Si gouf mat engem aneren Feetbrieder agefouert. Si si ganz

Den nërdleche Gebitt ass voll vun verroossenen Planzen. Verschidden Weeër gläichen d'selwecht. Wann net virsiichteg ass et verluer a spin op der selwechter Plaz. Mat der Leedung vu Pio, Plea an Plop hunn endlech endlech Feeën a Land. Da kuckt d'Haus. D'Form war komescher. Et gëtt en Pilzfuere Haus, Schoofen a souguer ee Krout. Si ronderëm wéi e Kostüm fir e Karneval. D'Aktivitéite vun de Feeën och variéieren. Jidder huet gesond gehollef, sang, Kleeder aus Blummen gesammelt ... All huet frësch.

Sheila war ganz glécklech. Si gouf mat engem aneren Feetbrieder agefouert. Si si ganz iwwerrascht ze wëssen, datt d'Sheila wierklech ass. Awer si waren glécklech ze treffen a versprach net ze erzielen d'Fee-Kinnigin. A wien hätt se iwwert d'Mënschen wëssen. Si spillen glécklech. D'Sheila an d'Feeën hu gejot, sangen, erzielende Geschichten a laacht lauschtereg. Si hunn och Iessen austauschen. Jiddefalls war et e wonnerschéinen Dag.
Op eemol koum d'Fee-Kinnigin. "Wien ass et?", Huet hie gefrot.
"Kinnigin, hatt ass e Frëndskneed vum nërdleche Wäiss," sot Plop Angscht. Hie war gezwongen ze léien sou datt Sheila net erausfonnt huet.