안녕하세요

My name JonSoHee.
I start use steemit.

ဒ 1 ာရီထဲကဖူရွင္း
အပိုင္း (42)

ခ်င္းက်ဴကမ္းေျခတြင္ကားေလွမ်ား, သေဘာၤၾကီးမ်ားကဦးတည္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေရႊ 5 လ်ားေနၾကသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ကမ္းေျခႏွင္ 4 မနီးမေဝးတစ္ေနရာတြင္လူအမ်ားအျပားစီးနင္းလိုက္ပါလာေသာသေဘၤာၾကီးတစ္စီးသည္ဒြန္ဟိုင္ျမိဳ 5 ေတာ္ရွိရာအရပ္သို 4 ဦးတည္။ ထြက္ခြာေနသည္။

ခ်င္းက်ဴျမိဳ 5 ႏွင္ 4 ဒြန္ဟိုင္ျမိဳ 5 ေတာ္ကားအေတာ္အတန္ေဝးသည္ဟုေျပာႏိုင္သည္, ထို 4 ေၾကာင္ 4 ရီဖူရွင္းကသိန္းငွက္နက္ၾကီးကိုအသံုးျပဳ။ ဒြန္ဟိုင္ျမိဳ 5 ေတာ္အထိပ်ံသန္းရန္မတတ္ႏို္င္ေပ, ထို 4 အျပင္ဟြာဖန္းလူမွာလည္းအခ်ိန္ၾကာျမင္ 4 စြာေလထဲတြင္ပ်ံသန္းရန္က်န္းမာေရးမေကာင္းေပ, ရီဖူရွင္းတို 4 ကိုသံုးေယာက္အျပင္ခ်င္ယီမွာလည္းသေဘာၤေပၚသို 4 ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။

ယူခ်င္းကဟြာဖန္းလူအားေက်ာတြင္ပိုးလ်က္သေဘာၤဦးဘက္သို 4 ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။

ရီဖူရွင္းကမူခ်င္ယီအားေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ႏွဳတ္ဆက္ေနသည္။

"စီနီယာအစ္မ ... ကႊ်န္ေတာ္တစ္ကယ္သြားရေတာ 4 မယ္ ...... " သူကႏုညံ 5 စြာေျပာလုိက္သည္။

"ေကာင္းျပီ ... ။ မင္းအရြယ္ေရာက္တဲ 4 အခါငါ 4 ဆီလာလည္ဖို 4 လည္းမေမ 4 နဲ 4 ဦး ... .. " ခ်င္ယီကေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္, သူမကဝမ္းနည္းေနေသာ္လည္းသူမ၏မ်က္ႏွာကားအျပံဳးမပ်က္ေပ။

"အင္း ... ။ ကႊ်န္ေတာ 4 ကိုေမ 4 မသြားနဲ 4 ေနာ္ ... .. " ရီဖူရွုင္းကေျပာလိုက္သည္။

"ငါနင္ 4 ကိုဘယ္လိုလုပ္ေမ 4 မွာလဲ ...... " ခ်င္ယီကျပန္ေျပာလိုက္သည္။

"ကႊ်န္ေတာ္ကအရမ္းေခ်ာေမာခန္ 4 ညားလာျပီးစီနီယာအစ္မကမမွတ္မိေတာ 4 ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ... ။ " သူကျပံဳးလ်က္က်ီစယ္လုိက္သည္, သူမကလည္းရီဖူရွင္းအားစိုက္ၾကည္ 4 လ်က္ရယ္ေမာလိုက္သည္, သည္ေခြးေကာင္ေလးကားကပ်က္ကေခ်ာ္ေျပာေလ 4 ရွိသည္။

"စီနီယာအစ္မ ... ႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္ ... .. " ရီဖူရွင္းကေနာက္လွည္ 4 လိုက္ျပီးလက္ေဝွ 5 ယမ္းျပလိုက္သည္။

"ရီဖူရွင္း ... .. " သူမကထပ္ေခၚလိုက္သည္, ရီဖူရွင္းကျပန္လွည္ 4 လိုက္ျပီးခ်င္ယီအားၾကည္ 4 လိုက္သည္, သူမကလက္ႏွစ္ဘက္အားျဖန္ 4 ကားကာရီဖူရွင္းအားျပံဳးလ်က္ေျပာလိုက္သည္ ... ။ "ငါနင္ 4 ကိုတစ္ခါေလာက္ေတာ 4 ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးဦးမယ္ ... .. "

"စီနီယာအစ္မ ... ။ နင္ကငါ 4 ကိုခက္ခဲေအာင္လုပ္ေနတာပဲ ... .. " ရီဖူရွင္းကသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္, ထို 4 ေနာက္သူကသူမ၏လက္ႏွစ္ဘက္ၾကားသို 4 ေလ်ာက္သြားလိုက္ကာသူမ၏လွပျပည္ 4 စံုလွေသာခႏၵာေလးအားေပြ 5 ဖက္လိုက္သည္။

ခ်င္ယီကရီဖူရွင္း၏လက္ေမာင္းေပၚတြင္ေမးတင္လ်က္ေတာက္ပစြာျပံဳးလ်က္သည္, အတန္ၾကာလ်င္သူမကေျပာလိုက္သည္ ... .. "ငါ 4 ကိုမလႊတ္ေပးေသးဘူးလား ... ။ "

"အာ ... .. " ရီဖူရွင္းကသူမအားလႊတ္လိုက္ျပီးျပံဳးလိုက္သည္ ...... ။ "ကႊ်န္ေတာ္ေတာ 4 အစ္မကိုသတိရေနေတာ 4 မယ္ ... .. "

"ငါသြားျပီ ...... " ခ်င္ယီကထိုသို 4 ေျပာျပီးလွည္ 4 ထြက္သြားသည္, သူမကသူမ၏မဟူရာျမင္းနက္ရပ္ထားရာေနရာသို 4 ေလ်ာက္သြားလုိက္၏။

"စီနီယာအစ္မ ... ။ ကိုယ္ 4 ဘာသာဂရုစိုက္ေနာ္ ...... ။ " ရီဖူရွင္းကေအာ္ဟစ္လိုက္သည္, သူမကေနာက္ဘက္မွထြက္လာေသာရီဖူရွင္း၏အသံကိုၾကားကာမ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာေသာ္လည္းေနာက္လွည္ 4 ရန္မၾကိဳးစားေတာ 4 ေပ, သူမကမဟူရာျမင္းနက္ေပၚသို 4 တက္။ ခ်င္းက်ဴျမိဳ 5 ရွိရာသို 4 ပ်ံသန္းထြက္ခြာသြားေလသည္။

သူမထြက္ခြာသြားသည္ကိုၾကည္ 4 ျပီးရီဖူရွင္းသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္, သူမအားသူအကူအညီမေပးႏိုင္ေပ, တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္သူမကယခုထက္ပိုမိုသန္မာလာျပီးအရာအားလံုးအားရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိလာရန္သာသူေမွ်ာ္လင္ 4 မိသည္။

သူကေနာက္လွည္ 4 လိုက္ျပီးသေဘၤာဦးဆီသို 4 ေလ်ာက္လာသည္, ဟြာဖန္းလူႏွင္ 4 ယူခ်င္းတို 4 ကိုကသူ 5 အားေစာင္ 4 ေနၾကသည္။

ဟြာဖန္းလူကေမးလိုက္သည္ ... .. "ဖက္ရတာဘယ္လိုေနလဲ ... .. ေကာင္းလား ... "

ရီဖူရွင္းကရွင္းျပရန္ၾကိဳးစားလုိက္သည္ ... ။ "ဆရာ ... ။ စီနီယာအစ္မခ်င္ကဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္နဲ 4 ပတ္သက္ျပီးဝမ္းနည္းေနပံုရတယ္ ... ။ ကႊ်န္ေတာ္ကသူ 5 ကိုႏွိပ္သိမ္ 4 ယံုပါပဲ ... .. "

"ေကာင္းျပီ ... ငါနားလည္တယ္ ... .. " ဟြာဖန္းလူကေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္ ... .. "မင္းကတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုႏွိပ္သိမ္ 4 မယ္ဆိုဖက္ရမယ္ ... .. "

"ဆရာ ... ။ ကႊ်န္ေတာ 5 ကိုနားလည္မွဳအရမ္းလြဲေနျပီ ...... " သူကထိုသို 4 ေျပာျပီးယူခ်င္းႏွင္ 4 ဟြာဖန္းလူ၏အနီးသို 4 ကပ္ကာေျခာင္းဆိုးဟန္ျပဳလ်က္ေျပာလိုက္သည္ ... ။ "အဟမ္း ... ။ ယူခ်င္း ... ။ ဆရာကိုငါသယ္လိုက္မယ္ ... .. "

"ယူခ်င္း ... .. ငါတို 4 အခန္းသြားငွားမယ္ ...... " ဟြာဖန္းလူကေျပာလိုက္သည္။

"အင္း ... ။ " သည္တစ္ၾကိမ္ကားယူခ်င္းကလည္းရီဖူရွင္း၏စကားအားနားေထာင္လိုပံုမရေပ, သူကဟြာဖန္းလူအားသယ္ေဆာင္လ်က္အခန္းငွားရန္ေနရာသို 4 ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္, ရီဖူရွင္းကသူတို 4 ၏ေက်ာျပင္မ်ားအားၾကည္ 4 ကာေနာက္မွလိုက္သြားသည္, လူေကာင္းမ်ားကားအျမဲနာက်င္ရသည္ဟုရီဖူရွင္းေတြးလိုက္သည္။

ခ်င္းက်ဴကမ္းေျခမွလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္ 4 လိုက္လ်င္ၾကီးမားေသာသေဘာၤၾကီးတစ္စင္းမွာဒြန္ဟိုင္ျမိဳ 5 ေတာ္ရွိရာအရပ္သို 4 တစ္ျဖည္းျဖည္းရႊက္လႊင္ 4 ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကိုျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။

အဘိုးအုိတစ္ေယာက္ကထိုသေဘၤာၾကီးတစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်က္ကြယ္သြားသည္ကိုၾကည္ 4 ရင္းကမ္းေျခတြင္တိတ္ဆိတ္စြာမတ္တပ္ရပ္ေနသည္, သူ၏အၤက်ီစမ်ားကားေလတိုက္ခတ္ေသာေၾကာင္ 4 တစ္ျဖတ္ျဖတ္လြင္ 4 ေနကာသူရပ္ေနရာေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးအားလည္းလွိဳင္းလံုးမ်ားကတစ္ဝုန္းဝန္းလာေရာက္ရိုက္ခတ္ေနၾကသည္, သူ၏အညိဳေရာင္ဆံပင္မ်ားကတစ္ျဖတ္ျဖတ္လြင္ 4 ေနကာသူ၏ခႏၵာကိုယ္မွာထိုေလမ်ားတိုက္ခတ္ေသာေၾကာင္ 4 လြင္ 4 ပါေတာ 4 မည္ကဲ 4 သို 4 ပင္, သို 4 ေသာ္လည္းသူကားေက်ာက္ေဆာင္ကဲ 4 သုိ 4 ပင္အနည္းငယ္မွ်ပင္ေရႊ 5 လ်ားမွဳမရွိေပ။

သူ၏ေနာက္တြင္ကားခ်င္းက်ဴျမိဳ 5 ရွိရာအရပ္မွစြမ္းအားျမင္ 4 ေသာေမွာ္ဆရာမ်ားႏွင္ 4 ျမင္းစစ္သည္မ်ားကကမ္းေျခသို 4 သတၲဝါေကာင္ၾကီးမ်ားစီးနင္းလ်က္ေရာက္ရွိလာၾကသည္, သူတို 4 ကိုကပင္လယ္ၾကီးအားၾကည္ 4 လိုက္ကာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသူကအမိန္ 4 ေပးလိုက္သည္ ... .. "ကမ္းေျခတစ္ခုလံုးကိုလိုက္ရွာစမ္း ... .. ျမိဳ 5 ေတာ္ဝန္ကအမိန္ေပးလိုက္တယ္ ... ။ ရီဖူရွင္းကဒီျမိဳ 5 ကထြက္သြားလို 4 မရဘူး ... ။ "

"သေဘာၤတစ္စီးခုနကပဲထြက္သြားတယ္ ... ။ ကႊ်န္ေတာ္တို 4 စစ္ၾကည္ 4 ရမလား ...... " တစ္ေယာက္ကေမးလိုက္သည္။

"အဘုိးၾကီး ... .. ဆယ္ 4 ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေတြ 5 လိုက္လား ... .. " ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ကကမ္းေျခတြင္ရပ္ေနေသာအဘိုးအိုအားျမင္ကာလွမ္းေမးလိုက္သည္။

အဘိုးအိုကားထိုေက်ာက္ေဆာင္ေပၚတြင္တိတ္ဆိတ္စြာရပ္ေနဆဲျဖစ္သည္, သူကပင္လယ္ကိုသာလ်င္ေမွ်ာ္ၾကည္ 4 ေနျပီးထိုလူေျပာေသာစကားမ်ားအားၾကားဟန္ပင္မတူေပ။

"သူ 5 ကိုျပန္ေျဖစမ္း ... .. " ျမင္းစစ္သည္တစ္ေယာက္ကေရွ 5 သို 4 တိုးလာကာသူ၏လွံတံအားညႊန္လ်က္အဘိုးအိုအားေျပာလိုက