gedicht: geven we toe

De redenen van het hart
duidelijk gezien,
zelfs de moeilijkste
zal dragen
zijn zweepsporen en verdriet
en moet worden vergeven.
Als de droogte uitgehongerd
eland vergeeft
de door de droogte uitgehongerde leeuw
wie neemt haar eindelijk,
komt dan gewillig binnen
het leven dat ze niet kan weigeren,
en is leeuw, wordt gevoed,
en onthoudt de ander niet.
Zo weinig geluksgranen
gemeten tegen al het donker
en nog steeds balanceert de weegschaal.
De wereld vraagt ​​van ons
alleen de kracht die we hebben en we geven het.
Dan vraagt ​​het meer en we geven het