ေတြ႕သမ်ွကူးခ်.၂၈.
အခန္း.၃.၉.
ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ဒီေလာက္ ရူးနွမ္းမိုက္ကန္းေသာ
အေတြးအေခါ ္ အယူအဆေတြ ဝင္သြားရတာလဲ.....
ရန္ ရုတ္တရက္ စဥ္းစားမရ...
လင္းလင္းတို ့တြင္ ညီအစ္မ သံုးေယာက္ရွိသည္...အျကီး
ဆံုးက မနိုင္နိုင္ေအာင္...မမနိုင္က စီးပြားေရးတကၠသိုလ္
ေနာက္ဆံုးနွစ္ေက်ာင္းသူမို ့ ရန္တို ့နွင့္အသက္ခ်င္းလည္း
ကြာသည္...သည့္အျပင္ မမနိုင္က ေအးေအးေဆးေဆး
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနတတ္သူ ျဖစ္သျဖင့္ ရန္တို ့က ေလး
စားခန္ ့ညားရသည္...ေရာေရာဝင္ဝင္ မေနျဖစ္...မေနရဲ...
လင္းလင္း၏အထက္ မစိုးစိုးေအာင္ကေတာ့ စက္မႈ
တကၠသိုလ္ ဒုတိယနွစ္ေက်ာင္းသူ...သူက်ေတာ့ အသက္
ကလည္း နွစ္နွစ္ေလာက္ပဲျကီး...အရြယ္ကလည္း သိပ္မ
ကြာ...ေနာက္ပီး မစိုးစိုးေအာင္က မမနိုင္လို မဟုတ္ အ
ေရာတဝင္နွင့္ ေနာက္ေနာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနတတ္သည္...
သည့္အတြက္ေျကာင့္ စာက်က္သည့္ေနရာလာ၍ စကား
မ်ားလိုက္...ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ေနျကတာေတာ့ အမွန္
ပင္...အျပင္မွာ ဆံုျကသည့္ အခါလည္း စလိုက္ ေနာက္
လိုက္ျဖင့္ တရင္းတနွီး ရွိသည္...
သို ့ေသာ္ လင္းလင္းသည္ေလာက္ စြပ္စြပ္စြဲစြဲ ေျပာျခင္း
ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဓိပၸာယ္မရွိ...ပီးေတာ့ သက္ေသ
အေထာက္အထားကလည္း ျကည့္ပါဦး မမစိုးနဲ႕စကား
ေျပာတိုင္း နင့္သြားျကီးက ျဖဲျဖဲ ေနတယ္တဲ႕...
သြားျကီးျဖဲလ်ွင္ ျကိုက္ေနလို ့ဟု သူ ့ကို ဘယ္သူကမ်ား
ေျမွာက္ထိုးပင့္ေကာ္ သင္ေပးလိုက္သည္ မသိ...ရန္ စိတ္
ညစ္သြားရသည္...
မစိုးစိုးေအာင္နွင့္ စကားေျပာျဖစ္လ်ွင္ သြားေပါ ္ေအာင္
ရယ္ေနရတတ္တာေတာ့ မွန္သည္...ဒါေပမယ့္ ႏြားျပာ
ျကီး ေအာက္သြားမရွိသလို တဟဲဟဲ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးေတာ့
မဟုတ္...
မစိုးစိုးေအာင္က စကားေျပာေနရင္း ခပ္တည္တည္နွင့္
အရႊမ္းေဖာက္ေျပာတတ္သလို...အျမဲတမ္းလို ရယ္စရာ
ေျပာဖို ့မရွားတတ္...သူလည္း ရန္တို ့ရယ္လ်ွင္ လိုက္ရယ္
သည္...သို ့ေသာ္ ဗလြတ္ရႊတ္တ ေျပာတာမ်ိဳးေတာ့
မဟုတ္...
တခါတေလ တိုက္ေအာက္ဆင္းပီး ညေနခင္း ေနေအး
ခ်ိန္ လမ္းေလ်ွာက္သည့္ အခါမ်ားတြင္ မစိုးစိုးေအာင္
လည္း ပါလာတတ္သည္...
လမ္းေလ်ွာက္ရာသို ့ မစိုးစိုးေအာင္ ပါလာလ်ွင္ အလယ္
မွာ လင္းလင္းကိုထားပီး ေလ်ွာက္ေသာ္လည္း မစိုးစိုး
ေအာင္ကသာ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာေလ့ရွိသည္...
ရန္ ..နင္ သေဘၤာသားေလး ဘာေလး လုပ္ဖို ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘူးလား´´ ကားလမ္းေပါ ္ျဖတ္သြားေသာ သေဘၤာသား ကားပဲ ျမင္ လိုက္လို ့လား..ဒါမွမဟုတ္ ကန္ထဲက ေရကိုပဲ ေတြ႕လိုက္ လို ့လားမသိ..မစိုးစိုးေအာင္က မဆီမဆိုင္ ေမးခြန္းတခု ကို ေကာက္ေမးသည္... ရန္က ရယ္ပီး...မရွိပါဘူး မမစိုး ..ဘာျဖစ္လို ့လဲ´´
ေျသာ္...နင္ သေဘၤာသားလုပ္လို ့ ကားေလးဘာ ေလး ဝယ္လာတဲ႕အခါ နင့္ ေမာင္းခိုင္းပီး ေလ်ွာက္လည္ လို ့ရတာေပါ့ဟ´´အမေလး မမစိုးရာ...ေလ်ွာက္လည္ဖို ့ကိစၥမ်ား
ဒီေလာက္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေလ်ွာက္စဥ္းစားေနရေသး
တယ္..ဘလက္တိုင္စီ ဂိတ္မွာ တနာရီမွ အစိတ္ရယ္
လည္စမ္းပါေလ့...က်ေနာ္ ငွားေပးပါ့မယ္..တေနကုန္မွ
နွစ္ရာ့ငါးဆယ္ သံုးရာေပါ့´´
[ မွတ္ခ်က္...၁၉၈၀ ဝန္းက်င္ ကာလ မ်ားကို အေျချပဳ
ေရးထားသည့္အတြက္ ေစ်းႏႈန္းမ်ားကို သည္းခံ ဖတ္ျက
ပါေလကုန္..]
ေျသာ္...တူ မလား ..အဲ႕ဒါက ငွားစီးတာပဲဟာ´´ငွားစီးတာနဲ႕ ကပ္စီးတာ မတူဘူးလား´´
ဘယ္တူ မလဲဟ..ကပ္စီးတာက ကိုယ္ပိုင္လိုစီး လို ့ရတာေပါ့..နင့္ကား ဆိုေတာ့ တို ့က ဘယ္အားနာေနစ ရာလိုေတာ့မလဲ´´အဲ႕ေတာ့လည္း လြယ္ပါတယ္ မမစိုးရာ...ရန္ ့
ကားလည္း ေစာင့္စီးမေနနဲ႕ ရန္လည္း သေဘၤာသား
လုပ္ခိုင္းမေနနဲ႕..ကိုယ္ပိုင္ စီးရေအာင္ သေဘၤာသား တ
ေယာက္ပဲ ယူလိုက္ပါေတာ့လား´´
ဖ်တ္ကနဲ ဝင္ေျပာသူက လင္းလင္း..မစိုးစိုးေအာင္က
ရယ္ပီး...
ဟဲ႕...အဲ႕ဒါေတာ့ စိတ္မကူးပဲ ေနပါ့မလား.. စိတ္ ကူးထားတာ ျကာလွေပါ့..ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံျခားသြားတဲ႕ သေဘၤာသားကမွ ငါ့ မျကိုက္တာဟ...ငါ့ လာျကိုက္တဲ႕ သေဘၤာသားက တမ်ိဳး´´ဘယ္လို တမ်ိဳးလဲ ဗ်´´
ရန္က ေမးလိုက္သည္...
ဒလ နဲ႕ ရန္ကုန္ ကူးတို ့ဆြဲတဲ႕ သေဘၤာက သေဘၤာသားပဲ ငါ့ ကို ျကိုက္တာေလ..ဒါေတာင္ အဲ႕တ ေယာက္က မရွိေတာ့ဘူး´´ ရန္က ရယ္၍...ဘယ္ေရာက္သြားလို ့လဲ အစ္မ´´
ေသသြားပီေလ..တိုးေအးနစ္တုန္းက ပါသြား လို ့´´ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ ဂုဏ္မငယ္ပါဘူး အစ္မရယ္
သူ ့ခမ်ာ ဂ်ပန္ကား မပါေပမယ့္ ဂ်ပန္သေဘၤာက ဝင္အ
ိတိုက္ ခံလိုက္ရသားပဲ´´
မစိုးစိုးေအာင္က ရယ္သည္...
ေအးေလ...ငါလည္း အဲ႕ဒီလို ေတြးမိလို ့ အ လြမ္းေျပ ျကည့္ရမလားဆိုပီး သူ ့အေလာင္းဆယ္တာ သြားျကည့္ပါေသးတယ္..ဟိုက်မွ မျကည့္ရဲလို ့ ျပန္ေျပး လာရတာ´´ဘာလို ့လဲ ပုပ္ပြေနလို ့လား´´
မဟုတ္ပါဘူး...ေရနစ္တုန္းက ပုဆိုးက်ြတ္ခဲ႕ တာေနမွာေပါ့..အေလာင္းမွာ ဘာမွ ပါမလာေတာ့ဘူး ေလ´´ လင္းလင္းက ျကားထဲမွ ေက်ာခ်မ္းပီးအမေလး´´တ
လိုက္သည္...
ရွာရွာေဖြေဖြ ေျပာတတ္ပံုေျကာင့္ ရန္ ရယ္ေနရေတာ့
သည္...
ဤသို ့ေနတတ္ေသာ မစိုးစိုးေအာင္နွင့္ သူ ့ကို လင္းလင္း
က စြပ္စြဲသည္ကို ရန္ ဘယ္လိုမွ နားမလည္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္
ရသည္ ။