Znam tylko jej wczesne opowiadania i są niezłe. Czytałem je wówczas, gdy jeszcze nie wiedziałem zbyt wiele o jej poglądach. Późniejszych rzeczy nie znam, poza adaptacją "Prowadź swój pług...", czyli "Pokotem", który był sztandarowym przedstawieniem poglądów wege-lewicy od sojowej latte. Moda na Tokarczuk, która zapanowała po Noblu, jak każda moda, za jakiś czas przeminie, a na razie łapią się na nią celebryci, którym od tej pory nie wypada nie zachwycać się książkami świeżo upieczonej noblistki, ale którzy niekoniecznie coś czytali. Ci, którzy przeczytają, prawdopodobnie średnio pojmą, bo to trudna proza, ale będą niczym Bladaczka z "Ferdydurke" oburzali się, że kogoś nie zachwyca.

Dla mnie Tokarczuk nie stanowi specjalnego obiektu zainteresowania, chociaż coś tam czytałem i uznaję za niezłe. Są lepsze polskie prozy. Zamiast kabalistki, która obraża Polaków, wolę zdeklarowanego ateusza i blackmetalowca Orbitowskiego, który jakoś nie pluje i nie zionie jadem, a przecież by mógł, skoro napisał "Kult" traktujący o fałszywych objawieniach maryjnych w Oławie.