De meeste e-reader fans kennen Goodreads natuurlijk wel, maar voor wie er nooit van gehoord heeft: http://www.goodreads.com.

In deze blog wil ik je vertellen over wat ik met Goodreads doe en waarom en neem ik je mee naar Tahiti in het jaar 1850. Read on!

Goodreads

Je kan er een profiel aanmaken en net zoals bij social media vrienden toevoegen aan je netwerk. Kijk welke boeken zij lezen, welke reviews ze geven en plaats er eventueel zelf ook. Mijn Kindle reader plaatst mijn updates nu automatisch (een instelling), van zodra ik in een nieuw boek begin, staat het op mijn Goodreads profiel. Een old school papieren boek moet je er zelf in zetten, maar dat kan je heel handig door gewoon de barcode te scannen met je smartphone. Het voordeel van Goodreads is dus vooral dat je inspiratie krijgt voor te lezen boeken. Handig.

Challenge

Anyway, ik ben nooit zo erg bezig geweest met Goodreads, maar begin dit jaar besloot ik om mijn leesgewoontes een beetje op te krikken. Ik lees snel en veel, maar er zit ook heel wat rommel tussen. Kwantiteit over kwaliteit, weet je wel (zie ook mijn blog http://www.lazybird.be ). Dus dacht ik, laat ik eens een Goodreads Challenge aangaan. In mijn geval wil dat zeggen: vijftig boeken lezen in 2019, waarvan 75% literatuur en non-fiction en maximum 25% easy reading voor op vakantie. Het leuke aan Goodreads is, dat je door de vele reviews een goed idee krijgt van welke boeken de moeite waard zijn. Die kan je dan in je ‘Want to Read’ lijst zetten.

Het minder leuke nieuws, voor mij dan, is dat de boeken die ik sinds januari gelezen heb, allemaal dikke knoeperds zijn van rond de vijfhonderd pagina’s. Wuthering Heights (Emily Brönte) is zo’n zwaargewicht dat in het Engels dan ook nog eens moeilijk doorworstelbaar is (die taal! die zinnen! die passages in dialect!), waardoor ik nu al achter sta op mijn schema. Tja.

The Signature of All Things

Je kan de boeken die ik las bekijken op mijn Goodreads pagina, maar er is er eentje dat ik heel graag aan je wil voorstellen en dat is The Signature of All Things van Elisabeth Gilbert. Ik ben fan van Gilbert geworden dankzij haar TED Talks over creativiteit.

In tegenstelling tot velen, was ik niet zo zot van haar bestseller Eat, Pray, Love. Het zijn vooral haar persoonlijkheid en haar ideeën die me aanspreken. Dat is waarschijnlijk de reden waarom het zo lang duurde voor ik aan dit boek begon (het werd in 2013 gepubliceerd, meer dan vijf jaar geleden dus). Soit, ik ben er uiteindelijk toch aan begonnen, en hier zit ik nu. Flabbergasted, zoals ze dat zo mooi zeggen aan de overzijde van het Kanaal.

Over mos en zo

Werd dit boek geschreven door een vrouw uit de 21e eeuw? Het is moeilijk te geloven. Wat een prestatie. Wat een heerlijk intelligent en elegant geschreven verhaal is dit. Nee, het is geen boek dat je even snel tussendoor leest. Het heeft tijd nodig om te groeien, open te bloeien. Om het met de woorden van hoofdpersonage Alma Whittaker te zeggen: ‘Mostijd’. Want mos (ja, dat groene spul dat je nooit eerder opmerkte maar al langer bestaat dan jij ooit zal doen) leeft met een andere snelheid dan mensen. Trager, veel trager.

Het boek nodigt je uit om mee te kijken in het leven van Alma, van voor ze werd geboren (in het jaar 1800) tot… wel tot het boek eindigt 😉 Je groeit samen met haar op als de beschermde en bevoorrechte dochter van Henry Whittaker, een selfmade man die samen met Captain Cook over de wereld reisde om exotische planten te verzamelen. Haar leven neemt op verschillende momenten een bijzondere wending, maar pas wanneer ze de vijftig voorbij is, lijkt haar avontuur echt te beginnen.

Reis mee met Alma, een intelligente maar o zo getormenteerde botanicus, naar het Tahiti van 1850 en laat je inspireren door haar passie voor planten en bloemen, en meer specifiek mos. Ik zweer je, je voelt je IQ gewoon groeien terwijl je leest. Over mos is het laatste woord duidelijk nog niet gezegd. Wordt verliefd met en op Alma, en laat vooral de tijd voorbijgaan met haar. Er is geen haast bij dit boek.

Ik heb zoveel zinnen gemarkeerd, ik wilde ze allemaal onthouden. De openingszin vond ik bijvoorbeeld al geweldig:

Alma Whittaker, born with the century, slid into our world on the fifth of January, 1800.

Of deze (ook in het Engels, ik hoop dat de Nederlandse vertaling van dit boek goed is? Iemand ervaring mee?). Het beschrijft de ‘stilte voor de storm’, op één van de vele bootreizen die Alma maakte.

The air was voiceless until the storms came, and then the winds would shriek in distress.

Elisabeth Gilbert moet jaren en jaren gespendeerd hebben aan het schrijven en herschrijven van dit epos, want zo zou ik het durven noemen. Wat een prestatie als je van mos een interessant boekpersonage kan maken, toch? En dan de research! My god, de uren research die ze in dit juweel heeft gestoken. Je voelt je helemaal thuis in de 19e eeuw, je maakt zelfs deel uit van de geschiedenis door de ontdekkingen die Alma doet. En geloof me als ik zeg dat zelfs je interesse in botanie gewekt zal worden. En in mos dus, moest dat ondertussen nog niet duidelijk zijn.

Ik ben fan. Dit is vanaf nu een van mijn favoriete boeken aller tijden, en een reden om Eat Pray Love nog eens te lezen.

Ik ben benieuwd, heb jij The Signature of All Things gelezen? Laat je hieronder weten wat je ervan vond? En kom eens hallo zeggen op Goodreads!

X Barbara

ps: deze blog verscheen eerder op mijn eigen blog http://www.lazybird.be