ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလို႔မမီ

မမီမကမ္​း
........ၿငိမ္​းသဇင္​ ပညာ​ေရး.....

ကိုယ္​​ေနာက္​က်​ေနတာ -ကိုယ္​ အသိအမွတ္​မျပဳရဲရင္​
ဘယ္​သူ႔မွ ဘယ္​​ေတာ့မွ
အမီလိုက္​လို႔ မရဘူး
မမီခ်င္​​ေန
မကန္​းရင္​ ​ဘဝက ​ေထလို႔ရၿပီ။

ငါတုိ႔က
မိမိကုိယ္​ကို အလိုက္​မသိဘူး
အားလံုးနဲ႔ အဆင္​​ေျပဖို႔ ႀကိဳးစားရင္​း
ကိုယ္​့အိပ္​မက္​ကို ဖမ္​းလို႔ မမီ။

လာမယ္​့ႏွစ္​မွာ
တ​ေယာက္​​ေယာက္​နဲ႔ ရန္​ျဖစ္​ဖုိ႔
စနစ္​တက်ႀကိဳးစားပါ့မယ္​ မစၥတာ​ေခ်​ေဂြဗားရား။

ရန္​သူတစ္​​ေယာက္​မွ မရွိတဲ့ဘဝဟာ
လံုၿခံဳမယ္​ထင္​လို႔ မွားမိအခါခါ...
မိတ္​​ေဆြက အားလံုးနဲ႔ ​ေျပလည္​​ေအာင္​အားထုတ္​​ေနခ်ိန္​မွာပဲ
အားလံုးက မိတ္​​ေဆြနဲ႔ ​ေသြးကြဲ​ေနၿပီ
မမီ
မကမ္​း
ဘဝရဲ႕ လမ္​း။ ။
အိမ္​ကို ျပန္​မ​ေရာက္​ျဖစ္​​ေတာ့သူမ်ားရဲ႕ ည​ေန

တစ္​သက္​လံုးႀကိဳးစားယူတာ​ေတာင္​
အိမ္​ကို တစ္​ညက​ေလး ျပန္​မ​ေရာက္​ႏိုင္​ခဲ့သူ​ေတြ
ကမ႓ာ​ေျမ​ရဲ႕ အလ်ားကို
ဘယ္​အရာ​ေတြကမ်ား ဆြဲဆန္​႔သြားသလဲကြယ္​။
ဘဝကို ညလို႔ဆိုရင္​
အိပ္​မက္​က ဘယ္​နားက်က်န္​ခဲ့ပါလိမ္​့
ည​ေနထဲမွာ
မ်က္​ရည္​ဝဲ​ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အခိုက္​အတန္​႔မ်ားစြာ။
ခရီး​ေတြက
​ေျခလွမ္​းကို စုပ္​ယူၿမိဳဝါး
လိပ္​ျပာလြင္​့​ေနသူမ​်ား လည္​ျပန္​
​ေအာ္​သံ​ေခၚသံ​ေတြနဲ႔
ပုစြန္​ဆီ​ေရာင္​ ယင္​းထ​ေနတဲ့ ည​ေန။
အိမ္​ကို ခဏျပန္​ဖို႔
​ေသတင္​းကုပ္​တံခါးကို ​ေဆာင္​့ကန္​ဖြင္​့
​ေသရည္​နဲ႔ ႐ြက္​လႊင္​့သြားသူတစ္​​ေယာက္​ကို​ေတြ႕ရင္​
မထီမဲ့ျမင္​လည္​း မျပဳ​ေစခ်င္​ပါဘူး​ေလ။
ဘဝဆိုတာ ​ေခါစာပဲလား
႐ြာသူျပဳစား၊ စုန္​း​ေတာက္​ခံရရင္​
ခုလို မိုးခ်ဳပ္​ခ်ဳပ္​ဆို ပစ္​ရတဲ့
စား​ေတာ္​တိုက္​စရာ ​ေခါစာ ဘဝ​ေတြလား
အိမ္​ျပန္​ခဲ့ပါ​ေတာ့လားဆိုတဲ့စကားထက္​
နာက်င္​​ေအာင္​ ဆဲ​ေရးတိုင္​းထြာႏိုင္​တာ
ဘယ္​ ဘာသာစကားမွ မရွိပါဘူး​ကြယ္​
ၿငိမ္​းလည္​း - လြမ္​းတယ္​
အားလံုးလည္​း လြမ္​းခဲ့တယ္​
မိုင္​တိုင္​အမွတ္​အသား​ေတြအၾကား
လိပ္​ျပာလြင္​့​ေနသူအလား
အိမ္​ကို​ေတာ့ တစ္​​ေခါက္​ ပ်ံခ်င္​မိသားကြယ္​
ည​ေန​ေတြ
ည​ေန​ခင္​း​ေတြ​ေရ...။ ။

​