Feel post
#စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ခရီးစဥ္
+++++++++++++++
ဟိုးအျမင့္ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္စင္း တျငိမ့္ျငိမ့္ စီးဆင္းလို႔ေနတယ္။ ေခ်ာင္းေလးဟာ ရြာရိုးေတြျဖတ္၊ ကြင္းျပင္ကိုျဖတ္၊ ေတာၾကိဳေတာင္ၾကားေတြကို ျဖတ္ရင္း ေနာက္ဆံုး သဲကႏာၱရတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ လြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး စမ္းေခ်ာင္းေလးက..
“အင္း...ဒီေလာက္ခက္ခဲတဲ့ လမ္းခရီးေတြ ငါျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ျပီးျပီ.... ဒီကႏာၱရကိုလည္း ငါျဖတ္လို႔ရမယ္ထင္တယ္” လို႔ ေတြးျပီး ကႏာၱရကိုျဖတ္ဖို႔ သူၾကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖတ္လိုက္တိုင္း ေရေတြကသဲထဲ တျဖည္းျဖည္း စိမ့္၀င္သြားတာကို သူခံစားလိုက္မိတယ္။ ျဖတ္ဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။
“ဒါ..ငါ့ရဲ႕ ကံၾကမၼာပဲလား....ေရွ႕ဆက္ေလ်ာက္လို႔မရဘဲ ငါဟာ ဒီမွာတင္ ျပီးဆံုးသြားေတာ့မလား... ဒီတစ္သက္ အိပ္မက္ထဲက ပင္လယ္ၾကီးဆီကို ငါအေရာက္ မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူးလား... ” လို႔ သူ စိတ္ပ်က္ညည္းညဴမိေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ...“ ေလျပည္ကေတာင္ ဒီကႏာၱရကို ျဖတ္ႏိုင္ေသးတယ္... စမ္းေခ်ာင္းေလးလည္း ျဖတ္ႏိုင္ရမယ္” ကႏာၱရဆီက ျပန္႔လႊင့္လာတဲ့ ပဲ့တင့္သံတစ္ခုကို သူၾကားလိုက္မိတယ္။
“ သူက ေလျဖစ္လို႔ ျဖတ္ႏိုင္တာ...ငါက ေလမွမဟုတ္တာ” မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ သူ ေရရြတ္မိတယ္။
“ ငါ့မွငါဆိုတဲ့အစဲြကို လက္ကိုင္ထားသေရြ႔ေတာ့ ဒီကႏာၱရကို ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး... ငါဆိုတဲ့ မာနေတြ၊ အတၱေတြကိုစြန္႔ျပီး ကိုယ့္ကို ေရခိုးေရေငြ႔အျဖစ္ေျပာင္းျပီး ေလျပည္နဲ႔အတူ လိုက္ပါသြားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လိုရာခရီးကို ေရာက္မွာပဲ” ကႏၱာရဆီက တိုးညင္းတဲ့အသံကို သူၾကားလိုက္ျပန္တယ္။
“ ကိုယ့္ပံုစံကိုစြန္႔ျပီး ေလထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္ရမယ္...ဟုတ္လား... ငါ မလုပ္ႏိုင္ဘူး”
အဲဒီစကားၾကားေတာ့ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြ ထသြားေလာက္တဲ့အထိ သူတုန္ခါမိတယ္။ ကိုယ့္နဂိုပံုစံကို စြန္႔ရမယ့္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ဳိး သူ႔မွာ တစ္ခါမွမရွိခဲ့ဖူးေတာ့ ဒီလို စြန္႔လိုက္တာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဖ်က္ဆီးတာနဲ႔ တူတယ္လို႔ သူထင္ခဲ့မိတယ္။
“ေရေငြ႔ေတြက ေလျပည္နဲ႔အတူ ကႏာၱရကိုျဖတ္သြားမယ္။ ေျမျပင္ေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေရေငြ႔ေတြကို အေငြ႔ပ်ံေစမယ္။ အဲဒီေနာက္ မိုးအျဖစ္နဲ႔ ရြာခ်လိုက္မယ္။ မိုးေရေတြက တစ္စုတစ္စည္းတည္းျဖစ္ျပီး ေခ်ာင္းအသြင္နဲ႔ စီးဆင္းမယ္” ကႏာၱရဆီက စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ရွင္းျပသံကို သူၾကားလိုက္ျပန္တယ္။
“ တစ္ကယ္ပဲလား... ငါဟာ နဂိုေခ်ာင္းအျဖစ္နဲ႔ ျပန္စီးဆင္းႏိုင္မလား” သံသယတစ္၀က္နဲ႔ သူေမးျပန္တယ္။
“ ဟုတ္တယ္လို႔လည္း ေျပာႏိုင္တယ္....မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ေျပာႏိုင္တယ္...မင္းဟာ ေခ်ာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေရေငြ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္... မင္းရဲ႕ ပင္ကိုအတြင္းစိတ္က ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕ပင္ကိုစိတ္ထားဟာ ဘာလဲဆိုတာကိုမသိခဲ့လို႔ ငါဟာ ေခ်ာင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အစဲြ မင္းမွာ ရွိေနခဲ့တာ”
အဲဒီစကားၾကားေတာ့ သူဟာ ေခ်ာင္းမျဖစ္ခင္တုန္းက ေရေငြ႔အျဖစ္နဲ႔ ေလထဲမွာေပ်ာ္၀င္ျပီး ေတာင္ခါးပန္းအေရာက္မွာ မိုးအျဖစ္နဲ႔ရြာခ်ျပီး ေခ်ာင္းအသြင္နဲ႔ စီးဆင္းခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြကို ေရးေရးေလး ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရဲရဲခ်ျပီး ေလျပည္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲေပ်ာ္၀င္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေလျပည္ရဲ႕ေခၚေဆာင္ရာကို လိုက္ပါသြားခဲ့တယ္။
လူ႔ဘဝလမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာလည္း စမ္းေခ်ာင္းေလးလိုပဲ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးမွ ကိုယ္လိုရာပန္းတိုင္ဆီ ေရာက္ၾကရတယ္။ ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ဖို႔ တစ္ခါတေလမွာ “ငါဆိုတဲ့ အစဲြ၊ အတၱ” ေတြကိုဖယ္ႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္နဲ႔ သတၱိေတြလိုအပ္တယ္။
ဒါမွမဟုတ္.....
“ငါ့ရဲ႕ နဂိုစိတ္ထားက ဘာလဲ”
“ငါ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ျပီး လက္မလြတ္ႏိုင္တဲ့ အရာက ဘာလဲ”
“ငါ တကယ့္လိုေနတာ ဘာလဲ” လို႔ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ကို ယ္ကိုယ္ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။ ဘ၀မွာ ပံုစံသဏၭာန္ေတြက တစ္ခုထဲရွိတာ မဟုတ္ပါ ဘူး... ပတ္၀န္းက်င္ကို ေျပာင္းလဲလို႔ မရခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေျပာင္းလဲ ၾကည့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ နဂိုရွိရင္းစဲြ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္နဲ႔ စိတ္ထားကို မေျပာင္းလဲသေရြ႕ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္ပါပဲ...
Credit-ႏိုင္းႏိုင္းစေန
#myogyilay483