အပမီွတာ တကယ္ရွိႏိုင္သလား
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၈၀ နီးပါး ျမန္မာျပည္ အဂၤလိပ္အုပ္စိုးစဥ္ကာလ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရြာတစ္ခုက မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးဟာ ေလွတစ္စီးနဲ႔ ေတာထဲ သစ္ခုတ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းအခါက ဒီေရေတာေတြဟာ ကနစိုလို အပင္ၾကီးေတြ က်ားလိုသားရဲေတြေပါလွျပီး အေဖာ္မပါရင္ သြားရဲဖို႔မလြယ္တဲ့ မဲမဲေမွာင္ေမွာင္ ေတာနက္ၾကီးေတြေပါ့ေလ။
အတိုခ်ဳံ႕ေျပာရရင္ လိုခ်င္တဲ့ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ကို ႏွစ္ေယာက္သား ဓားရာေပး၊ လႊနဲ႔တိုက္ျပီးခုတ္လွဲတဲ့အခါ လဲက်လာတဲ့ သစ္ပင္ဟာ အခန္႔မသင့္ပဲ လည္သြားျပီး ေပါင္ရင္းေလာက္ရွိတဲ့ သစ္ကိုင္းၾကီးတစ္ဖက္က တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ နံေဘးကို ျပန္ကန္ျပီး ျဖတ္ရိုက္လိုက္ပါေရာ။ "ဖုန္း" ဆို အင္မတန္ ျပင္းထန္တဲ့ ရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ လူဟာ လြင့္စင့္သြားပါသတဲ့။ က်န္တဲ႔မိတ္ေဆြက အေျပးသြား၊ ထူမမယ္လုပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ လဲေနသူဟာ ေငါက္ကနဲ ခ်က္ခ်င္းထလိုက္ျပီး ငါဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆိုျပီးေျပာသတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း မ်က္လံုးစိမ္းၾကီးနဲ႔ေတြေတြၾကီးၾကည့္ေနျပီး အနားကပ္ေတာ့မယ့္ပံု ရွိလာသတဲ့။
ခႏၶာကိုယ္ အေနအထားကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အေျခအေနမဟန္ေတာ့ဘူး၊ ေတာတြင္း အေတြ႕အၾကံဳအရ ဒါဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ရိပ္စားမိလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဟာ လက္ထဲ အသင့္ပါလာတဲ့ ဓါးနဲ႔ တကယ္ခုတ္ေတာ့မွာလို ရြယ္ထားျပီး အနားမကပ္နဲ႔ ငါတို႔ ရြာျပန္ၾကမယ္။ မင္းသြား ေရွ႔ကဆိုျပီး ေသာင္ျပင္ဖက္ကို က်ိန္းက်ိန္းေမာင္းေမာင္း ေခၚထုတ္လာပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေယာက္ဟာ ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့ရုပ္နဲ႔ ေပေစာင္းေပေစာင္း လွည့္ၾကည့္လွည္႔ၾကည့္နဲ႔ ဆုတ္ဆုတ္သြားရင္းကေန ေတာ့စပ္ကအထြက္မွာေတာ့ ရုတ္တရက္ "၀ုန္း" ဆို ပစ္လဲက်သြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အေစာက သူမဟုတ္ေတာ့သလို လံုး၀ျငိမ္က်သြားပါျပီ။
အေျခအေနေျပာင္းသြားျပီလို႔ စိတ္ခ်ရမွ အနားကို သတိနဲ႔ ကပ္ျပီး မိတ္ေဆြကို ေပြ႕ၾကည္ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္တဲ႔ အခါ အသက္ကင္းမဲ့ေနခဲ့ပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ေသာင္ျပင္မွာပဲ ရရာပစၥည္းေတြနဲ႔ အျမန္ဆံုး အေလာင္းျပင္ထားေပးခဲ့ျပီး၊ ရြာကို ေလွခတ္ျပန္လာခဲ့၊ သက္ဆိုင္ရာကို အေၾကာင္းၾကား၊ တာ၀န္ရွိသူေတြကို ေခၚလာ စစ္ေဆးေပါ့ေလ။ ရိုက္ခံရတဲ့ ဖက္ျခမ္းက နံရိုးေတြဟာ အကုန္ေလာက္က်ိဳးသြားသတဲ့။ အတြင္းက ကလီစာေတြေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိခိုက္ ျပဳတ္ထြက္ ေက်ညက္သြားသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ဥပေဒအရ အေရးအယူမခံရလိုက္ေပမယ့္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ကုန္ရင္း ေတာ္ေတာ္ ေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္္။
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလက သံသယနဲ႔ ေတြးၾကေျပာၾကတာေတြေတာင္ ရွိခဲ့တယ္။ သစ္ကိုင္းရိုက္မိတာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ လူခ်င္းမေက်နပ္လို႔ သို႔မဟုတ္ ရန္ျဖစ္လို႔ ဒီလူ တုတ္နဲ႔ ရိုက္သတ္လိုက္တာေနမွာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထိထားတဲ့ ဒဏ္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ နားလည္တဲ့ သူေတြက ဘယ္လို ျဖစ္ခဲ႔ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က ကာယကံရွင္ဟာ အသက္ (၃၀) ၀န္းက်င္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ တစ္ျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္က အသက္ (၉၀) အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ အေဖပါပဲ။ သူ ျပန္ေျပာျပတာကို မွတ္မိသလို ျပန္မွ်ေ၀တာပါ။
ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ ေျပာၾကည့္ေလ။