Bugün 23 Nisan Hep Neşeyle Doluyor İnsan [Cointurk 26.Projesi] [lame#7375]

Özel günler ülkemizde genellikle tatili anımsattığı için insanlar bayramları işe, okula gitmeme fırsatı olarak görürler. Fakat bayramların ve özel günlerin birazcık tarihini incelediğimizde tüm dünya ülkeleri için geçerli olmak üzere o milletin kazanılmış önemli bir zaferi veya attığı çok önemli bir adımı simgeler. 23 Nisan'da ülkemizde kutlanan bayramlardan bir tanesidir. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak Türkiye ve Kıbrıs başta olmak üzere genellikle Müslüman ülkeleri ağırlıkta olmak üzere tüm dünyada çeşitli törenlerle kutlanır. Bu bayram Atatürk'ün dünya çocuklarına armağan ettiği dünyada tek olan bir bayramdır.

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nın tarihi nedir?

Bu bayram National Sovereignty and Children's Day ismi ile dünyada kutlanan tek çocuk bayramıdır. Fakat bayramın doğuşu aslında bir ülkenin yönetim anlayışının değişmesiyle alakalıdır. 23 Nisan 1920 tarihi, Türk milletinin iradesini ve egemenliğini temsil eden Büyük Millet Meclisi’nin (TBMM) açıldığı tarihtir.

Atatürk, bu tarihin milli bayram olarak kutlanmasını emretmiştir. 23 Nisan ilk olarak 1929 senesinde Çocuk Bayramı olarak da kutlanmıştır. 1979 yılından sonra dünyada gittikçe popüler olan bu milli bayramımız dünyadan çeşitli ülkelerden gelen misafir çocukların katılımıyla gerçekleşen törenlerle kutlanmaktadır. Bu törenler adeta bir festival havasında geçer. Stadyumlarda öğrenciler bütün sene çalıştıkları gösterilerini sergilerler, Ankara'da resmi devlet töreni gerçekleşir ve sırasıyla temsili geçitler olur. Tüm törenler televizyondan canlı olarak TRT kanalından yayınlanmaktadır.

5 Dakikalık 23 Nisan Töreni Üzüntüsü Anım

Hiç unutmam yıllardan 1997 senesi ve 6.sınıfa gidiyordum. O zamana kadar hep törenleri televizyondan izlemiş, günün birinde çok büyümeden bu törenlere katılmak istiyordum. Fakat her seferinde ailem kız çocuğunun ne işi var o törenlerde, biz seni sokakta bulmadık ya başına bir iş gelirse diye gitmeme izin vermemişlerdi. O sene babamı zar zor ikna etmeyi başarınca anneme de çok fazla söz hakkı kalmamıştı.

O sene bizim okulun katılacağı törende iki renk kıyafet olacaktı, erkekler kırmızı kızlar ise beyaz giyebilecekti sadece. Bende kaç yılın verdiği hevesle aylar öncesinden annemle pazar pazar dolaşıp güzel bir beyaz kumaş alıp, tam üzerime oturan bir kıyafet diktirmeye başlamıştım. Törenlerde adeta peri kızı gibi olacaktım, herkes bana bakıp ne güzel olmuşsun diyecekti.

Bir ay bu hevesle geçti, nihayet 22 Nisan gecesi geldiğinde içimde dayanılmaz bir heyecan vardı. Bir aydır neredeyse bu günü bekliyordum ve törene sadece saatler kalmıştı. O gece televizyon izlerken hava durumunun kötüye gittiğini ve bu sene 23 Nisan törenlerinin büyük bir bölümünün iptal edildiği söyleniyordu, o zamanlar evimizde internet olmadığı için ertesi gün evden çıkmadan okulu arayacaktık ve kesin bilgi alıp o şekilde ilerleyecektik. Tabi bu stres yüzünden bütün geceyi uykusuz geçirdim. Sabah kalkar kalkmaz daha kahvaltımı etmeden okulu aradık ve bizim programımızda herhangi bir aksama olmadığını öğrendik. Ben de o hevesle bir güzel kahvaltımı ettim ve annemle birlikte törenin yapılacağı stadyuma doğru gitmeye başladık.

Stadyuma vardığımızda hava iyice kapalıydı ama henüz yağmur başlamamıştı ve yavaş yavaş tören başlıyordu. İstiklal Marşı okunduğu esnada bir gök gürültüsü duyduk, ben içimden dua etmeye başlamıştım ne olur bugün yağmur yağmasın diye.. Ama istiklal marşını okuduktan sonra adeta gök delinmişti, fırtına şeklinde esen rüzgarla birlikte deli bir sağanak yağmur yağmaya başlamıştı. Tabi ki tören 5 dakika sonra iptal edilmişti ve herkes sağa sola koşturarak eve dönmüştü.

Eve geldiğimde bütün gün boyunca hüngür hüngür üzerimde o beyaz kıyafetimi çıkarmadan ağlamıştım. Benim halimi gören babam ve annem bile dayanamayıp en çok sevdiğim şey olan sobada kestane yapmışlardı. Ancak o şekilde moralim biraz yerine gelmişti. Fakat o günden sonra hiçbir zaman törene gitmek istemedim ve bir daha televizyondan bile takip etmedim. 

Bu proje için yazımı yazarken bile üzerinden 20 sene geçmiş olmasına rağmen gözlerim doldu adeta, herkesin güzel anılarının aksine benim anım biraz üzücü oldu ama ne yapalım sağlık olsun! Bu harika proje konusu için teşekkürler @kusadasi ve ekibi. İyi ki varsınız :)