Sci-fi Story - The Anti-Hero (English/Turkish)

“There are 15 minutes to the end of the working hours, you can complete the test of the code you wrote in this time,” said the AI based coach to Barış. He didn't respond to it, he didn't like talking with machines. He got up from his desk and went by his colleague, Gürcan.

---

"Brother, if you'll excuse me, I have to finish this."

"I don't accept any excuses. When your brother comes by you, you should talk to him."

"I can't stay for overtime tonight, so I'm in a hurry."

"Do you have a new girlfriend?"

"No, bro, I'm going to the "positive emotions, rising careers" seminar tonight. They give bonus crypto who attend the seminar. Come with me."

"I wouldn't do anything like that."

"Your peers are three levels above you because you're not involved with these things."

"Who would have taught you the backdoor of the system?"

"I'm telling you, man, you come and work all the way. You're doing wrong."

Barış welcomed yemeksepeti.com's four-propeller autonomous air vehicle on the balcony of his studio flat. The vehicle emptied a load of lentil soup and meatballs then it buzzed away in the darkness of the night. The red alarm light appeared on the monitor in front of him while he was eating his dinner. In the face of what he saw on the screen, his face and his arms covered with tattoos got red. He got up and put on his coat furiously, went down by elevator, riding his motorcycle in the parking lot of the site, and started moving towards the crime scene.

He started this activity after realizing that desperate people left silent help calls to the internet search engine. He was horrified when he saw how many women and children were involved in abuse, harassment, and rape from the analysis of search queries. The company has never been willing to inform law enforcement authorities of these grievance confessions written to the search engine. The police authorities did not find these records reliable, and they said that they did not have the opportunity to investigate the accuracy of the words written in the search bar. So he began to use the black flies he ordered from Japan to investigate the accuracy of the notices. From their exterior, it was not clear that the black flies were autonomous robots. He divided Istanbul into twelve regions and ensured that each blackfly was placed in a window with a curtain closed nearby the center of that area. Solar panels were placed on the wings of the robot-flies, they were flying to the glass of the flat where the signal was taken in order to investigate. If the target house does not have an open curtain, they analyze the vibrations generated by the sound waves hitting the glass and transmit the sound inside, and if there is an open curtain, they also receive an image. Barış learned that the real apocalypse broke out in houses with curtains closed tight.

This was also the case for the apartment that he was advancing with his motorcycle. Thanks to the widespread metro network and airbuses, traffic in Istanbul has been quite calmed in recent years. It didn't take long for Barış to get to the suburban outskirts of the city. When Barış was on the road, as the father came home, the grandfather ended the abuse of his granddaughter.

Barış took off his nice helmet, put on the hoodie of his the black blouse and smashed the door lock of the building with the air gun he pulled out of his jacket pocket. Since there was no elevator in the apartment, he walked up the stairs to the third floor.

The man in the sixties who opened the door to the flat said, “what's up, nephew.”

“We need to talk,” Barış said, trying to suppress his anger.

“I don't have anything to do with marketing,” said the man.

Barış said, “I am a demon, I have come to ask for the account of your sins.”

Although the man was frightened by Barış's trembling voice, he was determined not to let him bother people in his apartment: “My son, mind your own business, don't be crazy, else I'll take you under my feet.”

Barış said “I don't like violence.” while he was entering the flat pushing the man.

The man who dared the quiet tune in his voice tried to attack Barış. He took three punches in a quick shot from Barış, and he collapsed on the ground before he could lift his arm. Soon another man came out of the kitchen with a bread knife and attacked Barış.

Barış easily spurned the knife attack, putting him in a swing and dropped him on the ground. As the knife slipped from his hand when he fell down, there was no trace of his self-confidence. Looking at the men lying on the floor, Barış's body was set on fire in distress, took off his hooded blouse, and his body covered with tattoos drawn a gloomy image under the white fluorescent light. He turned to the father who laid up in fear and said, “Your father is harassing your daughter. and when he is refused, he is beating her.”

“Beware of your words, nephew, I forbid you to hurt our dignity"

"I won't let that child oppressed," Barış replied.

The father was surprised, and grandpa was thinking about how to get rid of the situation.

Barış suddenly felt a great pain in his head and fell unconscious. The girl he was trying to protect had approached quietly in the back and smashed the frying pan on his head with all the strength.

When he woke up, he had a terrible headache. The upper part of his body was tied to the back of the chair with thick ropes. The number of men in the room was up to four, and the other men were more machined than the father and son.

” Every cock shoutes in its own dump, " said the grandfather.

The other guys looked at him and laughed crunchy. He would say that, he was against violence, and that they shouldn't bother him for having a headache, and that under no circumstances he would let that child oppressed if his mouth hadn't been taped tightly. Because there was no other possibility, he leaned forward and started to spin fast around himself. Two man collapsed before they knew what it was, with the blows they took from the chair. Meanwhile, the wooden chair was shattered.

“I will have your daughter under state protection, and if anyone touches her until, I will kill you all.”

"I didn't believe in Zülfüyar," said the girl's father, Zulfüyar was the name of her ex-wife who left him, finally came to his senses.

The grandfather attacked Barış, saying, “nobody can give me orders in my apartment,” and he fell on the ground with the first kick. Barış thought what a precious apartment he had.

The fourth guy with the switchblade was a real pain in the ass, and he could get rid of Barış who couldn't use his hands. The man was a taekwondo player and he was fighting well. After having a few kicks in his face, Barış put a clear head kick to his face. The taekwondo player fell into the ground . He took the switchblade from his hands and put it in the throat of the grandfather. "Confess, do not bother me,” he said.

”I followed the devil, I regret it, " said the horny grandfather.

“I am a demon, I will come and find you if you deny it in court,” he said. Then he turned around and approached the only door that opened to the hall, and said to the girl he knew was looking through the keyhole, “you are a strong girl, you would have killed me”.

In front of the exterior door of the apartment, he sent the recording of the sound recorded by blackfly and the image of the confession he just received to the relevant units of the security. He felt very well despite the huge tuberous blood on his head and the bleeding from his wounds, but he was feeling good, and he thought that was the real positive emotion.

Image Source: https://pixabay.com

Anti-Kahraman

İşyerinin yapay zekâlı yaşam koçu Barış’a “Mesai saatinin bitimine 15 dakika var, bu sürede yazdığın kodun testini tamamlayabilirsin” dedi. Barış cevap vermedi, yapay zekâlı şeylerle konuşmaktan hoşlanmıyordu. Masasından kalkıp iş arkadaşı Gürcan’ın yanına gitti.

-Abi müsaade edersen şu elimdeki işi bitirmem lazım.

-Müsaade etmem, Barış abin yanına geldiğinde onunla konuşacaksın.

-Bu akşam mesaiye kalamayacağım, onun için acele ediyorum.

-Hayırdır, yeni sevgili mi yaptın?

-Yok be abi, akşam ‘pozitif duygular, yükselen kariyerler’ seminerine gideceğim, sen de gelsene, hem bedava eğitim alıyorsun, hem de ciddi kredi yüklüyorlar.

-Benim işim olmaz öyle şeylerle.

-Böyle şeylerle işin olmadığı için akranların senden üç kademe yukarıda.

-Üst kademelerde olsam sistemin arka kapılarını sana kim öğretecekti düdük.

-Ben senin için söylüyorum abi, gelip her türlü çalışıyorsun.

Barış YemekSepeti’nin dört pervaneli otonom hava aracını stüdyo dairesinin balkonunda karşıladı. Mercimek çorbası ve kadınbudu köfteden oluşan yükünü boşaltan araç akşamın karanlığı içinde vızıldayarak uzaklaştı. Barış çorbasını kaşıklarken önündeki monitörde kırmızı alarm ışığı yandı. Ekranda gördükleri karşısında öfkeden kıpkırmızı kesildi ve dövmelerle kaplı vücudunu ateş bastı. Apar topar kalkıp montunu giydi, asansörle aşağıya indi, sitenin otoparkında bulunan motosikletine binerek olay yerine doğru ilerlemeye başladı. Bu tür gece işlerine çaresiz insanların sessiz yardım çağrılarını internet arama motoruna bıraktıklarını fark ettikten sonra başlamıştı. Arama sorgularının analizinden kötü muamele, taciz ve tecavüzle karşı karşıya kalan ne kadar fazla kadın ve çocuk olduğunu gördüğünde dehşete kapılmıştı. Şirket arama motoruna yazılan bu mağduriyet itiraflarını emniyet güçlerine bildirmek konusunda istekli olmamıştı. Barış’ın zorlamasıyla gerçekleştirilen girişimde emniyet yetkilileri de bu kayıtları güvenilir bulmamış, arama çubuğuna öylesine yazılan sözlerin doğruluğunu araştırmak için gereken imkânlara sahip olmadıklarını söylemişlerdi. Bunun üzerine Barış ihbarların doğruluğunu araştırmak için Çin’den sipariş ettiği karasinekleri kullanmaya başlamıştı. Dış görünümlerinden karasineklerin otonom birer robot oldukları anlaşılmıyordu. İstanbul’u oniki bölgeye ayırmış ve her bir karasineğin o bölgenin merkezinde perdesi kapalı olan bir pencereye konmasını sağlamıştı. Kanatları aynı zamanda birer güneş enerjisi paneli olan sinekler görev verildiğinde uçarak sinyalin alındığı dairenin camına konuyorlardı. Evin açık perdesi yoksa cama çarpan ses dalgalarının yarattığı titreşimi çözümleyerek içerideki sesleri iletiyorlar, eğer açık perde varsa görüntü de alıyorlardı. Barış asıl kıyametin perdeleri sıkı sıkıya kapalı olan evlerde koptuğunu öğrenmişti. Motosikletiyle ilerlemekte olduğu apartman dairesi için de bu durum geçerliydi. Yaygın metro ağı ve hava otobüsleri sayesinde son yıllarda İstanbul’da trafik epeyce rahatlamıştı. Barış’ın şehrin dış çeperlerindeki mahalleye varması çok uzun sürmedi. Barış yoldayken baba eve geldiği için dedenin torununa tacizi sona ermişti. Barış kaskını çıkardı, siyah bluzunun kapüşonunu başına geçirdi ve montunun cebinden çıkardığı hava tabancasıyla apartmanın dış kapısının kilidini parçaladı. Apartmanda asansör olmadığı için üçüncü kata mecburen merdivenle yürüyerek çıktı.

Dairenin kapısını açan altmışlı yaşlardaki adam “Buyur yeğenim” dedi. “Konuşmamız gerekiyor” dedi Barış öfkesini bastırmaya çalışarak. “Pazarlamayla, anketle işim yok, git hele işine” dedi adam. Barış kapanmasını önlemek için ayağını dairenin kapısına doğru uzatarak “Ben üç harflilerdenim, günahlarının hesabını sormaya geldim” dedi. Adam Barış’ın öfkeden titreyen sesinden ürkmüş olsa da apartmanında kendisine racon kesilmesine izin vermemeye kararlıydı: “Oğlum git işine, manyaklık yapma, almayayım seni ayağımın altına”. Barış adamı itip ayakkabılarıyla birlikte içeriye girerken “Şiddetten hoşlanmam” dedi. Sesindeki sakin tınıdan cesaret alan adam Barış’a saldırmaya kalkıştı. Daha kolunu kaldıramadan Barış’dan hızlı çekimde üç yumruk yiyip yere yığıldı. Az sonra mutfaktan elinde ekmek bıçağıyla bir adam daha çıkıp Barış’ın üzerine saldırdı. Barış bıçak saldırısını kolayca savuşturdu, adama çelme takıp yere düşürdü. Yere düşerken bıçak elinden kayıp gittiği için adamın odaya daldığı zamanki özgüveninden eser kalmamıştı. Yerde yatan adamlara bakan Barış’ın vücudunu sıkıntıdan adeta ateş bastı, kapüşonlu bluzunu çıkardı, dövmelerle kaplı vücudu beyaz floresan ışığı altında kasvetli bir görüntü çiziyordu. Barış gözleri korkudan büyümüş babaya dönerek “Baban olacak bu azgın teke kızına sarkıntılık yapıyor, yüz bulamayınca da kızcağızı dövüyor” dedi. “Lafını bil de konuş yeğen, biz ırzımıza namusumuza laf ettirmeyiz. Yollu anası sahip çıkmadı, biz kol kanat gerdik ona” dedi azgın teke. “O çocuğu size ezdirtmem” diye cevap verdi Barış. Baba şaşkındı, dede ise içine düştüğü durumdan nasıl kurtulacağını düşünüyordu. Barış başında birdenbire büyük bir ağrı hissetti ve bayılarak yere yığıldı. Korumaya çalıştığı kız çocuğu arkadan sessizce yaklaşarak elindeki tavayı tüm gücüyle başına geçirmişti.

Uyandığında başı çok feci ağrıyordu. Elleri arkasında birleştirilerek koli bandıyla sıkıca bantlanmış, bedeninin üst kısmı kalın halatlarla oturduğu sandalyenin arkalığına bağlanmıştı. Odadaki adam sayısı dörde çıkmıştı, diğer adamlar baba oğula kıyasla daha kalıplıydı. “Her horoz kendi çöplüğünde öter, şimdi öt bakalım yeğenim” dedi azgın teke. Diğer adamlar ona bakıp gevrek gevrek güldüler. Ağzı sıkıca bantlanmış olmasaydı, şiddete karşı olduğunu, başı ağrıdığı için kendisini uğraştırmamaları gerektiğini ve hiçbir koşulda o çocuğu onlara ezdirmeyeceğini söyleyecekti. Böyle bir imkânı olmadığı için ileriye doğru fırladı ve öne doğru eğilerek kendi çevresinde hızla dönmeye başladı. Dört kafadardan ikisi ne olduğunu anlayamadan Barış’ın sırtındaki sandalyeden aldıkları darbelerle yere yığıldı. Bu sırada ahşap sandalye parçalandı. Barış sandalye darbesiyle yere yığılmış olan babaya “kızını devlet himayesine aldıracağım, o zamana kadar kılına dokunan olursa hepinizi gebertirim” dedi. “Zülfüyâr’a inanmamıştım” dedi kızın babası, Zülfüyâr kendisini terk eden eski eşinin adıydı, nihayet aklı başına gelmişti. Azgın teke “Benim apartmanımda bana yanlış yapılmaz” diyerek Barış’a saldırdı ve ondan yediği tekmeyle yere yığıldı. Ne kıymetli apartmanı varmış diye düşündü Barış. Elindeki sustalı olan dördüncü adam tam bir baş belasıydı, ellerini kullanamayan Barış deşilmekten iki kez kıl payı kurtuldu. Adam tekvandocuydu galiba, iyi dövüşüyordu, yüzüne birkaç tekme yedikten sonra punduna getirip adama çok net bir kafa attı. Yere düşen tekvandocunun eline basarak sustalısını aldı, aleti götürüp azgın tekenin boğazına dayayarak “İtiraf et, beni uğraştırma” dedi.

“Şeytana uydum, çok pişmanım” dedi azgın dede.

“Ben üç harflilerdenim, mahkemede inkâr edersen gelip seni bulurum” dedi Barış. Ardından dönüp salona açılan tek kapıya yaklaştı, anahtar deliğinden baktığını bildiği kıza “Elin çok ağırmış, teessüf ederim” dedi.

Apartmanın dış kapısının önünde karasinek tarafından kaydedilmiş ses kayıtlarını ve az önce elde ettiği itiraf görüntüsünü emniyetin ilgili birimlerine gönderdi. Başındaki kocaman yumruya ve yaralarından sızan kana rağmen kendisini çok iyi hissediyordu, pozitif duygu işte bu diye düşündü.