အခ်ိန္​နဲ႔ အခ်စ္​

တစ္​ခါတုန္​းက ​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈ၊ ဝမ္​းနည္​းမႈ၊ အသိပညာ၊ အခ်စ္​ အပါအဝင္​ ခံစားခ်က္​​ေတြ ​ေနထိုင္​တဲ့ ကြၽန္​းႀကီးတစ္​ကြၽန္​း ရိွတယ္​။
တစ္​​ေန႔မွာ​ေတာ့ ခံစားခ်က္​​ေတြအားလံုးအတြက္​ ​ေၾကညာခ်က္​ႀကီး တစ္​ခုထြက္​​ေပၚလာခဲ့တယ္​။
အဲ့ဒါက အဲ့ဒီကြၽန္​းႀကီး နစ္​ျမဳပ္​​ေတာ့မွာမို႔ ခံစားခ်က္​အားလံုး ကြၽန္​း​ေပၚက အျမန္​ထြက္​ခြာသြားၾကဖို႔​ ​ျဖစ္​​ပါတယ္​။
ဒါ​ေၾကာင္​့ အားလံုးက ေလွ​ေတြ ကိုယ္​စီ အျမန္​​ေဆာက္​လုပ္​ၾကၿပီး ကြၽန္​းက​ေနထြက္​ခြာဖို႔ ျပင္​ဆင္​​ေနၾကတယ္​ ... အခ်စ္​ကလြဲလို႔​ေပါ့။
သူ႔မွာ တည္​​ေဆာက္​စရာမရိွျဖစ္​​ေနခဲ့တယ္​။

အားလံုး ထြက္​သြားၾက​ေတာ့မဲ့အခ်ိန္​မွာ အခ်စ္​က ကြၽန္​း​ေပၚက်န္​ခဲ့ၿပီး နစ္​ျမဳပ္​ခံရ​ေတာ့မဲ့အျဖစ္​​ေရာက္​​ေနခဲ့တယ္​။
ဒါ​ေပမဲ့ အခ်စ္​က ​ေနာက္​ဆံုးအခ်ိန္​အထိ အ​ေလ်ာ့မ​ေပးပဲ ႀကိဳးစားၾကည္​့ခ်င္​ခဲ့တယ္​။

ႂကြယ္​ဝမႈက ကမ္​းခြာဖို႔စလုပ္​​ေတာ့ အခ်စ္​က အ​ေျပးအလႊားသြားၿပီး _
"ႂကြယ္​ဝမႈ​ေရ ... ငါ့ကို အတူလိုက္​ခြင္​့​ေပးလို႔ရမလား"
လို႔ ​အားကိုးတႀကီး ​ေမးလိုက္​တယ္​။

ႂကြယ္​ဝမႈက _
"​ေဆာရီးပဲဟာ ... ​ငါ​ေခၚသြား​ေပးဖို႔ မျဖစ္​ႏုိင္​ဘူး၊ ငါ့​ေလွ​ေပၚမွာက ​ေရႊ​ေတြ​ေငြ​ေတြနဲ႔တင္​ ျပည္​့​ေနတာ၊
အပိုတင္​သြားစရာ​ ​ေနရာလြတ္​မရိွပါဘူး၊ စိတ္​မ​ေကာင္​းပါဘူး" လို႔ ျပန္​​ေျဖတယ္​။

ဒုတိယထြက္​ဖို႔ျပင္​​ေနတဲ့ မာနဆီကို အခ်စ္​က ​ေျပးသြားျပန္​တယ္​ _
"မာန​ေရ ငါ့ကို အတူလိုက္​ခြင္​့​ေပးပါလား" လို႔ ထပ္​​ေမးျပန္​တယ္​။

မာနကလည္​း _
"အို ... ​ေတာ္​စမ္​းပါ၊ နင္​့တစ္​ကိုယ္​လံုးက ရြဲစို​ေနတာ ငါ့​ေလွအလွပ်က္​မယ္​၊ ခပ္​​ေဝး​ေဝးသြား​ေန" လို႔ ​ေမာင္​းထုတ္​လိုက္​ျပန္​တယ္။

ဝမ္​းနည္​းမႈကလည္​း မာန​ေနာက္​က​ေန ထြက္​ခြာဖို႔ ​ေ႐ွ႕တိုးလာခဲ့တယ္​။
"ဝမ္​းနည္းမႈ​ေရ ... ငါလဲလိုက္​ခ်င္​လို႔ပါ" လို႔ အခ်စ္​က ထပ္​​ေမးၾကည္​့လိုက္​တယ္​။

"အခ်စ္​ရယ္​ ... ငါက တစ္​​ေယာက္​ထဲ​ေနမွ ဝမ္​းနည္း​ေနရမွာ​ေလ၊ ​ေခၚသြားဖို႔မျဖစ္​ႏိုင္​ပါဘူး သူငယ္​ခ်င္​းရယ္​၊
ႏႈတ္​ဆက္​ပါတယ္​" လို႔ မ်က္​ရည္​​ေတြဝဲၿပီး ဝမ္​းနည္းမႈကလည္​း ထြက္​ခြာသြားတယ္​။

​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈကလည္​း အခ်စ္​ကုိ စကား​ေတာင္​ျပန္​မ​ေျပာ​ေတာ့ပဲ ထြက္​သြားခဲ့တယ္​။
​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈက အခ်စ္​ရဲ႕ ​ေမးခြန္​းကို မၾကားခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ၿပီး ထြက္​သြားႏုိင္​ခဲ့လို႔ ပို​ေပ်ာ္​​ေနမိတယ္​။

႐ုတ္​တရက္​ အဲ့ဒီအခ်ိန္​မွာ အသံတစ္​ခု​ေပၚထြက္​လာခဲ့တယ္​ _
"လာ ... ငါ့ဆီလာ ... ငါနဲ႔လိုက္​ခဲ့" ဆိုတဲ့ အသံပါ။
အခ်စ္​က အ​ေပ်ာ္​လြန္​ၿပီး သူ႔ရဲ႕အႀကီး​ေခၚရာ​ေနာက္​ကို လိုက္​တက္​သြားခဲ့တယ္​။
သူ႔ကုိ ​လိုက္​ပါခြင့့္​​ေပးတဲ့သူက သူထက္​ ရင္​့ထက္​ၿပီး ပို​ႀကီးတယ္​ဆိုတာသာသိ​ေပမဲ့ အခ်စ္​က ​အ​ေပ်ာ္​လြန္​​ေနတာနဲ႔ပဲ ဘယ္သူလဲ ဘယ္​သြားၾကမွာလဲ​ေတာင္​ မ​ေမးမိ​ေတာ့ပါဘူး။

​ေျခာက္​​ေသြ႔တဲ့ ကြၽန္​းတစ္​ကြၽန္​းဆီကို​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေလွပိုင္​႐ွင္​က အခ်စ္​ကို ခ်ထား​ေပးခဲ့ၿပီး ​ေ႐ွ႕ဆက္​ထြက္​သြားတယ္​။
​ေလွပိုင္​႐ွင္​ကို အ​ေႂကြးတင္​သြားၿပီဆို​ေပမဲ့ နာမည္​မ​ေမးလိုက္​မိတဲ့ အခ်စ္​က ​ေနာက္​ထပ္​ သူ႔ရဲ႕အႀကီးျဖစ္​တဲ့ အသိပညာကို လွမ္​း​ေမးလိုက္​တယ္​။

"မင္​းကို ကယ္​​ေပးခဲ့တဲ့သူက အခ်ိန္​​ေပါ့"လို႔ အသိပညာက ျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​။

"အခ်ိန္​?" အခ်စ္​က​ေျပာတယ္​။
"အခ်ိန္​က ဘာလို႔ ကယ္​ရတာလဲမသိဘူး​ေနာ္​" လို႔ အခ်စ္​က ထပ္​​ေျပာတယ္​။

အသိပညာက ပညာရိွပီပီျပံဳးလိုက္​ၿပီး _
"ဘာျဖစ္​လို႔လဲဆို​ေတာ့ အခ်ိန္​ကသာ အခ်စ္​ရဲ႕တန္​ဖိုးကို ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ နားလည္​လို႔​ေပါ့" လို႔ ျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​။

အခ်စ္​ဆိုတာကို ခ်မ္​းသာႂကြယ္​ဝမႈ၊ မာန္​မာနဝင္​့ႂကြားမႈ၊ ဝမ္​းနည္​းမႈ၊ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈ၊ အလွတရား​ေတြနဲ႔ မတည္​ျမဲပဲ အခ်ိန္​ၾကာလာ​ေလ​ေလ အခ်စ္​ကပိုႀကီးမားလာ​ေလ​ေလမုိ႔ အခ်စ္​ရဲ႕တန္​ဖိုးကို သိတဲ့ အခ်ိန္​​ပိုင္​ဆိုင္​ႏိုင္​ၾကပါ​ေစ ဆု​ေတာင္​း​ေပးရင္​း ...

ခ်စ္​ျခင္​းမ်ားစြာျဖင္​့ ...
Yadanar Poekyuu