ေနာက္တစ္ေယာက္က် ပံုစံတစ္မ်ိဳး။

သူက ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖအေမေတြ ဆံုးပါးသြားခဲ့သူ။ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ အငယ္ဆံုးေပါ့။ အေဒၚနဲ႔ေနထိုင္ ႀကီးျပင္းလာရင္း ၁၆ ႏွစ္မွာ သူ႔ထက္ ၇ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ အမ်ဳိးသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ညားကာစကာလကတည္းက အမ်ိဳးသားရဲ႕ ညီညီမေတြကို အဲဒီပရေလာက ကိစၥေတြကို ပံုျပင္လို တကယ္လိုလိုေတြ ေျပာျပေလ့ရွိတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္စြဲလမ္းမႈ ရွိတယ္ေပါ့။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၄/၅ လေလာက္အၾကာ တစ္ညမွာေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွာ ဘာျပသနာမွ မရွိပါပဲ ညဘက္ အျပင္ထြက္သြားၿပီ ေတာ္ေတာ္နဲ ျပန္ေရာက္မလာဘူး။ ဒါနဲ႔ အိမ္သားေတြ လူခြဲၿပီးလိုက္ရွာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႔အမ်ိဳးသားက ႐ြာစြန္( ဘယ္နားလဲ မသိေတာ့) တစ္ေနရာမွာ ရပ္ေနတာ ေတြ႔ၿပီး ျပန္ေခၚလာတယ္။ ေယာက်ားကို မမွတ္မိပဲ တစ္ခုခု ဝင္ပူးခံေနရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည္ၿပီး ျပန္လည္း ရန္ လုပ္တယ္။ ဒါနဲ ဆူပူမာန္မဲ လူအားနဲ႔ ခ်ဳပ္ၿပီး အတင္း အိမ္ျပန္ ဆြဲေခၚလာခဲ့တယ္။ အသာတၾကည္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရုန္းကန္ေအာ္ဟစ္ေနရင္း ဘာေတြမွန္းမသိတာေတြေျပာရင္း ျပန္ပါလာတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ နားလည္တယ္ထင္ရတဲ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္က ႏွိပ္နယ္ေပးတယ္။ ရုန္းကန္ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ လက္ေတြကိုေတာ့ ထိန္းခိုင္းထားရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ရုန္းေနတာေတြ ေလ်ာ့ၿပီး သတိေမ့ေနရာက ျပန္ေကာင္းလာသလို ျဖစ္တယ္။ ေရေလးဘာေလးတိုက္ၿပီး ပံုမွန္ျဖစ္လာေတာ့မွ ေမးၾကည့္တယ္။ ဘာမွ မမွတ္မိဘူး။ အိမ္ကမထြက္သြားခင္က အခ်ိန္ေလာက္အထိပဲ သိတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အသိလြတ္သြားခဲ့ပံုပဲ။

။။။။

ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ထပ္ အလားတူကိစၥရပ္မ်ိဳး ထပ္မျဖစ္ေတာ့ပဲ ေနလာရင္းသားသမီးလည္း သံုးေယာက္ရတယ္။ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သမီးအႀကီးမက အေဝးမွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလးနဲ႔ျဖစ္ေနခ်ိန္၊ ယခင္က အရက္ေသစာ ေသာက္စားတတ္တဲ့ ရန္မၾကာခဏ ျဖစ္ေနရတဲ့ အမ်ိဳးသားက မေသာက္မစားေတာ့ ရန္လည္းမျဖစ္ေတာ့ပဲ သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးျဖစ္လာခဲ့တယ္။

သို႔ေသာ္

ေႏြအကုန္မိုးအကူးကာလ တစ္ညေနမွာေတာ့ ကံၾကမၼာ မုန္တိုင္းဟာ ရိုင္းျပစြာ အသက္ဝင္တိုက္ခတ္လာတယ္။ ညေနေစာေစာကတည္းက တိုက္ေနတဲ့ ေလျပင္းဟာ ပိုမိုအားေကာင္းလာၿပီး တစ္႐ြာလံုးကို ခ်ိန္းေျခာက္ ေနခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႕အိမ္အေနာက္ဘက္ ၿခံအစပ္ကို ထြက္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေမွာင္လာၿပီး မိုးေတြသဲ ေလေတြထန္နဲ႔ မုန္တိုင္းဟာ တစ္စတစ္စ အရွိန္ရလာပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ေမလ ၂ ရက္ေန႔ပါပဲ။ သူ႔အမ်ိဳးသားလည္း ေလတိုက္ေနရင္းျကား အလုပ္ကေန အိမ္အေရာက္ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ ေလသံမိုးသံေတြနဲ႔ ေျပာင္းဆန္စျပဳေနပါၿပီ။ ပင္လယ္ေရကလည္း ႐ြာထဲကို စဝင္ေနၿပီေပါ့။ အိမ္ေရာက္လို႔ ဇနီးသည္ကိုမေတြ႔ ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားနဲ႔မို အိမ္အျပင္ ၿခံဝန္းထဲ ဓါတ္မီးထိုး လိုက္ရွာၾကည့္ခ်ိန္ အိမ္အေနာက္ဖက္ ၿခံစည္းရိုးအစပ္မွာ ေတြ႔လိုက္ရတာက လဲက်ေနတဲ့ အုန္းပင္ႀကီး၊ ၿပီးေတာ့ေဘးမွာ သူ႔ဇနီးက ပံုလ်က္သား။ အျမန္သြားေပြ႔လိုက္ေတာ့ ဦးေခါင္းထိထားတယ္။ အသက္ရွဴေနေသးတယ္။ မိုးေတြေလေတြၾကား ႐ြာေပၚတက္လာၿပီျဖစ္တဲ့ ပင္လယ္ေရေတြ ျဖတ္ေဆးခန္းကိုေရာက္ေပါ့။ ပိုဆိုးလာတဲ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဆရာဝန္အိမ္မွာပဲ စာင့္ၾကည့္ရင္း သတိေတာ့ ျပန္မလည္ေတာ့ပါဘူး။ မိုးလင္းေတာ့ မုန္တိုင္းစဲသြားပါၿပီ။ သူ႔ဇနီးသည္ကေတာ့ အားလံုးကိုထားရစ္ခဲ့ပါတယ္။
နာဂစ္ေျကာင့္ ႐ြာေပၚမွာ အပ်က္အစီးေတြမ်ားေပမယ့္ လူအေသအေပ်ာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ဇနီးသည္အပါအဝင္ေပါ့။

ကိုယ့္အကိုရဲ႕ဇနီးပါ။
အသားညိဳညိဳ မ်က္ခံုးမ်က္လံုး အားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ရုပ္ရည္ေျပျပစ္ေခ်ာေမာသူပါ။ လူေလာကကို ေက်ာခိုင္းခဲ့ခ်ိန္မွာ အသက္ ၃၆ ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။

ေလျပင္းေနမွန္းသိလ်က္ အိမ္မွာေနရင္းကေန ဘယ္နွယ့္ေျကာင့္္ အုန္းပင္လဲမယ့္ဆီ တည့္တည့္မတ္မတ္ထြက္သြားလိုက္တာလဲ။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးထပ္ျဖစ္သြားတာလား။ ဘာေတြဘယ္လိုဆက္စပ္မႈရွိေနလဲ။ တိုက္ဆိုင္မႈလား။ အခ်ိန္တန္လာလို႔လား။

ဒီေမးခြန္းေတြကေတာ့ အေျဖမသိ ပေဟဠိ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။ ။