တရားခံျဖစ္သြားေသာ အႀကံေပး
တရားခံျဖစ္သြားေသာ အႀကံေပး
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ၿခံထဲဆင္းၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္ေနတုန္း မခင္မိက
“ဆရာ ကၽြန္မ လာမယ္ေနာ္”
“ေအး … ခင္မိေရ လာခဲ့ေလ”
မခင္မိက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
“ဆရာ့ကို တိုင္စရာရွိလို႔”
“ဆိုဗ်ာ ဘာလဲ”
“ဆရာ့ သူငယ္ခ်င္းေလ ခုတစ္ေလာ ေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနတယ္ သိလား”
“အလိုကြယ္ ကိုခ်စ္ပို ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနလို႔လဲ”
“ဆရာ သူ႔တိုက္ပံုထဲမွာ စံပယ္ပန္းေတြ ပါလာတယ္သိလား။ ဒီလူ ေဗြေဖာက္ေနၿပီ”
“ခင္မိရယ္ တိုက္ပံုထဲ စံပယ္ပန္းပါလာတာနဲ႔ေတာ့ ေဗြေဖာက္တယ္ မေျပာပါနဲ႔။ ငါလည္း တစ္ခါတေလ အိတ္ထဲ ခေရပန္းေလးေတြ ထည့္ထားတာပဲ”
“ဆရာမသိဘူးေနာ္ … ဒီလူ ခုတစ္ေလာ ေဗြေဖာက္ေနတာ။ ကၽြန္မကိုလည္း မေခၚခ်င္ မေျပာခ်င္ သလိုနဲ႔”
“ခင္မိရယ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုခ်စ္ပိုအေၾကာင္း ငါေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒီလူက လက္ထည့္ေပးလို႔ေတာင္ ကိုက္မွ မဟုတ္ဘူး”
“ဆရာ လက္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ကိုက္မလဲေတာ့ … ဟင္း ေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး”
“ခင္မိ ငါေျပာမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သူ႔တိုက္ပံုမွာ စံပယ္ပန္းကို မစစ္နဲ႔သိလား။ ဆံပင္ကိုစစ္။ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမဆံပင္ေတာ့ သက္ေသခံအျဖစ္ တိုက္ပံုမွာ ကပ္ပါလာမွာပဲ”
ကၽြန္ေတာ္က ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေျပာလိုက္တာ။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို လာၿပီး နားပူတတ္တဲ့ ခင္မိကို ျမန္ျမန္ ထြက္သြားေအာင္ လုပ္လိုက္တာ။
ဒီလိုနဲ႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုခ်စ္ပို ေက်ာင္းမတက္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲေပါ့။ ေနမေကာင္းဘူးလားဆိုၿပီး ညေနခင္းမွာ သူ႔အိမ္ကို သြားၾကည့္တယ္။
တစ္အိမ္လံုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္
“ကိုခ်စ္ပို … ေဟး ကိုခ်စ္ပို …”
ကၽြန္ေတာ္က အသံေပးၿပီး အိမ္ေပၚကို တက္သြားတယ္။ ကိုခ်စ္ပိုက ဖ်ာေလးတစ္ခ်ပ္ေပၚမွာ အိပ္ေနတယ္။ မ်က္လံုးမွာလည္း ညိဳမည္းလို႔
“ေဟ့ ဘာျဖစ္တာလဲ”
“မေျပာခ်င္ပါဘူးဆရာရယ္”
သူေျပာေတာ့မယ္
“ဆရာပဲ စဥ္းစားၾကည့္ အိမ္ျပန္လာတိုင္း တိုက္ပံုကို စစ္တယ္။ ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္။ ၾကာေတာ့ စိတ္ပ်က္လာတယ္”
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေနာက္ကေန ေျခေဆာင့္ၿပီး ခင္မိက ထြက္လာတယ္
“ဆရာ လာတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ေျပာရဦးမယ္”
“ေအး နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေစာေစာကေျပာ။ ငါျပန္မယ္”
“ေနဦး ဆရာရွိမွျဖစ္မယ္”
“အလိုေလး”
“ဆရာေျပာတယ္ေနာ္ … သူ မိန္းမ႐ႈပ္ရင္ တိုက္ပံုမွာ မိန္းမဆံပင္ေတာ့ ရွိေနမွာပဲဆိုတာ”
ဒုကၡပဲ။ ျမားဦးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္လာၿပီ
“ေအးေလ နင္က ကိုခ်စ္ပိုကို မယံုသကၤာျဖစ္ေနတာပဲ။ ဒီေတာ့ ငါက ေျပာရေတာ့တာေပါ့”
“ဆရာေရ … သူက လူလည္ႀကီးပါရွင္ တကယ့္လူလည္ႀကီးပါ။ ခ်စ္ပိုဆိုတာ လူလည္ႀကီးပါ”
“ဒီလိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ဟယ္”
“ဆရာေျပာတဲ့ေန႔ကတည္းက သူ႔တိုက္ပံုမွာ ေကာင္မဆံပင္ ပါလာမွာပဲ ဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ”
“ဗုေဒၶါ”
“ဘယ္ေတြ႔မလဲဆရာရယ္”
“ေအးေလ … မေတြ႔ေတာ့ ၿပီးၿပီေပါ့။ နင္က ဘာျပႆနာ ရွာေနသလဲ”
“ဆရာ ခ်စ္ပိုမ်ား ႐ိုးတယ္ အတယ္ထင္ေနသလား။ လူလည္ရွင့္ လူလည္။ ကၽြန္မက ဆံပင္ မေတြ႔ မေတြ႔နဲ႔ေပါ့။ ေနာက္မွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ သူ႔ေကာင္မက ေခါင္းတံုးနဲ႔ကိုးရွင့္။ ခုမွ ေခါင္းတံုး ဆံပင္ေပါက္တာ ဘယ္မွာ ဆံပင္ေတြ႔ရမွာလဲလို႔”
“ဟာ”
“ဆရာေရ စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ သူေျပာေနတဲ့ ေဈးဆိုင္က အမ်ိဳးသမီးက ခုမွ သီလရွင္ဝတ္ၿပီး ထြက္လာတာ။ အဲဒီ မိန္းမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အၿမဲသမုတ္ေနေတာ့တာပဲ”
“ခင္မိ နင္လြန္ၿပီ”
“ဆရာပဲ ေျပာတယ္ေလ။ တိုက္ပံုမွာ ဆံပင္ကိုၾကည့္ဆို။ သူ႔တိုက္ပံုမွ ကပ္ေနတဲ့ ဆံပင္က တိုတုိေလးေတြရွင့္”
“ဟယ္ ခင္မိရယ္ အဲဒါ နင့္လင္ဆံပင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုခ်စ္ပို မ်က္လံုးေတြ ညိဳေနရတာလဲ”
“ညက ဝန္မခံလို႔ေလ ကၽြန္မေဆာ္ထည့္လိုက္တာ”
“နင္တို႔ဟာကလည္း စိတ္ပ်က္စရာပါ။ ငါသြားေတာ့မယ္။ ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး”
ကၽြန္ေတာ္က ျပန္အထြက္ ခင္မိက သူ႔အျပစ္လြတ္ေအာင္ထပ္ေျပာ
“ဆရာပဲေစာင့္ၾကည့္ဆိုလို ေစာင့္ၾကည့္တာကိုပဲ”
ကၽြန္ေတာ္ကအလိုလို တရားခံျဖစ္လို႔
တင္ညြန္႔
photo: facebook
