“ဆံရွည္သခင္မေလးအေၾကာင္း

“ဆံရွည္သခင္မေလးအေၾကာင္း”

---

ဟိုး.......လြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္က နံနက္မိုးေသာက္အာရုဏ္ေရာင္နီလာခါစ နံနက္ ၅နာရီခြဲ တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႕ကေပါ့ နံနက္လင္းေတာ့ ဦးဇင္းလည္း ဆြမ္းခံၾကြဘို႕ျပင္ဆင္ရတာေပါ့ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ေန႕က လမ္းမွဆြမ္းေလာင္းေနတဲ့ဒကာမႀကီးတစ္ဦးအိမ္ေရွ႕မွာဆြမ္းေလာင္းေနခိုက္ ဦးဇင္းဆီကို ေရွ႕တည့္တည့္မွာလာျပီး ၅၀၀ က်ပ္တန္ေငြစကၠဴေလး လာျပီးလွဴတယ္ အဲ့ဒီဆြမ္းေလာင္းေနတဲ့ ဒကာမႀကီးက ယခုစစ္ကိုင္းတိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဒါက္တာျမင့္ႏိုင္ရဲ႕ အမႀကီးဆရာမႀကီးပါ ။သူ႕ေရွ႕မွာတင္လာလွဴတာပါ ဒါေပမည့္ ေရွ႕တည့္တည့္မွာလာရပ္ၿပီး ေငြစကၠဴ ၅၀၀ တန္ကို ၅၀ ဘဲလွဴမယ္ က်န္တာျပန္အမ္းပါလို႕ ဦးဇင္းကိုေလွ်ာက္တယ္ သူ႕ရဲ႕ပုံသ႑န္ကေတာ့ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ပုံ ၾကည့္ေတာ့လည္း စိတ္မႏွံ႕သလိုမ်ဳိးထင္ရတယ္ ....

အဲ့ဒီမွာဘာျပန္ေျပားရမွန္းလည္းမသိဘူး ျပန္အမ္းစရာေငြလည္းမပါဘူး ဒါကာမႀကီးလွဴတာကို ဦးဇင္းရတယ္လို႕ေအာက္ေမ့ပါတယ္ ဒါကာမႀကီးကို သူလာလွဴတဲ့ေငြစကၠဴ ၅၀၀ တန္ေလးကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္ ဒါေပမည့္သူကထူးဆန္းတာတစ္ခု ထက္ေလွ်ာက္တယ္ အေျဖရျပီလားတဲ့....

ဘာကို ေျပားမွန္းလည္းမသိဘူး သူေမးတာကိုလည္း နားမလည္ခဲ့ဘူး ေနာက္ျပီးထူးဆန္းတာ ဆက္ေျပားတယ္ က ခ ကခ အဲ့ဒါ ငါ့စာအုပ္ ငါ့စာအုပ္ျပန္လိုခ်င္တယ္ သိမ္ဘယ္ႏွစ္လုံးရွိသလည္းတဲ့ လည္တီသိမ္လို႕လည္း ေျပားတယ္ အဲ့ဒီသိမ္မွာသူေနမွာတဲ့ အဲ့လိုေျပားေတာ့ စိတ္ထည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ျပီး ဓါတ္တိုင္ တစ္ခန္းေက်ာ္ေလာက္ ဆြမ္းခံရင္းဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္ အဲ့ဒီမွာ ေနာက္ကေနလိုက္လာျပီး ေျပားျပန္တယ္ အေျဖရလွ်င္ ဦးစိန္လွ တံတားနားကေစာင့္ေနတဲ့ ဘာေတြေျပားေနတာလည္းဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူး......

ဒါနဲ႕ အင္း.... အရူးမႀကီးျဖစ္မွာပါေလ....

ဒီလိုနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္ စိန္ကုန္ရပ္မွာရွိတဲ့ နတ္ပန္းဓမၼာရုံနားေရာက္ေတာ့မွ ျပႆနာ စျဖစ္ေတာ့တာဘဲ ေစာေစာက ဦးဇင္းကိုလွဴတဲ့ေငြစကၠဴ ၅၀၀ တန္ကို မွတ္မိတယ္။ဓမၼာရုံေရွ႕လမ္းလယ္ေခါင္ မွာ ျဖဴေဖြးေနတဲ့စာအိတ္တစ္ အဲ့ဒီစာအိတ္ကထူးျခားေနတယ္ အေတာ္ကို အေရာင္ေတြထြက္ေနတယ္ ဒါနဲ႕ ဘာလည္းဆို ေကာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီထည္းမွာ ေစာေစာက ဒါကာမႀကီးကိုျပန္ေပးလိုက္တဲ့ေငြစကၠဴ ၅၀၀ တန္ျပန္ေတြ႕တယ္။ စိတ္ထည္းလည္းေၾကာက္သြားတယ္ ဘုန္းႀကီးဆိုေပမည့္ နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္ တာေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ဆြမ္းဆက္မခံဘဲျပန္လွည့္ျပီး ေစာေစာက ဒါကာမႀကီးျမန္းျပန္ေတြ႕ေလမလားဆိုျပီး ျပန္ရွာတာ နာရီး၀က္ၾကာသြားတယ္ ။ ေရ၀န္းေက်ာင္းကေန ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ဦးသီရိမာလာနဲ႕ဆြမ္းခံသြားရင္း ေတြ႕ေတာ့သူကို ဒီအေၾကာင္းေျပားျပျပီး ဆက္ရွာတာ လမ္းခုလက္ အမွတ္(၈၄)သစ္စက္ေရွ႕အေရာက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမဳိက္ျမိဳက္ ျပန္ေတြ႕တယ္ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ဦးဇင္းကဦးေအာင္ အေျဖရျပီလားေမးလိုက္တာ သူကအေျဖမရေသးဘူးတဲ့....

ေျပားေျပားဆိုဆိုဘဲ ဦးသီရိမာလာသပိတ္ေပၚပါလာတဲ့ ၂၀၀ က်ပ္တန္ေငြစကၠဴကို ယူျပီး ဦးဇင္းကို ၅၀ လွဴပါတယ္လုပ္ျပန္ေရာ....

အဲ့ဒီေတာ့ အေျဖမရေသးမွေတာ့ ဒါေလးေပးေတာ့ဘူးဆိုျပီး ၂၀၀ကၽပ္တန္ ေငြစကၠဴတန္ေလးယူသြားပါေလေရာ

တစ္ခုခုျမန္းထူးျခားေလမလားဆိုျပီး လမ္းလယ္က ေစာေစာက စာအိတ္ထဲေတြ႕တဲ့ ၅၀၀ တန္ေလးသိမ္းထားေသးတယ္ (၃) ႏွစ္ေလာက္ၾကာသည္အထိဘာမွ်ထူးမလာခဲ့ဘူး...

ေနာက္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆိုျပီး ၅၀၀ တန္ေလးကို လက္ဘက္ရည္ေသာက္ျပစ္လိုက္တယ္...

ဒီလိုနဲ႕ (၇) ႏွစ္ၾကာသည္အထိ ဘာမွထူးမလာခဲ့ဘူး ယခု ၂၀၁၇ ႏွစ္ကုန္ခါနီး ဒီဇင္ဘာလအေရာက္မွာ စထူးျခားလာခဲ့တာ မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာ (၂၇) ရက္ေန႕က ဦးဇင္းဆီကို ဒါကာမႀကီး တစ္ေယာက္က သိမ္လွဴခ်င္လို႕ဆိုျပီး ညႀကီးလာေလွ်ာက္တယ္ သူကလည္း နည္းနည္းဘဲတက္ႏိုင္တာတဲ့ သိမ္အတြက္ က်ပ္သိန္း (၃၀) လွဴမယ္ ဦးဇင္းကလည္းလိုတာ စိုက္ထုတ္ျပီး ျပီးေအာင္ဆက္လုပ္မယ္ေပါ့ ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ ...

ဦးဇင္းက စိတ္ကေလာဆိုသလလို ညေျပား နံနက္ ခ်ဳံစရွင္းေတာ့တာဘဲ ႏွစ္ရက္သာခ်ဳံရွင္းရေသးတာ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ရြာလိုက္တဲ့မိုး (၈) ရက္ေတာင္ၾကာတယ္ ခ်ဳံလည္းဆက္ရွင္းမရ သစ္ပင္ေတြလည္းခုတ္မရေပါ့ ဒီလိုနဲ႕ ရက္ (၂၀) ေလာက္ၾကာသြားတယ္......

သိမ္ေဆာက္မည္ဆိုေတာ့ စာခ်ဆရာေတာ္ ဦးပ႑၀ံသ ဦးဇင္းလက္ဦးဆရာကို သြားေလွ်ာက္တာေပါ့ သူက လည္းတက္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ကူညီမည္ေပါ့....

ဆရာေတာ္မိန္႕လိုက္ပုံက သိမ္ေဆာက္မည္ဆို ဂရမ္ေလွ်ာက္ရမည္တဲ့ အစိုးရကို အမိန္႕ခံမွ သိမ္သမုတ္လို႕ေအာင္မည္တဲ့ ဒါနဲ႕ သိမ္ေဆာက္မည့္သူရဲ႕ လိုအပ္တာေတြေတာင္းတာေပါ့ အဲ့ဒီမွာ မူလအလွဴရွင္က မွတ္ပုံတင္မရွိဘူးတဲ့......

ျပႆနာတက္ျပန္ေရာ ဒါနဲ႕ဦးဇင္းအစ္မ နာမည္နဲ႕ေလွ်ာက္မယ္ေပါ့ ျပီးေတာ့မွ မူလဒါကာကို နာမည္တပ္ေပးလိုက္မယ္ ကိုယ္လည္းနားလည္သေလာက္အဆင္ေျပသလိုလုပ္ရေတာ့တာေပါ့.....

အဲ့ဒီသိမ္သမုတ္ေတာ့မည္ဆိုေတာ့ သစ္ပင္ခုတ္ ေျမသန္႕လုပ္တာေပါ့ ေျမသန္႕ေတာ့မွ သိမ္အစ္မကို ၀င္ျပီးပူကပ္ကုန္ေရာ ဘာေျပားခ်င္ၾကလို႕လည္းေပါ့ ကိုယ္ကလည္းနာမလည္ဘူးေလ အေတြ႕အၾကဳံလည္းမရွိဘူး ......

ပထမ လာျပီးပူးကပ္တာကေတာ့ က်ဳိက္ထီးရိုးမွ နံ႕သာဘုဘိုးဘိုးတဲ့ ဘာလိုခ်င္လို႕လည္းေမးေတာ့ ေပ်ာ္လို႕တဲ့ သူတို႕ဆီလည္း ဒီလို သိမ္ေလးေဆာက္ေပးေစခ်င္ၾကတယ္တဲ့.....

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တအားကိုငိုတာဘဲ ဘယ္သူလည္း ေမးမရဘူး အရိမ္နိမိတ္ေလာက္ဘဲ ေျပားျပသြားတယ္ ဘုရင့္အမ်ုိဳးႏြယ္ထဲက ေမာင္းမတဲ့ ဦးဇင္းရဲ႕အရင္ဘ၀ေဟာင္းကေပါ့ သူကခ်စ္သူေပါ့ဗ်ာ ရည္းစားဆိုလည္းမမွားဘူးေပ့ါ သူ႕အသံေလး ၾကားလိုက္ရတာ တကယ္ဘဲ ရင္ထဲမွာစိတ္မေကာင္းဘူး အရမ္းသနားတာဘဲ ေျပာက္ေနတာၾကာျပီတဲ့ အခုမွျပန္ေတြ႕လို႕ငိုေနရွာတာ အင္းဘ၀ေတြက လည္းျခားသြားတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနျပီလည္းမွမသိတာ ေနာက္တစ္ခုက အုပ္စုလိုက္ႀကီး သိုက္နန္းကအမ်ဳိးေတြ သူတို႕ကလည္း ဖူးေမွ်ာ္ေၾကာင္းနဲ႕ ကန္ေတာ့ပဲြနဲ႕ ဦးဇင္းကို ကန္ေတာ့ခ်င္ၾကေၾကာင္း ပူးေျပားၾကတဲ့အတြက္ ကမန္းကတမ္း ကန္ေတာ့ပြဲစီစဥ္ေပးရတယ္....

ေနာက္တစ္ေယာက္က ေတာ့ငါးမာန္ေအာင္ထင္သုံးစုံရွင္ ဘုရားမွာေစာင့္တဲ့ ဥစၥာေစာင့္မေလး ဆံရွည္သခင္မေလးေပါ့ သူကေတာ့ ယခုထိဦးဇင္းအေပၚမွာခင္တြယ္ေနတုံးဘဲ သူကေတာ့ နည္းနည္းစပ္စုတက္တယ္ သူကနန္းတြင္းမ်ဳိးရိုးမဟုတ္ဘူး သာမာန္အရပ္သူဘ၀ကေန ဥစၥာေစာင့္ဘ၀ကို ေရာက္လာတဲ့သူေလးေပါ့ ၊ သူက ဦးဇင္းကိုယခုထိမွတ္မိေနတုံး ဟုိး... လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးဘ၀က ဦးဇင္းက ယခုေနေနတဲ့ ျပာႆာဒ္ေက်ာင္းမွာဘဲ ရေသ့၀တ္ခဲ့ဘူးတယ္ ဆရာကလည္း ပါတယ္ ေက်ာင္းထိုုင္ ဆရာေတာ္က နာမည္ ဦးနန္းႏြယ္တဲ့ ။ သူတို႕နဲ႕အတူ ဓါတ္လုံးထိုးျပီး ေလာကီဓါတ္ ထြက္ရပ္လမ္းေတြကိုက်င့္ခဲ့ၾကတယ္တဲ့ ဆရာကေတာ့ ထြက္ရပ္ေပါက္သြားတာေပါ့ ဦးဇင္းက ဓါတ္လုံးတစ္လုံးသာ ေအာင္ခဲ့တာ ဓါတ္လုံးတစ္လုံးကို အႏွစ္ ၅၀ ထိုးရမယ္တဲ့ သုံးလုံးထိုးရင္ အႏွစ္ ၁၅၀ ေပါ့ အဲ့ဒီေလာက္ထိ အသက္ကို ဆြဲဆန္႕ႏိုင္တဲ့ ပညာေတြတက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ၊………

ေနာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထည္းမွာ ပေယာဂတို႕ ဘာတိုျဖစ္လွ်င္ ဦးဇင္းကုေပ်ာက္ဆိုဘဲ ေအာက္လမ္းပညာသည္ေတြနဲ႕ေတာ့ ဦးဇင္းကရန္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့၊ အဲ့ဒီမွာ အျပင္းထူျပီးဓါတ္လုံးကို တစ္လုံးအႏွစ္ (၅၀) ထိုးရမွာ ႏွစ္လုံးက်န္ေနတာ ၾကာပါတယ္ဆိုျပီး ႏွစ္လုံးေပါင္းထိုးလိုက္တာ ဓါတ္ေပါက္ကြဲတဲ့အခ်ိန္ ရန္ဘက္စုန္းမေတြနဲ႕ ျပႆနာတက္ျပီး ေပါက္ကြဲသြားတဲ့ဓါတ္လုံးက ေက်ာင္းေခါင္မိုးေပၚလြင့္ခိုက္ စုန္းမကေလေပၚပ်ံ၀ဲလာခိုက္ အဲ့ဒီမွာ စုန္းမကထမီနဲ႕အုပ္လိုက္တာ ဦးဇင္းကံနိမ့္ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးဘ၀က ရေသ့ဘ၀ကံကုန္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့...

ဒုတိယဘ၀ ဘယ္ေနရာေရာက္ခဲ့တယ္မသိဘူး သူမသိႏိုင္ဘူး ဆံရွည္သခင္မေလးက အဲ့လြန္ခဲ့တဲ့သုံးဘ၀ကတည္းက သူကဥစၥာေစာင့္မေလး ဦးဇင္းတို႕ဓါတ္လုံးထုိးတုိင္းသူက ဖိုလာဆြဲမီးကူထိုးလို႕ သူ႕ကို ဓါတ္ျပာလွ်က္ခိုင္းခဲ့တာ တစ္တို႕ေလာက္ဘဲ သူကအဲ့ဒီဓါတ္ျပာေၾကာင့္ ကိုယ္ထင္ျပႏိုင္တဲ့အစြမ္းေတြ ရလာခဲ့တာ တဲ့သူကေျပားျပရွာတယ္....

အဲ့ဒီျပႆာဒ္ေက်ာင္းမွာဘဲ ရဟန္းႀကီးတစ္ပါးက ရဟႏၱာျဖစ္သြားခဲ့တာရွိခဲ့ဘူးတယ္ လူေတြက ေသမွ သိၾကတာ မီးသၿဂိဳလ္မွ ရဟႏၱာမွန္းသိၾကတာတဲ့ ဆံရွည္သခင္မေလးက လူေရာင္ဖန္ဆင္းျပီးရဟႏၱာႀကီးကို သကၤန္းေလွ်ာ္ေပးဝတ္ျပဳရွာသတ့ဲ သူကမွျပဳစုခြင့္ရလိုက္ေသးတယ္ လူေတြက မသိနားမလည္ အေစာင့္ေရွာက္ေတြကမွတက္သိေနေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ့ဆရာေတာ္က မိန္းကေလးေတြမလာေကာင္းဘူး နင္လည္းနင့္ဘ၀နဲ႕နင္ေပ်ာ္ေအာင္ေနလို႕ ဆုံးမလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြအနား မလာရွာေတာ့ဘူး သနားပါတယ္ ဒီဘ၀ကေနကၽြတ္တမ္း၀င္ပါေစလို႕ ဆရာေတာ္ဆုမေပးခဲ့လို႕ သူခမ်ာဒီအခ်ိန္အထိ ဘုရားမွာေစာင့္ေနရတုံး………

ဒုတိယပိုင္းေမွ်ာ္
@chirstonawba

Posted using Partiko Android