Kelebihan dan Kekurangan Glibenclamide

DM (diabetes) terdiri dari 2 jenis, iaitu jenis 1 dan 2. DM jenis 1 berlaku kerosakan pada organ pankreas sehingga tidak boleh menghasilkan insulin, sedangkan DM jenis 2 pankreas normal menghasilkan hormon insulin, namun jaringan tubuh tidak sensitif terhadap insulin tersebut.

Diabetes mellitus (DM) ada pelbagai kelas, salah satunya ialah kumpulan sulfonylurea di mana cara kerjanya adalah untuk merangsang pankreas untuk mengeluarkan insulin. Insulin hormon ini berfungsi untuk menurunkan paras gula darah dengan membawa glukosa (gula) ke rangkaian sebagai sumber tenaga. Ubat golongan ini hanya boleh dipergunakan pada DM jenis 2. Disebabkan ubat golongan sulfonilurea meningkatkan hormon insulin, maka dapat berisiko menimbulkan kesan samping hipoglisemia (penurunan kadar gula darah dibawah normal) terutama pada pesakit DM usia lanjut serta gangguan fungsi buah pinggang. Kedua-dua keadaan memerlukan perhatian khusus.

Matlamat rawatan kencing manis jenis 2 adalah menjaga kadar gula dalam darah normal dan juga mencegah komplikasi.

Berdasarkan kajian, penggunaan glibenklamid tidak digalakkan untuk pesakit gangguan fungsi buah pinggang disebabkan kesan kerja yang jangka panjang sehingga meningkatkan risiko hipoglisemia berbanding dengan jenis sulfonilurea lain seperti glipizide dan glikuidon. Di samping itu, pada orang tua, glibenclamide mempunyai risiko hipoglikemia yang lebih tinggi daripada strain lain.

Semua ubat golongan sulfonilurea bermanfaat untuk menurunkan kadar gula darah, menurunkan HbA1c (gula yang terikat pada eritrosit / sel darah merah) dan dianjurkan untuk pesakit DM yang mempunyai tubuh cenderung untuk kurus kerana dapat meningkatkan berat badan. Ubat glibenclamide digunakan sekali sehari kerana mereka mempunyai kesan jangka panjang, harganya cenderung lebih murah, lebih mudah diperolehi, berbanding dengan jenis ubat sulfonylurea yang lain.