လ​​ေရာင္​နမ္​းမွ ပြင္​့သည္​့ၾကာ

လ​​ေရာင္​နမ္​းမွ ပြင္​့သည္​့ၾကာ

``တီ..တီ...တီ..တီ..တီ...´´

ညဥ္​့နက္​ႀကီး ဖုန္​းထျမည္​တာ​ေၾကာင္​့ ၾကာ ဘယ္​သူဘယ္​ဝါမၾကည္​့ပဲ ​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​သည္​။

ဟဲလို....​ေျပာပါ..´´သမီး ​ေမ​ေမ​ေလးပါ..´´

ဒီခ်ိန္​ႀကီး ဖုန္​းဆက္​တာ​ေၾကာင္​့ ၾကာ စိုးရိမ္​စိတ္​​ေတာ့ျဖစ္​မိသည္​။ထို႔​ေၾကာင့္ အိပ္​​ေနရာမွ ထၿပီး ထိုင္​လိုက္​သည္​။

ဒီခ်ိန္​ႀကိး ဘကိစၥလဲ..´´ခုခ်ိန္​ထိ သမီးညီမ​ေလး ျပန္​မ​ေရာက္​​ေသးဘူး ​ေမ​ေမ လဲစိတ္​​ေတြပူလွၿပီ..မိုး​ေတြလဲ တအားႀကီး​ေနတာ.႐ွာဖို႔လဲမလြယ္​ဘူးျဖစ္​​ေနတယ္​..´´

စိုးရိမ္​တႀကီးနဲ႔ ​ေမ​ေမ​ေလး အသံက သိသာ​ေနသည္​။ ၾကာ ရင္​ထဲလဲ အသက္​ရြယ္​အရ ခုခ်ိန္​ထိ အိမ္ျပန္​မလာတာ အႏၲရာယ္​မ်ားတာ​ေၾကာင္​့ စိုးရိမ္​မိသည္​။

´အာ့​ေတာ့ ၾကာ ကဘာတက္​ႏိုင္​မွာလဲ..´´အဲဒါ သမီး ပတ္​ဝန္​းက်င္​မွာ တ​ေယာက္​​ေယာက္​မ်ား သိမလား မသိလို႔ ဆက္​ၾကည္​့လိုက္​တာ..​ေမ​ေမ​ေလးလဲ စိတ္​​ေတြ ပူလွၿပီ..´´
အင္​း စံုစမ္​းၾကည္​့လိုက္​မယ္​...တ​ေနရာရာ မွာမုိးမိေနလို႔ ျပန္​မလာ​ေသးတာ​ေနမွာပါ..စိတ္​မပူပါနဲ႔...´´​ေအးကြယ္​..​ေအး​ေအး..´´

ၾကာ ​ေမ​ေမ​ေလးနဲ႔ စကား​ေျပာၿပီး ​ေႏွာင္​းအ​ေၾကာင္​းသိတဲ့ မိတ္​​ေဆြ​ေတြ ဆီဆက္​ၾကည္​့​ေပမယ္​့ မ႐ွိ။ ၾကာ ပတ္​ဝန္​းက်င္​မွာလဲ ​ေႏွာင္​းတို႔သားအမိကို သိသူ႐ွားသည္​။
တညလံုး စိုးရိမ္​စိတ္​နဲ႔ အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ခဲ့။

``ဟင္​းဟင္​း....ဟင္​းဟင္​း...´´

ဆရာဝန္​က ​အဖ်ားက်​ေဆး ထိုးထား​ေပမယ္​့ အဖ်ားကမက်။ မဝင္​တဲ့​ေဆးကိုလဲရ​ေအာင္​တိုက္​ထားသည္​။ ဒါ​ေတာင္​အဖ်ားမက်ပဲ ႐ွိ​ေသးတာ​ေၾကာင္​့ စိုင္​း​ေနာင္​ ​ေရစိုပတ္​ တိုက္​​ေပး​ေနရသည္​။ တခါတခါ ​ေႏွာင္​းက ညည္​းသံနဲ႔အတူ...

ဦး​ေနာင္​....မသြားပါနဲ႔..ဦး​ေနာင္​..´´ၾကည္​့ အိမ္​မက္​ထဲငါ့ကို ​ေခၚ​ေနတာ..ငါက် ခုထိမအိပ္​ရ​ေသးဘူး..´´

မ်က္​ခြံ​ေတ​ြ​ေလးလံ​ေန​ေပမယ္​့ အားယူၿပီး ဖြင္​့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ အလင္​း​ေရာင္​စူး႐ွ​ေနတာမို႔ မ်က္​လံုးကိုဖြင္​့လိုက္​ပိတ္​လိုက္​လုပ္​လိုက္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္​ က ​ေညာင္​းညာသလိုျဖစ္​​​ေနတာ​ေၾကာင္​့ အားယူလႈပ္​ၾကည္​့​ေတာ့ တခုခုက ဆြဲထားသလိုျဖစ္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့ ​ေဘးကိုလွည္​့ၾကည္​​ေတာ့ဦး​ေနာင္​က ​ေႏွာင္​း လက္​​ေမာင္​ကိုိုဆခါင္​းအုန္​းကာ.ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ၿခိဳက္​အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနသည္​။ ​ေဘကိုၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ​ေရဇလံုနဲ႔ အဝတ္​စိုပတ္​​ေတြ႔တာ​ေၾကာင္​့ ညက ​ေႏွာင္​းအ​​ေျခ​ေနကို​ေႏွာင္​း သိလိုက္​သည္​။ လက္​က​ေညာင္​း​ေန​ေပမယ္​့ ဦး​​ေနာင္​ အိပ္​ပ်က္​မွာစိုး၍ ၿငိမ္​​ေနလိုက္​သည္​။ သို႔​ေသာ္​ ​ေညာင္​း​ေနသည္​့ဒဏ္​က ႀကိတ္​ခံ၍ မရတာ​ေတာင္​့မၿငိမ္​မသက္​ျဖစ္​​ေနသည္​။

``​ေျသာ္​ ​ေဆာရီး ကိုယ္​အိပ္​​ေပ်ာ္​သြားတယ္​ ဘယ္​လို​ေန​ေသးလဲ သက္​သာလာ အင္​း အဖ်ား​ေတာ့က်သြားၿပီစိတ္​ပူစရာ​ေတာ့မလို​ေတာ့ဘူး ​ေဆး​ေသာက္​ရင္​ ရၿပီ´´

သူ႔ဘာသာသူ​ေမး သူ႔ဘာသာသူ စမ္​းသပ္​ သူ႔ဘာသာသူ​ေျဖ လုပ္​​ေနသည္​့ ဦး​ေနာင္​ကို​ေႏွာင္​းၾကည္​့ၿပီး ျပံဳးမိသည္​။

ဘာရီတာလဲ ကိုယ္​ကရီစရာ​ေကာင္​း​ေနတာလား..´´မဟုတ္​ပါဘူး...​ဦး​ေနာင္​ရဲ႕ ​ေႏွာင္​းသ​ေဘာက်လို႔ပါ..´´
ဟင္​့ သ​ေဘာက်တာထက္​ လူကိုစိတ္​ပူ​ေအာင္​ လုပ္​တယ္​..´´ဟီးဟီိး လန္​႔သြားတာလား..´´
စပ္​ျဖဲျဖဲ ​ေႏွာင္​းမ်က္​ႏွာ​ေၾကာင္​့ စိုင္​း​ေနာင္​က​ေႏွာင္​းနဖူးကိုလက္​သီးနဲ႔ထုလိုက္​သည္​။ မနာတာသိ​ေပမယ္​့...

အား....နာလိုက္​တာ ​ေနမ​ေကာင္​းတဲ့သူကုိုအႏိုင္​က်င္​့ရလား မ​ေကာင္​းတဲ့လူႀကီးရ...´´​ေဟ့​ေဟ့ အာ့​ေလာက္​​ေအာ္​မ​ေနနဲ႔ မနာဘူးဆိုတာသိတယ္​...လူမမာကလူမမာလို​ေန​ေလ..ဘာလို႔ အာျဖဲ​ေအာ္​​ေနတာလဲ..´´
ဟြန္​႔ သူက်​ေတာ့ လူမမာလို႔ဆက္​ဆံတာက်​ေရာ..´´ဘာ​ေျပာတယ္​ သတၱ႐ွိရင္​ငါၾကား​ေအာင္​​ေျပာ​ေလ ဆီမန္​း မန္​း​ေနသလိုဘပြစိပြစိလုပ္​မ​ေနနဲ႔..´´
ဘာျဖစ္​လဲ လုပ္​မွာပဲ..´´ဘာျဖစ္​လဲ လုပ္​မ​ေနနဲ႔ ထ ​ေဆး​ေသာက္​ရ​ေအာင္​.ၿပီးအိမ္​ျပန္​​ေတာ့..´´
ဟင္​းအင္​ ​ေသာက္​ခ်င္​ဘူး ​ေႏွာင္​းက​ေဆး​ေသာက္​ရတာ​ေၾကာက္​တယ္​ ၿပီး အိမ္​မျပန္​ခ်င္​ဘူး တစိမ္​း​ေယာက္​်ား​ေလးအိမ္​မွာ ညအိပ္​တဲ့ မိန္​းခ​ေလးကိုဘယ္​သူကယံု​ေတာ့မွာလဲ...´´ဘာကြ ..မင္​းကိုငါ လက္​ဖ်ားနဲ႔​ေတာင္​ထိခဲ့တာမွမဟုတ္​တာ..´´
``အဲဒါကို ဦး​ေနာင္​ တ​ေယာက္​ခ်င္​းလိုက္​႐ွင္​းျပၿပီး အားလံုး ပါးစပ္​ပိတ္​ႏိုင္​လား​ေျပာ...´´

ညအခ်ိန္​မ​ေတာ္​ ႀကီးမလို႔ ကိုယ္​့အိမ္​ ​ေခၚ သိပ္​့မိတဲ့ ကိ့ကိုယ္​ကိုပဲ အျပစ္​တင္​ရ​ေတာ့မည္​။ ​ေႏွာင္​းဘက္​ကၾကည္​့ရင္​လဲ ဟုတ္​​ေနသည္​။ ဒါမယ္​့ စိုင္​း​ေနာင္​ရင္​ထဲ ၾကာ က႐ွိ​ေနၿပီးသား..။

ဒါက​ေတာ့ မင္​းနဲ႔ငါ ႐ိုးရင္​ ရတာပဲ မဟုတ္​လား အန္​တီကို ကိုယ္​ကိုယ္​္​တိုင္​႐ွင္​းျပမယ္​..´´ဘာလဲ ဦး​ေနာင္​ က ​ေႏွာင္​းကိုတာဝန္​ယူဖို႔ယံုၾကည္​ခ်က္​မ႐ွိဘူးလား..မိန္​းခ​ေလးတ​ေယာက္​ နာမည္​ပ်က္​​ေတာ့မွာကို လ်စ္​လ်ဴ႐ွဴႏိုင္​တာ ဦး​ေနာင္​ရင္​ထဲ မမၾကာ ႐ွိ​ေနလို႔လား..´´
ဘာ​ေျပာတယ္​...´´ဟုတ္​တယ္​...မမၾကာနဲ႔​ေႏွာင္​းနဲ႔က အ​ေဖတူ အ​ေမကြဲညီအမ​ေတြ ​ေႏွာင္​းတို႔ကို စိတ္​နာလို႔ မမၾကာက မိသားစု စာရင္​းထဲမသြင္​းတာ..ဦး​ေနာင္​ မသိ​ေသးတာ​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိ​ေသးတယ္​..ဦး​ေနာင္​ ရင္​ထဲ မမၾကာ.႐ွိသလိုမ်ိဳး မမၾကာရင္​ထဲမွာလဲ လ​ေရာင္​ဆိုတဲ့ ကိုထူခန္​႔႐ွိ​ေနယ္​..´´
ထူးခန္​႔....ဟုတ္​လား..´´ဟုတ္​တယ္​...ကိုထူးခန္​႔က ​ေခါင္​းကိုအ႐ိုက္​ံရၿပီး အတိတ္​​ေမ့ ​ေဝဒနာ႐ွင္​အ​ေနနဲ႔ မမၾကာတို႔အိမ္​​ေရာက္​သြားတာ..ခု ကိုထူးခန္​႔ကအတိတ္​ကိုျပန္​မမွတ္​မိ​ေသး​ေပမယ္​့ ​ေယာက္နဲ႔တ​ေယာက္​ ႏွလံုးသားခ်င္​းလကၡံၾကတယ္​..ဒါကလဖဲ သူတို႔အခ်စ္​စစ္​လို႔ျဖစ္​မွာပါ..´´

``အဲဒါ​ေၾကာင္​့ လ​ေရာင္​ကို ငါျမင္​ဖူးသလို႐ွိ​ေနတာ လက္​စသက္​​ေတာ့ ဦးျမတ္​သားကိုး...´´

စိုင္​း​ေနာင္​ ခ်က္​ခ်င္​း ၾကာ အိမ္​က ​ေပါ​ေတာ​ေတာ လ​ေရာင္​ကို​ေျပးျမင္​လိုက္​မိသည္​။

``ထူးခန္​႔ မင္​းက ငါပိုင္​ဆိုင္​ခ်င္​သမ်ွ မင္​းကပိုင္​ဆိုင္​ၿပီးႏွင္​့တာကိုး..အဟား...ဟား...ဟား....´´