CINEMA

၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ My Left Foot (1989) ဇာတ္ကားနဲ႔ ပထမအႀကိမ္ ေအာ္စကာဆုရေတာ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဒန္နယယ္ေဒးလူးဝစ္က ေပၚတင္ႀကီးေျပာထည့္လိုက္ပါတယ္။

Credit:photo
" လူေတြက ေျပာၾကတယ္ အႏုပညာဟာ
အႏုပညာအတြက္ အႏုပညာဟာ လူသားေတြ
အတြက္တဲ့။ က်ဳပ္ရဲ႕ အႏုပညာကေတာ့
ဘယ္သူ႔အတြက္မွမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္အတြက္ပဲ။
သူမ်ားေဝဖန္တာ ခံႏိုင္တယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ျပန္ဆဲေနရတာမ်ိဳးေတာ့ မခံစားႏိုင္ဘူး။"

Art for ဘလာဘလာဆိုတဲ့အယူအဆေတြ စာေပ၊ ဂီတ၊ ရုပ္ရွင္ေလာကထဲအထိ ဝင္လာဖူးတယ္။ ဒန္နယယ္ေျပာတဲ႔သေဘာက သူသရုပ္ေဆာင္တာကိုမေကာင္းဘူးလို႔ ဘယ္သူက ေဝဖန္ေဝဖန္ခံႏိုင္တယ္။ ေအာ္စကာမရလည္း ဂရုကို မစိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္မႀကိဳးစားဘဲ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိသရုပ္ေဆာင္ၿပီး ဟုတ္လွၿပီလို႔ အထင္ႀကီးေနေပမယ့္ အတြင္းစိတ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရြံ႕မုန္းေနရမယ့္ အတၱာႏုဝါဒေဘးကိုမလိုခ်င္ဘူးလို႔ေျပာတာပါ။ လက္ရွိ ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ အေတာ္ဆံုး Method Actor ၾကီးလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ ဒန္နယယ္ရဲ႕ နာမည္ေျပာင္က DDLပါ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ကိုကြယ္ရာမွာ Mr.Serious လို႔လည္းေခၚတတ္ၾကပါသတ့ဲ။ ကိုလြန္လြန္းေပါ့ေလ။ ဒီလိုေခၚၾကတာ မလြန္လြန္းပါဘူး။

The Unbearable Lightnees of Beings (1988) ႐ိုက္ကူးေနတုန္းမွာပဲ ခ်က္ဇ္ဘာသာစကားကို ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ေျပာႏိုင္ေအာင္ သင္ခဲ့ပါတယ္။

နာမည္ေက်ာ္ My Left Foot (1989) ကို ရိုက္ကူးေနတုန္း mood ပ်က္မွာစိုးလို႔ ဝွီးခ်ဲေပၚက လံုးဝမဆင္းဘူး။ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕သားေတြ တြန္းေပးမွသြားတယ္။ အစားကိုလည္း ခြံ႔ေကြ်းမွစားပါသတဲ႔။

သူ႔ကို ကမာၻေက်ာ္ေစခဲ့တဲ့ Last of Mohicans (1992) ကို ရိုက္ကူးေရးမစမီ ေတာထဲမွာသြားေနပါတယ္။ ကႏူးေလွေဆာက္နည္းသင္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေဆာက္တယ္၊ အမဲလိုက္တယ္၊ ေတာလမ္းထြင္တယ္၊ သားေရခြာ၊ ရုပ္လံုးသြင္းတာေတြပါ ကြ်မ္းက်င္ေအာင္သင္ခဲ့တယ္။

Age of Innocene (1993) ႐ိုက္ေနတုန္းမွာ ႏွစ္လလံုး ဦးထုပ္နဲ႔တုတ္ေကာက္နဲ႔ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ထဲ လမ္းေလွွ်ာက္ထြက္ပါသတဲ့။ ရုတ္တရက္ၾကည့္ရင္တကယ္႔ေၾကာင္ကြက္ပဲ။

In the Name of Father (1993) ရိုက္ကူးေနခ်ိန္မွာ ၇၂နာရီတိုက္ပိတ္ခံၿပီး ခံစားခ်က္သြင္းပါသတဲ႔။

The Boxer (1997) ရုပ္ရွင္အတြက္ ၁၈လၾကာေအာင္လက္ေဝွ႕ေရးက်င့္ခဲ႔တယ္။ ထရိန္နာေတြကေျပာပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလက္ေဝွ႕ထိုးစားလို႔ရၿပီတဲ့။

Gangs of New York (2002) အတြက္ သားသတ္ရံုမွာ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းခဲ႔သလို ေဒါသထြက္လြယ္ေစမယ့္ သီခ်င္းမ်ိဳးေရးေပးဖို႔ Eminem ကို အကူအညီေတာင္းပါေသးတယ္။

There will be blood (2007) မွာေတာ့ ဒန္နယယ္လက္လြန္သြားတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲကအတိုင္းကေလးသရုပ္ေဆာင္ကို မာမာထန္ထန္၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံလို႔ သရုပ္ေဆာင္ Kel O'Niell အေတာ္ လန္႔ျဖန္႔သြားၿပီး Paul Dano နဲ႔ အစားထိုးခဲ့ရတယ္။

Lincoln (2012) ႐ုပ္ရွင္အတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္တစ္ႏွစ္ႀကိဳေတာင္းၿပီး စကားေျပာဟန္၊ လမ္းေလွ်ာက္ဟန္၊ လက္လႊဲဟန္အထိ ေလ့လာ ျပင္ဆင္ခဲ႔တယ္။ အိုင္းရစ္ရွ္ေလသံကို ကင္တကၠီေလသံမ်ိဳးဝဲေအာင္ေျပာင္းေျပာတယ္။ အဲဒီႏွစ္ေအာ္စကာကိုသူပဲရတယ္။

ဒီရုပ္ရွင္ၿပီးရင္ အနားယူေတာ့မယ္ဆိုၿပီး Phantom Thread (2017) ကို မရိုက္ခင္မွာ ၁၉၄၀-၅၀ ဖက္ရွင္ေတြကို ေလ့လာတယ္။ ျပတိုက္ေတြကိုသြားတယ္၊ ကိုယ္တိုင္မွတ္စုထုတ္ Sketchဆြဲတယ္။ Balenciaga ဝတ္စံုကို Sketch ျပရံုနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္တတ္တဲ႔အထိ ေလ့က်င့္တယ္။ ဒါရိုက္တာနဲ႔ ဒီဇိုင္းအဖြဲ႕ကိုက သူလုပ္သမွ်ကို အံ့ၾသေနရတယ္။ ဒန္နယယ္ကေျပာလိုက္ေသးတယ္။" မဆိုးဘူးဗ် ဒီေလာကက အနားယူၿပီးရင္ ဝတ္စံုခ်ဳပ္စားလို႔ရၿပီ" တဲ႔ေလ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပဳစားရင္း ပရိသတ္ကိုပါျပဳစားတဲ့ အႏုပညာကေဝႀကီးဟာ အသက္ ၆၀ ရွိသြားပါၿပီ။ သူလုပ္ခ်င္တာကို သူလုပ္တယ္။ ပရိသတ္အႀကိဳက္လည္း လိုက္မလုပ္ဘူး။ ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ရွိေနတဲ႔အတြက္ ေဟာလိဝုဒ္ဟာ အခုထိေရႊျဖစ္ေနေသးတာ။ သူ႔ကိုအားက်ၿပီး တကယ္ႀကိဳးစားမယ့္သူေတြေပၚလာတယ္။ လီယိုနာဒိုဆိုရင္ Gangs of New York ၿပီးကတည္းက ဒန္နယယ္ဆန္လာၿပီလို႔ေတာင္ဝိုင္းေျပာလာၾကတယ္။ သူ႔လိုပဲ အၿပိဳင္အဆိိုင္ႀကိဳးစားခ်င္တဲ႔ လူူငယ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ သူတို႔အႏုပညာဟာ အားက်မခံႀကိဳးစားၾကရင္းနဲ႔အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္။ ကိုယ္ေတြမွာေတာ့ မပိုင္ပန္းကို ၾကည့္ရသလို အိပ္မက္ေတြရွိတာေတာင္မွ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္။

#MMDB_Trivias #MethodActor #DDL #EM