ေနာင္တမရၾကေစလို

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သာမန္ သူလိုငါလို ႏို္င္ငံ႔ေခါင္ေဆာင္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေခတ္မွာ တစ္ေယာက္ သူမတူတဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔မႈ အေျမာ္အျမင္ၾကီးမႈ အတိုင္းထက္အလြန္ရိုးေျဖာင့္မႈ၊ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ျပီး သူ႔ဘ၀၊ သူ႔ အသက္၊ သူ႔ အေသြးအသားကို အဆံုးစြန္ထိ လက္ေတြ႔အပ္ႏွင္း စြန္႔လႊတ္ေပးခဲ့သူ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်းဇူးသိသူတိုင္းက သူ႔ေသြးေတြ အရွင္လတ္လတ္ စီးဆင္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားဖို႔ဖယ္ထား အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မသိက်ိဳးက်ြန္ျပဳဖို႔ ပစ္ပယ္လိုက္ဖို႔ဆိုတာေတာင္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာ႔ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူကို ျမင္ခြင့္ရေနတာကိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ျမင္ခြင့္ရေနသလိုပဲမို႔ေလ။

သူ႔ကို တစ္ခ်ိန္လံုး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ အၾကီးအေသးမက်န္ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ ရွာၾကံ ပစ္တင္ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်ၾကတာကေနမက ေျခာက္တြန္းတာ၊ ရန္ရွာတာ၊ အသက္အႏၱရာယ္ကအစ လုပ္ၾကံခဲ့ၾကတာေတြဟာ ကိုယ့္အျမင္အရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်းဇူးကို တကယ္ေလးေလးနက္နက္ မထား အေထမဲ့ျမင္စိတ္ရွိေနၾကရံုသာမက တည့္တည့္ေျပာရရင္ ေက်းဇူးကန္းတဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြပါပဲ။ သူ႔အေဖေရာ သူေရာ သူမိသားစုေရာအတြက္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအလိုအရၾကည့္ရင္ ၀႗္ေၾကြးေခၚမလား၊ ေလာကီအယူအရ က်ိန္စာလို႔ပဲ ေခၚရမလား မသိေပါ့ေလ။

ျပန္ၾကည့္ရင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက သတင္းစာ ေရဒီယိုေတြမွာ မျမင္ခ်င္မၾကားခ်င္အဆံုး အမ်ိဳးဘာသာသာသနာဆိုတဲ့ အမ်ား သည္းေခ်ၾကိဳက္စကားလံုးၾကီးကို လက္နက္ေတြ တ၀င့္၀င့္ၾကားက သူေတာ္ေကာင္း အေရျခံဳ ထည္လဲသံုးခဲ့ျပီး ရင့္ရင့္သီးသီး ေအာက္တန္းက်က် တဖက္သတ္ အကြက္ခ် ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္ခဲ့တာ သူမတူေအာင္ ရက္စက္ျပခဲ့တာေတြကို အျခားအသက္ပါစြန္႔သြားရတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဖက္မ်ားနဲ႔အတူ ခါးဆည္း ခံခဲဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပးဆပ္မႈဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုေတာင္ မခံယူ ဒါဟာ သူ႔ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲတဲ့ေလ။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ကိုယ္ေတြအရြယ္က ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းမွီခဲ့၊ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ခါးသီးမႈေတြကို နယ္ဘက္မွာ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္းေကာင္း ေက်ာေကာ့ေအာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရလို႔ ဒါမ်ိဳးေခတ္ကို ကိုယ္႔တိုင္းျပည္ ေနာင္ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မလည္သြားရဖို႔ပဲ အျမဲရင္တမမ ဆုေတာင္းေနရတယ္။

ဘာဘက္လုိက္မႈမွ မပါပဲ သူ႔ကိုၾကည့္ၾကည့္ပါ။ စာေရး စာဖတ္၀ါသနာပါလြန္းတာ၊ အလြန္အမင္းေခါင္းမာတာ၊ မတရားမႈကို လက္မခံတတ္တာ၊ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏို္းတာ၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္တာ၊ ပြင့္ပြင္႔လင္းလင္းေျပာတတ္တာ၊ အားမနာတတ္တာ၊ သူမတူေအာင္ သတိၱရွိတာ၊ ဇြဲလံု႔လ၀ိရီယၾကီးမားတာ၊အျမဲ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္ေနတတ္တာ၊ စိတ္ဓါတ္ၾကံ႕ခိုင္မာေက်ာျပီး ေလာကဓံကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတာ၊ ယံုၾကည္ရာကို တစ္စိုက္မတ္မတ္စြဲကိုင္ လုပ္ေဆာင္တတ္တာ၊ ထက္ျမက္ျပတ္သားတာ၊ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားအေပၚ သနားၾကင္နာတတ္တာ၊ အဆင့္အတန္းမခြဲတတ္တာ၊ ပကာသနမဖက္တာ၊ စည္းစိမ္ မခံတတ္တာ၊ အျပဳအမူအေနအထိုင္ သိကၡာရွိျပီး၊ ကိုယ့္က်င့္စာရိတၱျမင့္မားတာ၊ ဉာဏ္ပညာအေျမာ္အျမင္ၾကီးမားတာ၊ အေထြေထြ အသိပညာဗဟုသုတႏွံ႕စပ္တာ၊ ခံစားမႈကိုထိန္းသိမ္းမ်ိဳသိပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတာ စတဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးနဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ဖခင္ဆီက တစ္ခ်ိဳ႔ အေမြရခဲ႔တာ၊ တစ္ခ်ိဳ႔ ကိုယ္တိုင္ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ေလ့က်က္ခဲ႔မႈေတြေၾကာင့္ပါ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု အညတရမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ သာမန္ ၾကည့္တတ္ရင္ကို ျမင္ၾကရမွာပါ။ သူကေတာ့ သူ႔စရိုက္အတိုင္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ေစတနာေတြထားေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္က်င့္တရားကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းေၾကာင္း၊ သူဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ် ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ေၾကာင္း၊ သူဘယ္ေလာက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕အနစ္နာခံေၾကာင္း စသည္ စသည္ ကိုယ္ရည္ေသြးစကားမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမယ္႔သူ မဟုတ္ပါဘူး။

သူ႔ရဲ႕ ငါမအိုေသးဆိုတာကို သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႕ ေလာေလာ လတ္လတ္ လုပ္သြားတဲ့ စကား၀ိုင္းမွာပဲၾကည့္ပါ။ အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း နာရီနဲ႔ခ်ီျပီး အာရံုစိုက္ႏိုင္မႈ၊ ေမးသြားသမွ် ေမးခြန္းေတြကို မွတ္မိႏိုင္မႈ၊ အေမးအေျဖေတြမွာ အျခားသူမ်ားကိုပင္ လိုအပ္သလို ေထာက္ျပသြားႏိုင္မႈေတြဟာ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ေကာင္းမြန္ေနေသးတာေတြ႔မွာပါ။ ျပီးေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအေပၚထားတဲ့ သူ႔ေစတနာ၊ ျပည့္သူေတြကို သူလုပ္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြဟာ သူ႔စကားလံုးေတြမွာ ေရာပါေနတာ ၾကည့္တတ္သူမ်ား ျမင္ရမွာပါ။

တိုင္းျပည္အေရး တာ၀န္ယူလာရတဲ့ အခါ မူ၀ါဒပိုင္း စီမံမႈအပိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈအပိုင္းေတြမွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ၊ ေထာက္ျပစရာေတြ၊ အမွားအယြင္းေတြ၊ အလြဲအေခ်ာ္ေတြ၊ အမ်ားအၾကိဳက္မျဖစ္တာေတြ စသည္ျဖင့္ လုပ္မွားကိုင္မွားေတြ လမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္တာေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ေစတနာအရင္းခံနဲ႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ အားထုတ္ေနတာေတြကို ၾကိဳက္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ၾကိဳက္ အသိအမွတ္ျပဳစရာပါ။

သို႔ေသာ္ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ ဆယ္ျပန္ေလာက္ ေလာင္းေၾကးထပ္ျပီး ေျပာရဲတာတစ္ခုကေတာ့ သူဟာ သူဖခင္ တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးကိုေရာ သူဖခင္အသက္ေသြးနဲ႔ပါရင္းျပီးရယူခဲ႔ရတဲ့ လြတ္လပ္ေရးကိုေရာ သူ႔ဖခင္ အင္မတန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ႔တဲ့ အမိတိုင္းျပည္ကိုပါ ဒုကၡျဖစ္ေစ ပ်က္စီးေစလိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ တမင္တကာ ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ခဲ့၊ ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွလည္း လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာပါပဲ။

သူ႔မိခင္ကို သူတိုင္တည္ျပီးေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလး ဖတ္ခဲ႔ဘူးတယ္။ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္မွာ (မွတ္မိသေလာက္ အဓိပၸါယ္) ေတာ့ သူဟာ သူ႔ဘ၀မွာ ဘာမွ မလိုခ်င္ပါဘူး။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို အျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ေနပါေစ ဘ၀မွာ တာ၀န္ေက်တဲ႔သူတစ္ေယာက္ သူ႔တာ၀န္ကို ေက်ျပြန္ေအာင္ အဆံုးစြန္ဆံုးၾကိဳးစားခဲ့သူတစ္ေယာက္ ဒါမွ ငါ့သမီးဆိုျပီး သူ႔မိခင္က ဂုဏ္ယူရတဲ့ သမီးလိမၼာတစ္ေယာက္ အျဖစ္နဲ႔သာ ေနာက္ဆံုး မ်က္ေစ့မွိတ္သြားခ်င္ပါတယ္တဲ့ေလ။

ေနာင္မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ထပ္မျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အခြင့္အခါေကာင္းကို ရေနတုန္းမွာ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ျပီး တိုင္းျပည္ေပၚကို ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ ဘက္ေပါင္းစံု ကိုယ္က်ရာေနရာကေန ပူးေပါင္း အားျဖည့္ေပးႏိုင္ၾကရင္ ေနာင္တရစရာေတြလည္း နည္းသြားႏိုင္မွာပါလို႔ ေတြးမိရင္း။