သံကိစၥ သာမေဏ အပိုင္း၉
(9)
ကိုရင္ေလး " သံကိစၥ " က အပၸနာစ်ာန္ ဝင္းစားေနတယ္!
အဲ႔ဒီမွာ…… ဓါးျပဗိုလ္က သူတာဝန္ရွိတဲ႔အတိုင္းအားလံုးတံက်င္ေတြသပ္ျပီးျပီ။ မီးေတြဘာေတြ ဖိုျပီးျပီ။ ဖက္ရြက္ေတြ ဘာေတြ ခင္းျပီးျပီဆိုေတာ့ ကိုရင္ေလးကို သူ႕ဓါးနဲ႕ စလြယ္ သိုင္းခုတ္တယ္။ ပထမအၾကိမ္ ခုတ္လိုက္တယ္။ ဒင္_ ကနဲဆိုျပီးေတာ့…… ဓါးက ေနာက္ျပန္ေရြ႕လာျပီးေတာ့ အသြားၾကီးက တံဇဥ္းၾကီးလို ေခြသြားတယ္။
ေကာင္းေကာင္း မခုတ္မိေသးလို႔ပဲဆိုျပီး ေကြးသြားတဲ႔ ဓါးသြားကို တစ္ခါျပန္ဆြဲဆန္႔…… ဒီတစ္ခါ အျပတ္ဆိုျပီးေတာ့ ဒုတိယတစ္ၾကိမ္ ခုတ္လိုက္ေတာ့…… အဲ႔ဒီက်ေတာ့ ဒင္ေတာင္ မျမည္ေတာ့ဘူး။ ဗ်င္းကနဲဆိုျပီးေတာ့ ထန္းရြက္လိပ္ၾကီးလို တစ္ခါတည္း လိပ္သြားတယ္။ ဆြဲဆန္႕လို႕ေတာင္မရေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့မွ ဓါးျပဗိုလ္ သံေဝဂရတယ္။ ျပီးမွ……ခုတ္တုန္းကေတာ့ ဇက္ျပဳတ္ေအာင္ခုတ္တာ။ ပထမတစ္ၾကိမ္လည္း မရ။ ဒုတိယတစ္ၾကိမ္လည္းမရ။
ကိုရင္ေလး " သံကိစၥ " က အပၸနာစ်ာန္ ဝင္းစားေနတာေလ!
အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ!လူတစ္ေယာက္ကေနျပီး ျမင့္မိုရ္ေတာင္ၾကီးနဲ႕ ဖိသတ္ေတာင္မွ မသတ္နိုင္ဘူး။ မေသနိုင္ဘူးတဲ႔။
ဒီေတာ့……မရမွ သံေဝဂ ရတယ္။ဓါးၾကည့္ျပီး သူကစဥ္းစားတယ္။
ဒီသံလ်က္ဓါးက ေက်ာက္တိုင္ၾကီးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွားငုတ္တိုၾကီးကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အပိုင္းလိုက္ အပိုင္းလိုက္ ျဖတ္နိုင္တဲ႔ သံလ်က္ဓါးပါ။ တစ္ၾကိမ္ခုတ္ ေကြးသြား။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခုတ္ ထန္းရြက္ကဲ႔သို႔လိပ္သြားခဲ႔ျပီ။ ဤႏွစ္ဖက္အသြားသံလ်က္ဓါးကေတာင္မွ ေစတနာမရွိ စိတ္မရွိပါဘဲလ်က္ ကိုရင္သံကိစၥရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သိ၏။ ငါက စိတ္ရွိသူမွန္ပါလ်က္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မသိဆိုျပီး စဥ္းစားျပီးသြားေရာ ဓါးကိုေျမၾကီးမွာခ် ထိုင္ျပီးေတာ့ ရွိခိုးတယ္။
ျပီးေတာ့……
"အရွင္ဘုရား! တပည့္ေတာ္တို႔သူပုန္ငါးရာကို အေဝးကျမင္လ်ွင္ ပင္ လူတစ္ေထာင္မ်ွေလာက္ကေတာင္မွ လန္႕ရတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ျမင္လ်ွင္ စကားႏွစ္ခြန္း သံုးခြန္းေလာက္ေတာင္ ေျပာဝံ့တဲ႕သူမရွိဘူးဘုရား။ ကိုရင့္မွာေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ရံုကေလးေတာင္မွ မရွိပါလား ဘုရား။ မိုက္ဝ၍ ေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေတာက္ပေသာ ေရႊကဲ႔သိုလည္ူေကာင္း။ ေကာင္းစြာပြင့္ေသာ မဟာေလွခါးပန္းကဲ႕သို႔လည္းကာင္း အရွင္ဘုရား၏ မ်က္ႏွာေတာ္သည္ တင့္တယ္၍ေနပါတယ္ဘုရား။
ကိုယ္ေတာ္ ဒီေလာက္ ေသေဘးၾကီး ေရာက္ေနပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မစိုရိမ္မပူေဆြး မငိုေၾကြးရပါသနည္းလို႔…
ေမးေတာ့…
ကိုရင္သံကိစၥက ဘာေျပာတုံးဆိုေတာ့………
သံကိစၥေလးက………
" ခိုးမွဴ းၾကီး! ကိုယ့္ခႏၶာ အသက္ကို ငဲ႕ကြက္ျခင္း ကင္းျပီးတဲ႔ ငါအား စိတ္၌ မီွ၍ ျဖစ္တဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡသည္ တစိုးတစိ ဘယ္ေတာ့မွမရွိပါ။ ေၾကာက္တယ္ လန္႔တယ္…… ဒီခႏၶာကိုယ္ေပၚ တြယ္တာတပ္မက္တဲ႔ တဏွာေလာဘ မကင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မွာ အဲ႔ဒီဒုကၡရွိတာ ငါလိုခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ တြယ္တာတပ္မက္တဲ႔ တဏွာေလာဘ ကင္းျပီးတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္မွာ ေစတသိကဒုကၡ မရွိဘူး" ဆိုျပီး ဓါးျပၾကီးကို ေျဖလိုက္တယ္……
အမွန္ေတာ့……၇ ႏွစ္အရြယ္ ကိုရင္ေလးသံကိစၥက အရွင္သာရိပုတၱရာဆီမွာ ရဟန္းစဝတ္တဲ႔ေန႔ကတည္းက ဆံခ်ရင္း ရဟႏၱာျဖစ္ျပီးသား ကိုရင္ေလးပါ……
ရဟႏၱာသခင္ အရွင္ျမတ္ဆိုတာ……
ခပ္သိမ္းဥႆ ံု အလံုးစံုေသာ ေၾကာက္လန္႕ျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို လြန္ေျမာက္ခဲ႔ျပီး သံေယာဇဥ္ဆယ္မ်ိဳး လြန္ရွည္ၾကိဳး ျဖတ္ခ်ိဳးျပီးျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေၾကာက္ျခင္းဆိုတဲ႔တရား အကုန္လံုးဖယ္ရွားျပီးသားျဖစ္ေနပါျပီ။ ခိုးမွဴ းၾကီးဆိုျပီး……မိန္႔ၾကားလိုက္ေတာ့……
ဓါးျပဗိုလ္ၾကီးက သူ႔တပည့္ေတြဘက္လွည့္ျပီး…
"အေမာင္တို႔ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္ၾကမလဲ" ဆိုေတာ့……
ဓါးျပ ငါးရာကလည္း……
"ဓါးျပဗိုလ္ၾကီးကေကာ" လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္……
"ငါေတာ့ အရွင္သံကိစၥ ထံမွာပဲရွင္ျပဳေတာ့မယ္ ။ ဒီေလာက္ အ့ံဖြယ္ျမင္ျပီးတဲ႔ေနာက္ အိမ္ျပန္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနဖို႔မရွိေတာ့ဘူး။" ဆိုေတာ့……
"က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း ဗိုလ္ၾကီးနဲ႕အတူ ကိုရင္ဝတ္ၾကပါမယ္ ခင္ဗ်ား" လို႔ တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကတယ္……
"တပည့္ေတာ္ တို႔ကို ရွင္ျပဳေပးပါ ကိုရင္" ဆိုေတာ့………
ဘယ့္ႏွယ္… သူတို႔ သကၤန္းလည္းမရွိ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မတံုး ဆိုေတာ့………
ကိုရင္သံကိစၥ က "ေကာင္းျပီ လာၾက ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုင္တဲ႔ ဓါးေတြေပး" ဆိုျပီး ေခါင္းရိတ္ေပးတယ္……
"ကိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ သကၤန္းမရွိဘူး" ဆိုေတာ့………
လြယ္တယ္……
"အဲ႔ဒီဓါးနဲ႕ ေတာထဲ သစ္ေခါက္ေတြေညာင္ေခါက္ေတြ ခြာေခ် ။ သြားၾက။ ခြာၾက။ ေရာက္ျပီ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေစာင္ေတြရွိတယ္ဟုတ္လား…ရွိတယ္။ ေအး အျမိတ္ေတြ ျဖတ္။ ဖန္ရည္ဆိုး ေညာင္ေခါက္ဆိုး ရေသ့ၾကီးေတြလိုေပါ့။ နီလို႕။ဆိုးျပီးျပီပလား။ ျပီးျပီ။ အဲ…… ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုၾက " ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ ……………… ၊ သရဏဂံုေတြေပါ့ေလ လိုက္ဆိုၾကတယ္။
ပါဏာတိပါတာေဝရမဏိသည္ ကိုရင္ၾကီးေတြေပါ့ အားလံုး ကိုရင္ၾကီး ငါးရာ သူခိုးလူထြက္ ကိုရင္ငါးရာေပါ့။ ဓါးျပလူထြက္ ကိုရင္ၾကီးငါးရာ ရံျပီးေတာ့ ကိုရင္သံကိစၥ ေလး စဥ္းစားတယ္…………… :-D
လက္ေညာင္းသြားလို႔ အျမင္မေရးေတာ့ဘူး! :-P
ဒီမွာ ဘယ္လိုအသိမ်ိဳး ရလဲ? 