ရေဝစန္
သက္တန္႔ေရာင္စဥ္ ကဗ်ာဥယ်ာဥ္ ( ကဗ်ာစာေပ) Group ၏
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေမာ္ဒန္သီးသန္႔ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ
ၿပိဳင္ပြဲဝင္ကဗ်ာ
................................
အမည္ ကေလးလက္ေရး
ေနရပ္ ေနျပည္ေတာ္
ဖုန္း 09789096283
ခ်စ္ျခင္း ၏ အျခားတစ္ဖက္
..................................................
အိမ္မက္ဟာကြၽန္ေတာ္ကိုလိမ္တယ္
အတူတူေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ေနရက္ကို
မ်က္လံုးဖြင့္အလွပ္မွာ ႏွင္းခါး႐ိုက္လို႔
အကုန္လံုးေႂကြရင္း မ်က္ရည္ပြင့္ေတြပဲက်န္ေအာင္လုပ္တယ္ ။
အိမ္မက္ဟာလံုးဝမတရားဘူး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့နန္းအား
မနက္ကိုနမ္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္အေရာက္
ပင္လယ္ျပင္မွာသဲမီးျပတိုက္ေလးေဆာက္သလိုအကုန္လံုးဟာ ။
အိမ္မက္ခင္ဗ်ားအရမ္းရက္စက္တယ္ဗ်ာ
ေန႔တိုင္းညတိုင္းမက္ေနတဲ့ ဒီပန္းဥယ်ာဥ္ထဲပန္ေပးသူသိသိႀကီး
ညဟာအိမ္တန္းဝင္လို႔လိုက္ပို႔ၿပီးအျပန္မွာ
အနမ္းဟာသူစိမ္းဆန္ဆန္ပဲ မ်က္ဝန္းေတြကိုႏွင္ထုတ္တယ္ ။
ခင္ဗ်ား လိမ္တယ္
မတရားဘူး သိပ္ရက္စက္တဲ့သူ
ခင္ဗ်ား အရမ္းရက္စက္သူ
ခင္ဗ်ား အရမ္းရက္စက္တဲ့သူပဲ .။ ,ေတာက္, ။
တိတ္တခိုးေတြကို ညတိုင္းခ်ခင္းျပသတယ္
တိတ္တခိုးေတြကို ညတိုင္းသာယာေအာင္ဖန္ဆင္းေပးတယ္
တိတ္တခိုးေတြကို ခင္ဗ်ား ေျမစာေက်ြးေပါင္းႏႈတ္ၿပီးအပင္ရေအာင္ပ်ိဳးတယ္
ၿပီးေတာ့ သတ္သြားတယ္ ။ ( ခင္မ်ားဗ်ာ ခင္ဗ်ား) ။
အခုလာၾကည့္လွည့္ ဆည္းဆာမ႐ွိေတာ့တဲ့ ကမၻာက္ို
အခုလာၾကည့္လွည့္ အာရံုလဲမ႐ွိေတာ့ဘူး
ကမ္းပါးတဲ့ အကုန္လံုး ခုန္ခ်လို႔အဆံုးစီရင္ေနၾကၿပီ
အိပ္မက္ကမၻာထဲက အေသြးသားေတြစေတးပြဲက်င္းပေနၿပီ ခင္ဗ်ားလာၾကည့္လွည့္ ။
ကေလးလက္ေရး
မည္သည့္ေနရာမွမတင္ဘူးပါ ကိုယ္တိုင္ေရးပါသည္ ။
ေဆာင္းႏွင္းဆီ ကဗ်ာဥယ်ာဥ္ (on line group)မွ
စီစဥ္ ထုတ္ေဝသည့္ "ေဆာင္းႏွင္းဆီ ျမန္မာကဗ်ာ (၁၀၀)"စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အမွာစာကို ထပ္မံ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
. ေဆာင္းႏွင္းဆီ ကဗ်ာဥယ်ာဥ္သို႔
. ေႏြကိုတူး(ပခုကၠဴ)၏ အမွာ
〰〰〰〰🌸〰〰〰〰
ျမန္မာကဗ်ာသည္ ပုဂံေခတ္ကာလ ကတည္းကပင္ ျမန္မာစာေပႏွင့္အတူ ထြန္းကားလာခဲ့ေသာ အႏုပညာရပ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပလိုေသာ အေၾကာင္းအခ်င္းရာ အဓိပၸါယ္တို႔ကို ကာရန္စနစ္အသံုးျပဳ၍ စကားအဆင္တန္ဆာ၊ အသံအဆင္တန္ဆာတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔သီကံုးရေသာ အႏုသုခုမ ပညာတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာကဗ်ာသည္ ကာရန္၊ အသံ၊ ဂုဏ္အလကၤာ၊ စကားလံုး ေဝါဟာရတို႔ျဖင့္ မိမိခံစား ေရးဖြဲ႔လိုေသာ အေၾကာင္းအရာကို မိမိဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးႏိုင္သ ေလာက္ ျခယ္မႈန္း ေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ ဂုဏ္အဂၤါလည္း ရွိေပသည္။
ကာရန္စနစ္ကို အသံုးျပဳရာတြင္လည္း သတ္မွတ္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေဘာင္မ်ားရွိသည္။ စကားလံုး အဆင္တန္ဆာမည္မွ်ပင္ ေကာင္းမြန္ေနေစကာမူ ကာရန္ခ်ိတ္ဆက္မႈစနစ္အေနျဖင့္ သတ္မွတ္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ညီညြတ္မႈ မရွိပါက ကဗ်ာေကာင္း တစ္ပုဒ္ဟု မသတ္မွတ္ႏိုင္ေပ။
ျမန္မာကဗ်ာသည္ အသံကာရန္စနစ္တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းေပါင္းစပ္ထားသျဖင့္ '' ပန္တ်ာဂီတ '' အႏုပညာတစ္ရပ္ဟုလည္း သတ္မွတ္ႏိုင္ေပသည္။ ျမန္မာ့အႏုသုခုမ ပညာတြင္ ကဗ်ာႏွင့္ ပန္တ်ာဂီတသည္ ခြဲျခား၍ မရ၊ ယွက္ ႏြယ္တူမွ်ေနေပရာ ကဗ်ာသည္ပင္ သီခ်င္းျဖစ္၍ သီခ်င္းသည္ပင္ ကဗ်ာျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။
ျမန္မာကဗ်ာတြင္ '' အတၳာလကၤာရ'' ဟူေသာ စကားလံုးအဆင္တန္ဆာျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ ကဗ်ာႏွင့္ ''သဒၵါ လကၤာရ'' ဟူေသာ အသံအဆင္တန္ဆာတို႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ ကဗ်ာဟူ၍ ကဗ်ာခက္မႀကီး ႏွစ္ခုရွိသည္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ "လကၤာကဗ်ာ"ႏွင့္ "အခ်င္းကဗ်ာ" ဟူ၍လည္း ေဖာ္ျပၾကေသးသည္။
ပန္တ်ာဂီတ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္မည္ဆိုပါက ျမန္မာကဗ်ာမ်ားသည္ သီခ်င္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာအမ်ိဳးအစားသေဘာအရ ဝစနာလကၤာရ သီခ်င္းႏွင့္ ေသာတာလကၤာရ သီခ်င္းဟူ၍လည္း သတ္မွတ္ၾကသည္။
ဝစနာလကၤာရ သီခ်င္းမွာ စည္းဝါး၊ တူရိယာ၊ အတီးအမႈတ္မပါဘဲ သီဆိုရေသာ သီခ်င္း(ကဗ်ာ)ျဖစ္၍ ေသာတာလကၤာရ သီခ်င္းမွာ စည္းဝါး၊ တူရိယာ၊ အတီးအမႈတ္မ်ားျဖင့္ သီဆိုရေသာ သီခ်င္း(ကဗ်ာ)ျဖစ္ပါသည္။
ဝစနာသီခ်င္း(ကဗ်ာ)မ်ားသည္ ပန္တ်ာဂီတထက္ ရြတ္ဆိုမႈကို အေလးေပးစပ္ဆိုသီကံုးရေသာ သီခ်င္းကဗ်ာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အဆိုပါ သီခ်င္းကဗ်ာမ်ားကို ရြတ္ဆိုပါက ခန္႔ညား၊ ေလးနက္၊ ပီသ၊ ၾကည္လင္၊ ျပတ္သားေသာ အသံအေနအထားျဖင့္ ရြတ္ဖတ္သီဆိုၾကရသည္။ ထို႔ျပင္ အသံအျဖတ္အေတာက္၊ အဆြဲအငင္၊ အရစ္အဝဲ၊ ေလယူေလသိမ္းမ်ားျဖင့္လည္း ရြတ္ဖတ္ၾကရသည္။ စည္းဝါးမပါဘဲ သီဆိုရေသာ ကဗ်ာသီခ်င္း ဟုဆိုေသာ္လည္း မိမိႏွစ္သက္ရာ နရီေဘာင္အတြင္းမွ အေႏွးအျမန္ ညီညြတ္စြာ သီဆိုရြတ္ဖတ္ႏိုင္ၾကသည္။
ဝစနာလကၤာရစာရင္းဝင္ သီခ်င္းကဗ်ာမ်ားမွာ ''ရိုးရာသီခ်င္းကဗ်ာမ်ား''ျဖစ္ေသာ ေဒြးခ်ိဳး၊ ၾတိခ်ိဳး၊ ခြန္းေထာက္၊ သျဖန္၊ လြမ္းခ်င္း၊ အိုင္ခ်င္းစသည္တို႔ႏွင့္ ''ထီးသံုးနန္းသံုး သီခ်င္းကဗ်ာမ်ား''ျဖစ္ၾကေသာ ရတု၊ လူးတား၊ ရကန္၊ အဲခ်င္း၊ အန္ခ်င္း၊ သာခ်င္း၊ ဧခ်င္း၊ သံခ်ိဳ၊ ေလးခ်ိဳးႀကီး၊ ပ်ိဳ႕၊ လကၤာ၊ ေမာ္ကြန္း၊ သမိုင္း၊ တမ္းခ်င္း၊ မွာတမ္းစသည္တို႔ ျဖစ္သည္။
ေသာတာလကၤာရ သီခ်င္းမ်ားမွာ စည္းဝါးအတီးအမႈတ္တူရိယာမ်ားႏွင့္ သီဆိုရေသာ သီခ်င္းကဗ်ာမ်ားျဖစ္သည့္ ႀကိဳး၊ ဘြဲ႕၊ သီခ်င္းခံ၊ ပတ္ပ်ိဳး၊ ယိုးဒယား၊ မြန္၊ ဒိန္းခ်င္း၊ ေလးေထြသံကပ္၊ ျမင္းခင္း၊ ေတးထပ္၊ ေဘာလယ္၊ သျဖန္ စသည့္ သီခ်င္းကဗ်ာမ်ားအျပင္ အိုးစည္၊ ဒိုးပတ္၊ ဗံုႀကီးသံ၊ စည္ေတာ္သံ၊ ေလွေတာ္သံ၊ ေဗ်ာ၊ နတ္ခ်င္း၊ ကရင္ၾသ သံ၊ ကာခ်င္း၊ ဒံုးခ်င္း စသည့္ ''႐ိုးရာသီခ်င္းကဗ်ာမ်ား'' စသည္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဝစနာလကၤာရစာရင္းဝင္ ''႐ိုးရာသီခ်င္းကဗ်ာမ်ား'' ကို ေရွးအခါက ေတာသူေတာင္သား၊ သာမန္လူတန္းစားမ်ားက သီဆိုေလ့ရွိၾကၿပီး ''ထီးသံုးနန္းသံုး သီခ်င္းကဗ်ာမ်ား''ကိုမူ နာခံေတာ္၊ သံေတာ္ဆင့္ႀကီး မ်ားက နန္းမႈေရးရာႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ တင္သြင္း၊ ရြတ္ဖတ္သီဆိုေလ့ရွိၾကသည္။
အဆိုပါကဗ်ာ(၂)မ်ိဳးစလံုးတို႔သည္ သတ္မွတ္ထားေသာ ကာရန္အခ်ိတ္အဆက္၊ အသံအနိမ့္အျမင့္၊ အသံ အျပင္းအေလ်ာ့၊ ေဝါဟာရအသံုးအႏႈန္း၊ ဂုဏ္ အလကၤာေျမာက္မႈ၊ စကားလံုးက်စ္လ်စ္မႈ စသည္တို႔ျဖင့္ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ၾကရသည္။ အဆိုပါ ျမန္မာ့ရိုရာအစဥ္လာကဗ်ာမ်ားကို အေျချပဳေရးဖြဲ႕ထားသည့္ ကဗ်ာမ်ားကို ဂႏၴဝင္ကဗ်ာဟုလည္းေကာင္း ၊ ရိုးရာကဗ်ာ ဟုလည္းေကာင္း၊ ေနာက္ေခတ္မ်ားတြင္ ကာရန္ကဗ်ာ ဟုလည္းေကာင္း ေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာကဗ်ာဖြဲ႔ဆိုသူတို႔သည္ အသံသေဘာ၊ ကာရန္သေဘာ၊ ေဝါဟာရ အနက္သေဘာတို႔ကို ကၽြမ္းက်င္ႏွံစပ္ရသည္။ ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားနယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ တတ္ကၽြမ္းနားလည္ ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာဖြဲ႔ဆိုသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရန္မွာ မလြယ္ကူေခ်။ အခ်ိန္ယူေလ့လာ၍ ဂုဏ္အလကၤာမ်ားႏွင့္ ညီေအာင္ ဖြဲ႕ဆိုၾကရသည္။ ကဗ်ာဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏုိင္သူသည္ တကယ့္ပညာရွိမ်ားႏွယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ ''ကဗ်ာ ဆိုသည္မွာ ပညာရွိတို႔၏ အဆင္တန္ဆာ'' အျဖစ္ ဝိေသသျပဳခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ ျမန္မာကဗ်ာဖြဲ႕ဆိုသူတို႔သည္ ျမန္မာကဗ်ာ၏ ဂုဏ္အဂၤါ လကၡဏာတို႔ကို မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကသည္။ သူ႔ကၽြန္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရသည့္ ကိုလိုနီေခတ္မွာပင္ ျမန္မာကဗ်ာ၏ ခမ္းနားထည္ဝါမႈမ်ားကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ေရးစပ္နည္း၊ ရြတ္ဆိုနည္း၊ သီဆိုနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို လြတ္လပ္သည့္ေခတ္အထိ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာအေမြအႏွစ္တစ္ရပ္ပမာ သယ္ေဆာင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
ထို႔အျပင္ စစ္ႀကိဳေခတ္ကာလတြင္ မူလလမ္း႐ိုးေဟာင္း နည္းစနစ္မ်ားအေပၚ၌ ဆင့္ကာထြင္လ်က္ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာကို ပိုမိုေတာက္ပလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္တြင္ ျမန္မာစာယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္၏ အျပင္ဘက္ ႏိုင္ငံတကာစာေပဘက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား တစ္စတစ္စလႊမ္းမိုးလာခဲ့ရာ ျမန္မာ့႐ိုးရာကဗ်ာ၊ ကာရန္ကဗ်ာ တစ္နည္း အားျဖင့္ ဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ားသည္လည္း အဆိုပါ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား၏ ႐ိုက္ခတ္ခ်ဲ႕ထြင္မႈကို ခံခဲ့ၾကရသည္။ ေခတ္ၿပိဳင္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ စာေပနယ္ပယ္တြင္လည္း အေရးေပးခံရမႈ အေတာ္အတန္ နည္းပါးလာခဲ့ရေပသည္။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာ၏ ႀကီးမားခမ္းနားေသာ ဂုဏ္အဂၤါအဆင္တန္ဆာတို႔သည္ ပစ္ပယ္မႈကို ခံခဲ့ရၿပီး ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈ ေရစီးေၾကာင္းမ်ား၏ တိုက္စားျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အင္အားနည္းပါးခဲ့ရသည္။
ျမန္မာဂႏၴဝင္ ကဗ်ာမ်ားကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံထိန္းသိမ္း ေရးဖြဲ႕ေနေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ားစြာ ရွိေနေသာ္လည္း မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္ မ်ားမွ ေနရာေပးျခင္း မခံရေလာက္ေအာင္ ဖယ္ထုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရသည္။ ျမန္မာလူထုႀကီးကမူ ႐ိုးရာကဗ်ာ၊ ကာရန္ကဗ်ာ၊ ဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ားကို တေလးတစား လက္ခံအားေပးေနဆဲျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ၊ ျပည္သူက အားေပးေသာ ကဗ်ာ တစ္ရပ္အျဖစ္ ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
သကၠရာဇ္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ခန္႔ဝန္းက်င္တြင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးစနစ္အေျပာင္းအလဲႏွင့္အတူ သတင္းဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာမ်ား ေခတ္မီတိုးတက္လာေသာေၾကာင့္ လူမူသတင္းကြန္ယက္(ဆိုရွယ္မီဒီယာ)မ်ား ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ Facebook ကဲ့သို႔ေသာ ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ားေၾကာင့္ လူတိုင္းသည္ သတင္းနည္းပညာကြန္ယက္တို႔တြင္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ပါ၀င္ခြင့္ရလာၾကသည္။ ထိုသို႔ ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ား အားေကာင္းလာမႈႏွင့္အတူ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ား ေရးသားေဖာ္ျပပ်ံ႕ႏွံ႔မႈသည္လည္း အားေကာင္းလာခဲ့သည္။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာ ေရးသားသူ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းမ်ား အျပင္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားလည္း အေျမာက္အမ်ား ဖူးပြင့္ရွင္သန္ခြင့္ရလာခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာ၊ ျမန္မာ ကာရန္ကဗ်ာမ်ားကို ေဝေဝဆာဆာ ေရးစပ္တင္ျပၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္းမွ်ေဝၾကသည္။ နည္းစနစ္အပိုင္းတြင္လည္း အခ်င္းခ်င္း ေဖးမကူညီသင္ျပၾကသည္။ မိမိလိုခ်င္သေလာက္ ေလ့လာႏိုင္ၾကသည္။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ား ထြန္း ကားေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးသူမ်ား၊ ျဖန္႔ခ်ိေပးသူမ်ား၊ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားက်င္းပၿပီး ရွင္သန္တိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္သူမ်ား စသူတို႔လည္း ေပၚထြန္းခဲ့ရာ ဂုဏ္ယူအားတက္စရာပင္ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ ျမန္မာ Facebook ကြန္ယက္တြင္လည္း ျမန္မာ့႐ိုးရာကဗ်ာ၊ ဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ား ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္ ရြက္ေနေသာ အႏုပညာရပ္ဝန္းမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာကို ခ်စ္ခင္ေလ့လာလိုက္စားသူ လူငယ္မ်ား၊ ကဗ်ာအသိုက္အဝန္းမ်ား၊ ကဗ်ာဥယ်ာဥ္မ်ား ေပၚထြန္းလာသည္ကပင္ ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားအေမြတစ္ရပ္ကို ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္မည့္ ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်ား ေပၚထြန္းလာသည္ဟု ဂုဏ္ယူေလးစားမိေပသည္။
ယင္းတို႔အနက္မွ ကိုကိုႀကီး(ေဆာင္းႏွင္းဆီ)ဟူေသာ လူငယ္တစ္ဦး ဦးေဆာင္သည့္ ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ား၏ ေဆာင္းႏွင္းဆီကဗ်ာဥယ်ာဥ္ သည္လည္း ျမန္မာ့႐ိုးရာကဗ်ာ၊ ဂႏၴဝင္ကဗ်ာမ်ားကို တိုးပြား ရွင္သန္ထြန္းကားေစခ်င္ေသာ ေစတနာျဖင့္ ၿပိဳင္ပြဲမ်ား က်င္းပၿပီး ဆုမ်ား ခ်ီးျမႇင့္ဂုဏ္ျပဳေပးေနသည္ကို ေလးစားဖြယ္ရာ ေတြ႕ရေပသည္။ ထို႔ျပင္ ကေလာင္သစ္မ်ား ေပၚထြန္းေစ ေရးအတြက္ ပံုႏိွပ္စာအုပ္တစ္အုပ္ ထုတ္ေဝရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
ယခုအခါ ကိုကိုႀကီး(ေဆာင္းႏွင္းဆီ)၏ ေဆာင္းႏွင္းဆီကဗ်ာဥယ်ာဥ္က ကမကထျပဳလုပ္၍ စီစဥ္ေသာ ကဗ်ာ (၁၀၀)စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ထုတ္ေ၀ႏုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာ ေရးသူမ်ားအတြက္လည္း မိမိတို႔၏ ကဗ်ာစာေပ အႏုပညာပန္းမ်ားကို ေဆာင္းႏွင္းဆီကဗ်ာဥယ်ာဥ္၌္ စိုက္ပ်ိဳးရွင္သန္ႏိုင္ခြင့္ရခဲ့ေပၿပီ။ ျမန္မာဂႏၴဝင္ကဗ်ာ၏ ခမ္းနားထည္ဝါမႈတို႔ႏွင့္အတူ ဤေဆာင္းႏွင္းဆီကဗ်ာ ဥယ်ာဥ္တြင္ ကဗ်ာပန္းတို႔ အလွခ်င္းၿပိဳင္၍ ရွင္သန္ႏုိင္ခြင့္ ရၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း ေထာမနာျပဳလိုက္ရ ေပသည္။
ေႏြကိုတူး(ပခုကၠဴ)
၁၂.၁၂.၂၀၁၆