ဆည္းလည္းေလး
ဆည္းလည္းေလး
အေျခအေနေတြက ေျပာေလ တင္းမာေလျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အိမ္တစ္အိမ္မွာ လင္နဲ႔မယားႏွစ္ေယာက္အၾကား တင္းမာမႈေတြဟာ ဘယ္ေနရာမွာေနေန ၾကားမွာ နံရံႀကီးတစ္ခုျခားေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားၿပီလည္း မသိဘူး။ ေမွာင္လာေပမယ့္ မီးလည္း ထမဖြင့္မိဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ မ်က္စိကို မွိတ္ၿပီး အသာေလး ၿငိမ္ေနမိတယ္။
“ေထာက္”
မီးကိုဖြင့္လိုက္သံၾကားလိုက္ရတယ္။ မီးလင္းလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးကို ဖြင့္လိုက္မိတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕လာရပ္ၿပီး
“ကဲ ဘယ္လို လုပ္မလဲ”
“မင္း ဘယ္လို လုပ္ခ်င္လို႔လဲ … ႀကိဳက္တာလုပ္”
“ကၽြန္မကို ကြာရွင္းေပး”
“သေဘာပဲ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားမေျပာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ။ စကားစေျပာတဲ့ေနမွာ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ား ရတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေအာ္ရလြန္းလို႔ လည္ေခ်ာင္းေတြနာေနၿပီ။ သမီးေလးကို ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေနရာကို သြားပို႔ထားလိုက္တယ္။ သူ႔ကို မနာက်င္ေစ့ခ်င္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႐ံုးမွာ ကြာရွင္းဖို႔ လူႀကီးေတြကို သက္ေသျပဳၾကတယ္။ လူႀကီးေတြက ထံုးစံအတိုင္း တားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆက္လက္ေပါင္းသင္ဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ့ေၾကာင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၿပိဳင္တူေျပာၾကတယ္။
“ၾကာပါၿပီ … ခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာ အကိ်တ္အခဲျဖစ္ေနတာ သမီးေလး တစ္သက္ရွိပါၿပီ”
“ဟုတ္တယ္ အဲဒီ ကေလးအတြက္ပဲ ေျပာေနတာ … မင္းတို႔ ကြာရွင္းတာ ဟုတ္ၿပီ သမီးကိစၥကို ဘယ္လို လုပ္မလဲ”
“သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ ေခၚထားမယ္”
“ဘယ္ရမလဲ ကၽြန္မေခၚသြားမယ္”
“အဲဒါေျပာတာေပါ့ မင္းတို႔က ကြာရွင္းတယ္ဆိုတာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ရင္ ၿပီးသြားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကေလး ျပႆနာက ရွိေနတာ။ ဒီကေလးကိစၥကို မင္းတို႔ အေစာႀကီးကတည္းက စဥ္းစားထားသင့္တယ္”
“ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ႏိုင္ပါဘူး … သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ မခြဲႏိုင္ဘူး”
“ကၽြန္မလည္း ေမြးထားတာပဲ … ကၽြန္မသမီးကို မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး”
“သမီးကို မင္း ေခၚသြားလို႔မရဘူး။ သမီးက ေက်ာင္းတက္ေနတယ္။ ေက်ာင္းဖ်က္ၿပီး မင္းေနာက္ကို မထည့္ လိုက္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေခၚထားရင္ သမီးက ျပႆနာမရွိဘူးေလ။ သူက ဒီက ထြက္သြားမွာ”
“ကၽြန္မ သမီးကို မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မလည္း ရွင္နဲ႔ အတူ မေနႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ သမီးကို ေခၚသြားမွာပဲ”
လူႀကီးေတြက စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔
“တို႔က ကြာရွင္းတာကို အတည္ျပဳေပးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးကေတာ့ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးရမယ္နဲ႔တူတယ္။ အိမ္မွာ ျပန္တိုင္ပင္ၾကကြာ။ ကေလးကို မင္းတို႔ ဘယ္သူယူမယ္ဆိုတာ ေျပလည္မွ ျပန္လာခဲ့ၾကပါ။ တရား႐ံုးေရာက္ရင္ ပို႐ႈပ္တယ္”
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတင္မက် ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က သမီးေလးကို အိမ္ျပန္ေခၚလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇနီးကို ေခၚလိုက္တယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ထိုင္ေနတယ္
“သမီး … ေဖေဖ တစ္ခုေျပာမယ္ နားေထာင္ေနာ္။ သမီး ေမေမနဲ႔ ေဖေဖတို႔ ဆက္မေပါင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ အဲဒါ သမီးက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ လိုက္ေနရမယ္။ သမီးအေမက ႏိုင္ငံျခားထြက္မယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ဒီမွာပဲ ေနခဲ့မယ္။ သမီး ေမေမနဲ႔ လိုက္သြားရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ ေဖေဖတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ေနရတာလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္”
“ရွင္နဲ႔ ေနလည္း ေနာက္ မိေထြးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနရမယ္ဆိုတာ ထည့္ေျပာဦးေလ”
“ေျပာမွာပါ။ သမီး ဒီလိုရွိတယ္။ ေဖေဖတို႔ စိတ္သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ ကြဲတာဆိုေတာ့ သမီး ဘယ္သူနဲ႔ လိုက္ေနသည္ျဖစ္ေစ ဘဝသစ္တစ္ခုခုကို ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။ ေဖေဖကလည္း သမီးကို မခြဲႏိုင္ဘူး”
“ကၽြန္မကလည္း သမီးကို ထားသြားမယ္ထင္သလား”
သမီးက မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္ လုပ္ေနရင္းက
“ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက သမီးအတြက္ေတြးေနတာလား … ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ေတြးေနၾကတာလား”
ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။
“သမီးအတြက္ ေတြးေနတာပါကြယ္”
“သမီးအတြက္ ေတြးရင္ ဘာေၾကာင့္ ကြဲမယ္၊ ကြာမယ္ေတြ ေျပာေနတာလဲ။ ဒီအတိုင္း ေနေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သြားမွာလဲ။ သမီးက ဘယ္သူနဲ႔မွ မခြဲရေတာ့ဘူးေလ။ ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔က သမီးဘက္က မေတြးပါဘူး”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားဝိုင္းကရပ္သြားျပန္တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူက ထသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငိုင္ၿပီးေတာ့ က်န္ခဲ့တယ္။
“သမီး အိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သြားအိပ္ေတာ့မယ္”
သမီးကထသြားျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ငိုင္ၿပီး က်န္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အေျဖ မရွိတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ကိုင္တြယ္ၿပီးေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စကားသြားမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲထိုင္ေနၿပီး ေတြးေနမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ တီဗီကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ CNN သတင္းလာေနတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ လင္မယားကြာ ရွင္းႏႈန္းေတြ အရမ္းျမင့္မားေနၿပီး ၅၃ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိကာ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုး လင္မယာကြာရွင္းတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနပါ တယ္တဲ့။ လူ ၁၀၀ လက္ထပ္တိုင္း လင္မယားကြာရွင္းမႈေပါင္း ၅၃ မႈျဖစ္ေနတာပါလား။
အဲဒီႏိုင္ငံကို သူထြက္သြားမွာပါ။ သူသာ သမီးေလးကို ေခၚသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးေတြျဖစ္လာခ်ိန္မွာ အိမ္ခန္းထဲက ေအာ္သံၾကားလိုက္တယ္
“ေဖေဖ … နာတယ္ … ေဖေဖ လာပါဦး နာလိုက္တာ”
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားမိတယ္။ သူလည္း အိမ္ေပၚက အေျပးေလးဆင္းလာၿပီး သမီးအခန္းထဲကို လုဝင္သလိုျဖစ္သြားတယ္
“ဘာျဖစ္တာလဲ သမီး … ဘာျဖစ္တာလဲ”
“သမီးဗိုက္နာလိုက္တာ … ကယ္ပါဦး … နာလိုက္တာ”
“ဟာ ဘာျဖစ္တာလဲ … ျပစမ္း ေဖေဖ့ကိုျပစမ္း … ဟဲ့ ဗိုက္ကို အရမ္းသြားမႏွိပ္နဲ႔ေလ”
“သိပါတယ္ ဆရာ မလုပ္ပါနဲ႔”
“နာတယ္ ေဖေဖ … အား မကိုင္ပါနဲ႔ နာတယ္”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။
“ကားထုတ္ေလ … ကားျမန္ျမန္ထုတ္ ေဆးခန္းသြားရမယ္”
“ေရာ့ ဒီမွာ ကားေသာ့ … ကားသြားထုတ္ႏွင့္ … ငါသမီးကို ေပြ႔ခဲ့မယ္”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားနဲ႔ထြက္ခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းကိုပါ
“ေက်ာ္သက္ … ေဟး … ေက်ာ္သက္”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္သက္အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာတယ္။ ေက်ာ္သက္က ဆရာဝန္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း။ သမီးေခါင္းကိုင္အေဖ
“ေဟ့ … ဘာျဖစ္လာတာလဲ … လာ … လာ … ကုတင္ေပၚတင္လိုက္။ ထြက္ … မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျပင္မွာေစာင့္ေန”
“အား … နာတယ္ … ဦးေက်ာ္သက္ နာတယ္”
“သမီး ခဏေလး … ဦးၾကည့္ေပးမယ္ … ခဏေလး”
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေရွ႕မွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ သူလည္း ပါးစပ္က ဘာေတြ ရြတ္ေနမွန္း မသိဘူး။
“အား … နာလိုက္တာ”
“ေက်ာ္သက္ … ေက်ာ္သက္ အေျခအေနေကာင္းရဲ႕လား … ဘယ္လိုေနလဲ”
“ရွင္က ဘာလို႔ သြားေအာ္ေနရတာလဲ … ဟိုကဆရာဝန္”
“ငါသိတယ္ … စိုးရိမ္လို႔ေပါ့”
“ေမေမေရ … နာလိုက္တာ … ေသေတာ့မယ္”
“သမီး … ေမေမလာၿပီ”
“ေဟ့ ဝင္မသြားနဲ႔ … ဟိုမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မယ္”
“သိပါတယ္ … စိုးရိမ္လို႔ပါ”
ေက်ာ္သက္က ထြက္လာတယ္။
“ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္သက္ သူငယ္ခ်င္း ေျပာစမ္း … သမီးဘာျဖစ္သလဲ”
ေက်ာ္သက္က ေခါင္းရမ္းလိုက္ၿပီး
“အေျခအေနမေကာင္းဘူးကြာ”
“ဟာ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ကိုေက်ာ္သက္ သမီးေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကၽြန္မကို ေျပာပါဦး စိုးရိမ္ရသလား … အီး ဟီး ဟီး”
“မင္းကလည္း ငိုဖို႔ပဲ သိတယ္။ ေမးပါရေစဦး … ေက်ာ္သက္ သူငယ္ခ်င္း ေျပာပါကြာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“မင္းတို႔ ဘာျဖစ္သလဲ ငါ့ကို အရင္ေျပာျပ”
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ေျပာျပလိုက္တယ္။
“ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ေတြ … မင္းတို႔ သမီးေလးက ေဆးေတြေသာက္လိုက္တာ။ ေသခ်င္လို႔တဲ့။ သူ႔မွာ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ မရွိေတာ့ဘူးေတာ့။ ေသတာပဲေကာင္းတယ္တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဆးေတြ ေသာက္ၿပီး ေသေၾကာင္းႀကံတာ။ မင္းတို႔ကြာ ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သံုးမက်တာပဲ။ မင္းတို႔ခ်င္း အဆင္မေျပ တာနဲ႔ သမီးေလးကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ရသလား”
“ေက်ာ္သက္ ေျပာပါကြာ … သမီးေလး အေျခအေန”
“မေကာင္းဘူးကြ … မေကာင္းဘူး …”
“ဘယ္လို မေကာင္းတာလဲကြာ … ေဆး႐ံုကို ေခၚသြားရမလား”
“ဘာ ခုမွလာၿပီး စိုးရိမ္ ပူပန္ေနၾကတာလဲ … သြားၾက … ဟိုမွာ ေသေတာ့မယ္။ ေသသြားရင္ ေအးသြားတာပဲ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘာျပႆနာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေသပေစေပါ့”
“ကိုေက်ာ္သက္ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။ ရွင့္မွာ သားသမီးမရွိတိုင္း ကိုယ္ခ်င္းမစာ မေျပာပါနဲ႔”
“ေဟ့ … သားသမီးမရွိေပမယ့္ မင္းတို႔လို မယုတ္မာဘူးကြ။ မင္းတို႔ကမွ ကေလးကို သတ္ခ်င္ေနတဲ့ လူသတ္သမားေတြ။ ခုေတာ့ ငါ့သမီးေလး ေသေတာ့မလားမသိဘူး။ မင္းတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကြာရွင္းဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဟိုမွာ သမီးကေတာ့ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ေဆးေသာက္ေသတယ္။ ေကာင္းကြာ … သိပ္ေကာင္း”
“ကိုေက်ာ္သက္ … သမီးေလးကို ေတြ႔ပါရေစရွင္”
“ေတြ႔မေနပါနဲ႔ … အလကား ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ေတြ။ အတၱသမားေတြ။ ကိုယ့္က်ိဳးပဲၾကည့္တဲ့ေကာင္ေတြ။ ဒီလို မိဘေတြနဲ႔ ေနရမယ့္အစား ေသသြားတာကမွေကာင္းေသးတယ္”
“ကိုေက်ာ္သက္ အဲဒီလိုမေျပာပါနဲ႔ရွင္ ကၽြန္မအရမ္းခံစားရလို႔ပါ”
“ေဟ့ေကာင္ ေက်ာ္သက္ မင္းေျပာတာေတြ လြန္လာၿပီ။ သူက ငါတို႔ သမီးပါကြ”
“ငါတို႔ ဟုတ္လား။ ငါတို႔သမီးတဲ့လား”
“ေအးေလ”
“ဟုတ္တယ္ … မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ သမီးေလးကို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မပ်က္စီးေစခ်င္ ဘူးဆိုရင္ ေသာက္႐ူးမထနဲ႔ေတာ့”
“ေအးပါကြာ … သမီးေလး အဲဒီေလာက္ ခံစားသြားရမယ္မွန္း မသိလို႔ပါ”
“ကၽြန္မလည္း သမီး အရမ္းခံစားသြားရမယ္လို႔ မထင္လိုက္ဘူးကိုေက်ာ္သက္ရယ္”
“သမီးအိပ္ေနတယ္။ ကံေကာင္းလို႔။ ငါ့ဆီအေရာက္ျမန္လို႔။ ကေလးပင္ပန္းေနၿပီ။ အိပ္ေနတယ္။ အသာေလး ျပန္ေပြ႔သြား”
ကၽြန္ေတာ္က ေဆးခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။ သမီးေလး နဖူးကို နမ္းဖို႔ ေခါင္းငံု႔လိုက္တယ္။ သူကလည္း သမီးေလး နဖူးကို နမ္းဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္မွာ တိုက္ဆိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဖူးခ်င္း ခြပ္လိုက္မိတယ္
“အို”
သူက ရွက္စႏိုးေလးနဲ႔ ၿပံဳးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သမီးေလးကို ေပြ႔ဖို႔ျပင္လိုက္ၿပီး
“မိန္းမေရ မင္းကားဆီကို သြားၿပီး တံခါးဖြင့္ထားလိုက္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
မိန္းမက ကားစက္ႏႈိးသံၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္တယ္။ သမီးေလးက လူးလြန္႔လိုက္ၿပီး
“ေဖေဖ သမီး အိုက္တင္ေကာင္းရဲ႕လား”
“ဟင္”
“သမီးသ႐ုပ္ေဆာင္တာ ပီျပင္တယ္မဟုတ္လား”
“ဟာ”
“ဒါ႐ိုက္တာက ဦးဦးေက်ာ္သက္ေလ”
ေက်ာ္သက္က အခန္းဝမွာ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးလုပ္ေနၿပီး လက္မေထာင္ျပလိုက္တယ္။ သမီးကလည္း လက္မေထာင္ ျပလိုက္ၿပီး
“ဦးဦးေက်ာ္သက္ … သမီးက ေနာက္တစ္ခါ သူတို႔ရန္ျဖစ္ရင္ တကယ္ေသာက္မွာေနာ္” တဲ့
“ေဟ့ေကာင္ … ၾကားတယ္ေနာ္”
ကၽြန္ေတာ္က သမီးကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး
“သမီးေရ … အိပ္ခ်င္ေယာင္ ဆက္ေဆာင္လိုက္ပါဦးကြယ္။ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ အိပ္ေနေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္ မိတယ္။
တင္ညြန္႔
၂၃.၅.၂၀၁၈
