Discrepancy(4)
"သကၠတႏွင့္ပါဠိဘာသာ"(၄)
ပါဠိဘာသာပုဒ္ပါဌ္မွန္ကန္ေရးတြင္လည္း သကၠတ ဘာသာသည္မ်ားစြာ အသုံးဝင္ေလသည္။ အႁမြက္မွ် ရွင္းျပပါဦးအံ့။ ပါဠိဘာသာ၌မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း အနက္ကို ေဟာေသာပုဒ္သည္ အပမာဒဟုေဒြးေဘာ္ မဲ့ႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ အပၸမာဒဟုေဒြးေဘာ္ႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ ဤမူႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္ေထြကြဲျပားလ်က္ ရွိေနသည္ကိုေတြ႕ရွိရာ တြင္မည္သည့္ ပါဌ္ကိုအတည္ျပဳ လက္ခံသင့္သနည္းဟုစိစစ္ပါက သကၠတ၌ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းအနက္ ေဟာပုဒ္မွာ ျပမာဒဟုအစအကၡရာ၌သံယုဂ္ပါသည္ကို အေထာက္အထားျပဳ၍ အ+ပၸမာဒဟု ေဒြးေဘာ္ သံယုဂ္ႏွင့္ ေနေသာပါဌ္ကိုသာ အတည္ျပဳဆုံးျဖတ္ရေလသည္။ ဤနည္း အတူပင္သုပဋိပေႏၷာ·သုပၸဋိ ပေႏၷာပါဌ္ႏွစ္ေထြရွိေနရာတို႔၌လည္း ျပတိဟုသံယုဂ္ႏွင့္ သကၠတရွိသည္ကိုေထာက္ထား၍ သု+ပၸဋိပေႏၷာ ကိုအမွန္ဟု ဆုံးျဖတ္ရေပမည္။ ဤနည္းႏွင္ႏွင္ သကၠတကိုမွီ၍ ဆုံးျဖတ္မွအမွန္သို႔ ေရာက္နိုင္ေသာ ပါဠိပုဒ္အေျမာက္အျမားရွိ ေသာေၾကာင့္ သကၠတသည္ပါဠိဘာသာတြင္လည္း မ်ားစြာအေထက္အကူ ေပးနိုင္ေသာ ဘာသာဟု ဆိုအပ္လွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပါဠိသဒၵါက်မ္းႀကီးမ်ားတြင္ ဘုရားေဟာပါဠိႏွင့္မဆန႔္က်င္သည့္ သကၠတက်မ္းသုံးနည္း နာနယအစီအရင္ အမည္နာမမ်ားကို အေတာ္မ်ားမ်ားယူငင္သုံးစြဲျပသထားၾကေလသည္။ ယင္းသို႔ သုံးစြဲနိုင္ရန္လည္း 'ပရ သမညာ ပေယာေဂ' ဟူေသာ သုတ္ျဖင့္သီးျခားခြင့္ျပဳထားေလသည္။ ဤမွ်ျဖင့္သကၠတ ဘာသာ၏နယ္က်ယ္ဝန္းပုံကို သိနိုင္ေလာက္ေပၿပီ။ ပါဠိဘာသာ၏ မူလအေျခတည္ရွိရာဌာနလည္း သကၠတဘာသာမွာ ကဲ့သို႔ပင္ ဣႏၵိယျပည္ျဖစ္သည္။ ဣႏၵိယျပည္တြင္လည္း မဂဓတိုင္း၌ ေျပာဆိုသုံးစြဲေသာ ဘာသာျဖစ္၍ ယင္းကိုမာဂဓဘာသာ ဟုေခၚသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ပထမေပၚေသာဘာသာျဖစ္၍ မူလဘာသာ ဟူ၍လည္း ေခၚသည္။ ထိုမာဂဓ မူလဘာသာကို ကမာၻဦးသူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼာတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး စကားကိုမၾကားရေသာ ကေလးသူငယ္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္လည္းေကာင္း ေျပာဆိုသုံးစြဲၾက သည္ဟုက်မ္းဂန္မ်ား၌ျပဆို၏။ ယင္းသို႔ကမာၻဦးအခါမွစ၍ အစဥ္အလာသုံးစြဲ၍ လာခဲ့ေသာ ထိုပါဠိဘာသာသည္ အျပစ္ေဒါသတို႔မွ လြတ္ကင္း၍ သန႔္ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာဘာသာစကားရင္းျဖစ္၏။ ဘာသာစကားတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ ဘာသာစကားတို႔၌ အကၡရာေတြသာ မ်ားၿပီးအနက္ အဓိပၸါယ္က်ဥ္းေျမာင္းျခင္း၊ အသိခက္ေသာ အနက္အဓိပၸါယ္ရွိျခင္း၊ ျပည့္စုံေသာေဝါဟာရမရွိျခင္း၊ ဝိသဇၨနီသံမ်ားျခင္း၊ ႏွာေခါင္းသံလႊမ္းမိုးျခင္း၊ မပီျပင္ေသာ အကၡရာသံရွိျခင္း၊ ႏွာေခါင္းသံလႊမ္းမိုးျခင္း၊ အသံထြက္ၾကမ္း တမ္းျခင္း၊ အကၡရာဗ်ည္းအလြန္မ်ားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အလြန္နည္းပါးျခင္း စေသာခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ား အသီးသီးရွိေန ၾကသည္။ ပါဠိဘာသာကား ဤခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ိဳးမွကင္းစင္၍ သဒၵါအားျဖင့္လည္းေကာင္း အနက္အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျပည့္ဝ၍ သာတၱသဗ်ၪၨနဂုဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ဘာသာႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေပသည္။
nice post