Discrepancy(2)
"သကၠတႏွင့္ပါဠိဘာသာ"(၂)
ဆန္းစကရစ္ဟုလည္းေခၚေသာထိုသကၠတ ဘာသာသည္ ဣႏၵိယနိုင္ငံသားတို႔အျမတ္နိုးဆုံးျဖစ္ ေသာဘာသာျဖစ္သည္။ ယင္းဘာသာကို နတ္တို႔ေျပာဆို သုံးစြဲသည့္ ဘာသာဟုအမႊန္းတင္ကာေဒဝဘာသာဟုပင္ ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကသည္။ ဗုဒၶဝါဒီျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ပါဠိဘာသာတတ္ကြၽမ္းသူကိုေလးစားၾကည္ညိုၾကသကဲ့သို႔ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတို႔သည္လည္း သကၠတဘာသာတတ္ကြၽမ္းသူ ပ႑ိတ္မ်ားကိုအထူးၾကည္ညိုဆည္းကပ္ေလ့ရွိၾက၏။ ဤသကၠတဘာသာကို ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား မပြင့္မီ ေရွးက်ေသာအခ်ိန္ကပင္ ပုဏၰားပညာရွိ၊ ရေသ့ ပညာရွိတို႔သည္ သဒၵါနည္းတို႔ျဖင့္ေကာင္းစြာျပဳျပင္၍ထားၾက ကုန္၏။ ထိုသဒၵါနည္းတို႔ကိုျပဆိုေသာ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားဆုံးျဖစ္ေသာ က်မ္းကား ပါဏိနိမည္ေသာ က်မ္းႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုက်မ္းကိုပါဏိနိ၊ ကာတ်ာယန၊ ပတၪၥလိဟူေသာပညာရွိ ရေသ့သုံးဦးတို႔ေပါင္း စပ္ျပဳစုသည္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ တိမုနိဗ်ာကရဏဟူ၍လည္း ေခၚဆိုေလသည္။ ေပါင္းစပ္ျပဳစုပုံမွာ ပါဏိနိရေသ့သည္ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ေသာသုတ္ကိုစီရင္ေရးသားသည္။ ကာတ်ာယန ရေသ့သည္သုတ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ဖြင့္ျပသည့္ဝုတၱိကိုျပဳစု၏။ ပတၪၥလိရေသ့သည္ကား ထိုသုတ္ဝုတၱိ တို႔ႏွင့္ဆီေလ်ာ္လိုက္ေလ်ာသည့္ ျပယုဂ္ဒါဟ႐ုဏ္ ပုံစံသာဓက ပုဒ္တို႔ကိုထုတ္ႏုတ္ေဖၚျပေရးသားေလသည္။ ဤပါဏိနိက်မ္းႀကီး သည္ သကၠတဘာသာသဒၵါနည္းနာနယတို႔ကို စုံစုံလင္လင္ ျပဆိုထားေသာက်မ္းျဖစ္သျဖင့္ သကၠတလိုက္စားသူတို႔အဖို႔ အထူးအားထား မီခိုေလာက္ေသာ သဒၵါက်မ္းႀကီး'ျဖစ္ေပသည္။ ထိုျပင္ကပၸဒၵဳမ၊ သဒၵေတၳာမမဟာနိဓိစေသာ က်မ္းမ်ားသည္ သကၠတဘာသာသုံးအမည္နာမ ေဝါဟာရတို႔ကို ျပဆိုေသာ အဘိဓာန္က်မ္းမ်ိဳးျဖစ္ကုန္၏။ ရာမသမၼစေသာ က်မ္းတို႔ကားဝါက် ပဗႏၶတို႔၏ဂုဏ္အျပစ္တို႔ကို စိစစ္ ေဝဖန္ျပေသာ အလကၤာက်မ္းမ်ိဳးတို႔တည္း။ ဂါထာဗႏၶ ဖြဲ႕ႏြဲ႕စီကုံးရာ၌ဂိုဏ္း ဂ႐ုလဟုအေနအထားကို ခြဲျခားျပေသာ ဆန္းက်မ္းတို႔ကား ပိဂၤလ၊ဝုတၱရတနာကရစေသာ က်မ္းမ်ား ျဖစ္ေလၾကေလသည္။
Congratulations @minminthet! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
To support your work, I also upvoted your post!
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP