prof. Serrena aracımız okyanusa dalar dalmaz önlerindeki sanal klavyeleri kullanarak notlar almaya başladılar. Benim işim verilerin toplanmasından sonra başlıyordu, cihazlarımızın ölçtükleri verileri birkaç dakika içinde analiz ediyor, onlar cihazlara yeni parametreler girene kadar çevreyi izleyip hayallere dalıyordum. Dalış aracımızın yanından kabarcıkları patlatıp yerlerini değiştiren bir Gladius sürüsü geçti. Gladius kılıç balığını andıran ince uzun bir balıktı, okyanusta jet hızıyla gezmesi ve şarja ihtiyacı varmış gibi düzenli aralıklarla kılıcını Orko’ya saplayıp beklemesi ile tanınıyordu. Dünyadan daha büyük ve eski bir gezegen olmasına rağmen Melodia’daki canlı türü sayısı iki elin parmaklarını geçmiyordu. Bu kadar az sayıda canlı türünün nasıl sürdürülebilir bir ekosistem oluşturduğu çözülebilmiş değildi. Aracımızın altında Orko bütün ihtişamıyla belirdiği sırada Prof. Longtail heyecanla ayağa fırladı. Ağın üzerinde dört-beş noktada birden parıltılar belirdi. Birkaç saniye sonra aracımız güçlü bir biçimde sarsıldı. Aracın sarsılması nedeniyle dengesini güçlükle sağlayan Prof. Longtail “Biliyordum” diye haykırdı. Prof. Serrena “Deprem oldu galiba” dedi. Prof. Longtail telaş içinde “Hemen yukarıya çıkmalıyız” dedi. Dönüp dikkatle altımızda artık iyice belirgin hale gelmiş olan Orko’ya baktım. Okyanusun dibinde devasa bir hayalet gibi sonsuzluğa doğru uzanıyordu, depremin sarsıntısı geçer geçmez çöpçü balıkları yeniden üzerine üşüşmüş, küf bağlamış gibi görünen siyah örgülerin üzerindeki atıkları temizlemeye girişmişlerdi, her şey yeniden normale dönmüş gibi görünüyordu.

Gemiye döndükten sonra Prof. Longtail bizlere herhangi bir açıklama yapma gereği duymadan kamarasına çekildi. Durumun aciliyeti nedeniyle hiçbir koşul altında rahatsız edilmemesi gerekiyormuş. Yemekten sonra Prof. Serrera’nın yanına gittim ve ona aşağıda ne olduğunu sordum. Orko üzerinde böylesi bir aktivite ilk kez görülüyormuş. Yüzlerce noktada aynı anda elektrik aktivitesi gözlemlenmesi deprem öncesindeki sismik hareketlere bağlı olabilirmiş. Ama olmayabilirmiş de. Melodia söz konusu olduğunda hiçbir şeyden emin olunamıyordu. Prof. Serrera ile konuşmak beni mutlu ediyordu, Melodia’da daha önce deprem olup olmadığını sordum. Az önce yaşadığımız Melodia’da belirlenen en şiddetli deprem değilmiş, olayın önemi Orko üzerindeki elektrik aktivitesinden kaynaklanıyormuş. Prof. Serrera Melodia için çok üzüldüğünü söyledi. Muhabbeti uzatmak için yakaladığım bu altın fırsatı değerlendirmek üzere üzüntüsünün sebebini sordum. Melodia’dan ilk örnekleri dünyaya götüren şirket bunların birer seçkinlik göstergesi olarak algılanmasını sağlayan başarılı bir pazarlama stratejisi izlemiş. Uzak bir gezegenden gelen bu yepyeni nesneler bilim camiasının yanı sıra elbette yüksek sosyetenin de ilgisini çekmiş. Özellikle Tokoya ağaçlarının ahşabı çok sayıdaki doğal rengi ve inanılmaz çeşitlilikteki dokusu nedeniyle büyük talep görüyormuş. Tokoya ağacının doku örnekleri, kendilerini farklı boyutlarda tekrar eden fraktal biçimleriyle gözümde canlandı. Gezegenin farklı noktalarında açılan ocaklardan çıkarılan özgün desenli mermer ve çeşitli renklerdeki değerli taşlar da önemliydi elbette ama ticaretin odak noktasını bu ağaçlar oluşturuyordu. Hevesini kırmamak için anlattıklarını ilk kez duyuyormuş gibi yapıyordum. Bilimsel görevimin yanında dünyadaki güç dengelerini etkilemeye başlayan Melodia ticaretini incelemek gibi gizli bir ajandam olduğunu Prof. Serrera bilmiyordu. Ticaret Bakanı Melodia seyahatim için Türkiye’den ayrılmadan önce beni makamında kabul ederek bu konuda bizzat ricacı olmuştu. Melodia’daki bilimsel çalışmalara ortak olabildiğimize göre, Türkiye olarak pekâlâ bu gezegenden getirilen malların ticaretinde de rol oynayabilirdik. Özel bir üniversitede çalışan bir akademisyen olarak devletle organik bir bağım olmasa da sayın bakanın ricasına kayıtsız kalamamıştım. Bilimsel misyonumu aksatmamak kaydıyla elimden geleni yapacağım konusunda kendisine söz vermiştim. Prof. Serrera olaya çevreyi koruma perspektifinden bakıyor, gezegenin doğal kaynaklarının pervasızca yağmalanmasından rahatsızlık duyuyordu. 10 yıl kadar önce roket teknolojisinde gerçekleştirilen yeni bir devrim uzayda yük taşıma maliyetini radikal bir biçimde düşürünce Melodia’dan ithal edilen malzemenin miktarı hızla artmıştı. Gezegene inerken Melodia’nın Tokoya ormanlarında yaratılan tahribatı gözlerimizle görmüş ve gerçekleştirilen operasyonun büyüklüğü karşısında dehşete kapılmıştık. Prof. Serrera’dan farklı olarak ben olayın ekonomik tarafına odaklanıyordum. Fizik kurallarının elektronik devreleri daha fazla küçültmeye imkân vermemesi nedeniyle bilgisayar teknolojisindeki gelişim neredeyse durma noktasına gelmiş, bu sektör üzerinden rekabet avantajı sağlamak çok zorlaşmıştı. Melodia’nın doğal kaynaklarını korumaya yönelik düzenlemeler ticaretin yarattığı olağanüstü rant nedeniyle sürekli gevşetiliyordu. Ne de olsa Melodia uzaktaydı, gezegenin tektonik özelliklerinden kaynaklanan doğal müziğini canlı olarak dinlemek çok az insana nasip olmuştu. Gezegene ismini veren bu müziğin güzelliğini takdir etmek her insanın harcı değildi. Prof. Serrera son yıllarda bu müzikte meydana gelen bozulmaları gezegende açılan maden ocaklarına ve Tokoya ağaçlarının kesilmesine bağlıyordu.

Ertesi gün akşam saatlerinde Prof. Longtail kamarasından çıktı. Yüzü yorgunluktan sararmıştı, ayakta zor duruyor gibiydi. Aynı zamanda bir uzay aracı olan araştırma gemimizin güvertesinde bir masanın çevresine oturduk. “Orko çok yavaş çalışıyor. Canlı olduğu bugüne dek bu nedenle anlaşılamadı. Tüm ekosistem birbirine bağlı ve Orko gezegenin beyni durumunda” dedi bir solukta. “Tokoya ağaçlarının kökleri bu nedenle o kadar derinlere uzanıyor ve Gladius balıkları bu nedenle kılıçlarını sistematik olarak Orko’ya batırıyorlar. Yer altında karayla denizi birbirine bağlayan görünmez bir ağ daha var. Tektonik hareketleri ve gezegenin müziğini bu ağ belirliyor” dedi Prof. Serrera. “Bütün bunların şimdiye kadar anlaşılamamış olması çok ilginç” dedim. “Gerçeklerin keşfedildikten sonra insanlara doğal gelmek gibi bir özelliği vardır. Kesilen Tokoya ağaçları, madenler ve mermer ocakları gezegenin canını çok yakıyor olmalı” dedi Prof. Serrera hüzünlü bir sesle. Prof. Serrera bilim insanlarına has bir saflıkla elde ettiğimiz bilgileri kamuoyuyla paylaştıktan sonra gezegenin yağmalanmasına derhal son verileceğine inanıyordu. Prof. Longtail’le kafa kafaya vererek durumu özlü bir biçimde anlatan bir bildiri hazırlamaya giriştiler. Uykusuz geçen bir gecenin ardından bildirimizi dünyaya ve Melodia’da faaliyet gösteren ticaret loncasına ilettik.

Bildirimiz dünyada büyük bir heyecan yaratmış olmakla birlikte Melodia üzerindeki ticari faaliyetler aynen devam etti. Tokoya ağaçlarının canlı olduğu zaten biliniyormuş, kesim zaten kontrollü yapılıyormuş ve kesilen ağaçların yerine yenileri dikiliyormuş, ağaç kesmenin bir tabu haline getirilmesine gerek yokmuş. Elbette bu yeni bilgi eşliğinde Melodia’ya ilişkin çevre koruma mevzuatı gözden geçirilip revize edilecekmiş ancak onbinlerce insana istihdam sağlayan bir sektöre yönelik kararın ince eleyip sık dokuyarak alınması şartmış. Öncelikle bağımsız başka bilim insanlarının elde edilen sonucu teyit etmesi uygun olacakmış. Bilimsel ve idari süreçler işletildikten sonra gerekenin yapılacağından hiç kimsenin kuşkusu olmaması gerekiyormuş.

İzleyen birkaç günü Prof. Longtail’in buluşu doğrultusunda yeni sorular sorarak ve bu soruların yanıtlarını araştırarak geçirdik. Bu çalışmalarımız sırasında ben Prof. Serrera’ya kur yaparken, Prof. Serrera Prof. Longtail’in gözüne girmeye çalışıyordu. Prof. Longtail bütün bu insani çabaların farkında değildi, sadece işiyle meşgul görünüyordu. Prof. Serrera’nın sismik titreşimleri tespit eden cihazlarının çıldırdığını ilk fark eden de o oldu. Cihazların bozulup bozulmadığını anlamaya çalışırken gemimize çarpan dev bir dalga nedeniyle havalanarak okyanusa düştüm. Galiba büyük bir deprem olmuştu. Okyanus ısısının sıfıra yakın olmasından daha büyük dert suyunun zehirli olmasıydı. Günlerdir çarşaf gibi olan okyanusun yüzeyinde kocaman dalgalar oluşmuştu. Dalgalar yüzünden gemiyi zor görüyordum, yukarıdakilerin de beni görmekte zorlandığını tahmin ediyordum. Azgın dalgaların arasından gemiden birinin suya atladığını ve bana doğru yüzmekte olduğunu gördüm. Prof. Serrera’nın yüzerek bana doğru geldiğini gördüğümde minnet duygusuyla sarsıldım ve gözlerim yaşardı. Prof. Serrera’yı yukarıdan takip ettiklerinden, ikimizin bulunduğu bölgeye bir can simidi attılar. Bacaklarımızı birbirine dolayarak can simidine sarıldık ve bizi kaşla göz arsasında yukarıya çektiler. Geminin güvertesine ayak basar basmaz yeniden suya düşmemek için içeriye girdik. Kurtulduğuma ve Prof. Serrera’nın benim için hayatını tehlikeye atmış olmasına çok sevinmiştim. Prof. Serrera’nın bu hareketinin ne anlama geldiğini düşünmeye fırsat bulamadan gemimiz alabora oldu ve okyanusun jölemsi suyunun içine gömüldü. İçinde bulunduğumuz geniş salona su dolmaya başlamıştı, ne yapacağımızı bilemez haldeydik, geminin kendisini yeniden suyun yüzeyine çıkaracak bir düzeneği bulunmuyordu. Prof. Longtail “Görevimi yapmış olmanın huzuruyla öleceğim” dedi. O anda görev umurumda değildi ve ölmeye hiç niyetim yoktu, kurtulmanın bir yolu olmalıydı. Önce salonun kapısını açmaya çalıştım ama basınç nedeniyle yerinden oynamıyordu bile. Elime geçirdiğim sandalyeyle bir pencereyi kırmaya çalışırken geminin titremeye başladığını hissettim. Ardından gemi suyun yüzeyine doğru yükselmeye başladı. Çok geçmeden yeniden suyun yüzeyine çıktık, Prof. Serrera “Gladius’lara teşekkür borçluyuz” dedi. Geminin mürettebatı hiç vakit kaybetmeden itici motorları çalıştı ve yeni bir dalga tarafından alabora edilmeden önce suyun yüzeyinden yukarıya doğru yükseldik. Aşağıda yüzlerce Gladius bize veda etmek istermiş gibi sivri kılıçlarını suyun üzerinde sağa sola sallıyordu. Dönüp Prof. Serrera’ya baktım. Sinema yıldızları kadar güzel değildi, hatta güzel olup olmadığı bile tartışılırdı, onu benim için cazip kılan galiba yüreğinde taşıdığı merhametti. Uzaklarda daha önce varlıklarından haberdar olmadığımız volkanlar patlamaya başlamıştı. Melodia üzerinde tam bir kıyamet yaşanıyordu. Prof. Longtail “Orko kendi evlatlarına zarar verme pahasına Melodia’yı koruma kararı almış” dedi. O kıyamet gününde Orko’nun gazabından sadece bizim ekip kurtulabildi. Ölen ticaret loncası çalışanlarına üzülmüş olsak da Gladius’ları göndererek gemimizi kurtardığı için Orko’ya minnettardık. O günden bu yana hiç kimse Melodia’ya ayak basmaya cesaret edemedi.