📒📔
ဝိပႆနာ သမာဓိဥာဏ္ မဂ္ဖိုလ္ဥာဏ္ ျဖစ္ပံု
တစ္စကၠန္႔ တစကၠန္႔မွာ တစ္ႀကိမ္ထက္
မနည္း မျပတ္ရႈႏုိင္ရန္ အားထုတ္ေသာ္လည္း
အားထုတ္ခါစ ေယာဂီမွာ မရႈ႕မိပဲ ေမ့သြားေသာ ကိုယ္အမူအရာ စိတ္အမူအရာတို႔ မ်ားစြာရွိေပ
လိမ့္မည္ ၊ တျခားတစ္ပါးသို ႔ေရာက္ရွိေနေသာ
နီဝရဏ စိတ္မ်ားလည္း ရွိေနေပလိမ့္မည္ ။
သမထလုပ္ငန္းစဥ္၌ ထိုစိတ္မ်ားကို
ရႈ႕ ရန္မလိုပါ ။ ရႈ႕ၿမဲ သမထအာရုံကိုသာ ျပန္၍
ရႈ႕ရန္လိုပါသည္ ။
ဤဝိပႆနာ လုပ္ငန္းစဥ္ ၌ မရႈ႕မိပဲ
ေမ့သြားေသာ စိတ္မ်ား၊ ထြက္သြားေသာ စိတ္မ်ား
ကို ရႈ႕မွတ္ရသည္၊ ထိုသို႔ရႈ႕သိၿပီးမွ ေဖာင္းမႈ႕ပိန္မႈ႕
ရႈ႕ၿမဲကိုျပန္၍သြားရသည္ ။ မရႈ႕မိလ်ွင္ ထို စိ္တ္
မ်ား ၌ နိစၥ သုခ အတၱ ဟု စြဲလန္းမႈ႕ က်ေရာက္
မည္ ျဖစ္၍ သမထအလုပ္ မွာကဲ႔သို႔ ႏွလံုးမသြင္း
ပဲ ထားရုံႏွင့္ ကိစၥမၿပီး ၎တို႔ကိုလည္း 'သဘာဝ
လကၡဏာ ၊ သာမညလကၡဏာ' တို႔ျဖင့္ မွန္ကန္စြာ
သိေအာင္ရႈ႕မွ သာလ်ွင္ စြဲလန္းမႈ႕ကင္းေစႏုိင္၍ ဝိပႆနာကိစၥ ၿပီးေစႏုိင္ပါသည္ ။
ထိုသိုရႈ႕ဖန္မ်ားေသာ္တျခားသို႔ မထြက္
ေတာ့ပဲ ရႈၿမဲပင္ တစ္စဥ္တည္းျဖစ္ကာ အာရုံ ၌
ကပ္ကနဲ ကပ္ကနဲ အံက်လ်ွက္ တည္ေနေသာ
သမာဓိသည္ ဝိပႆနာသမာဓိ မည္ပါ၏ ။ သမ
ထလမ္းမွ ဥပစာရသမာဓိႏွွင့္လည္း ညီမ်ွ၏ ။
နိဝရဏႏွင့္ေရာေႏွာျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ "စိတၱ -
ဝိသုဒၶိ "လည္းမည္၏ ။
ရႈ႕မိသည့္ ေဖာင္းမႈ႕ ပိန္မႈ႕ ရုပ္အေပါင္း
ကို အသိနာမ္ႏွင့္ လည္းေကာင္း ၊ ရႈမႈ႕ႀကံမႈ႕သိမႈ႔ ျမင္မႈ႕ နာမ္အေပါင္းကိုလည္း ရုပ္ႏွင့္လည္း
ေကာင္း ၊တစ္ႀကိမ္ တစ္ႀကိမ္ ရႈ႕ခိုက္မွာပင္ နာမ္
ႏွင့္ရုပ္ကို ပိုင္းျခား ၍ သိျခင္းသည္ "နာမရူပ -
ပရိေစၧဒ ဥာဏ္" မည္ပါ၏ ။
ထိုသို႔ သိဖန္မ်ားလာေသာအခါ အာရုံကို
မသိတတ္သည့္ ရုပ္တရားႏွင့္ အာရုံကို သိတတ္
သည့္ နာမ္တရားဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးသာရွိသည္ ။ ဤ
ရုပ္နာမ္မွတစ္ပါး ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါေကာင္ မရွိေတာ့
ၿပီဟု သိျမင္သေဘာက်၏ ။ရႈ႕ေနရင္းပင္ ဤသို႕
သေဘာက်သြားျခင္းသည္ "ဒိ႒ိဝိသုဒၶိ" မည္ပါ၏ ။
ဆက္လက္၍ အားထုတ္ေနလ်ွင္ အပူ
အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ပူရုပ္ေအးရုပ္မ်ားျဖစ္ေပၚ
လာၾကသည္ကို လည္းေကာင္း ၊ အစာအာဟာရ
ေၾကာင့္ ရုပ္သစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ ကို
လည္းေကာင္း ၊ႏွလံုးသြင္းမႈ႕ရွိ၍ ထိုထိုအာရုံမ်ား
ဆီ စိတ္က ေရာက္ေရာက္ သြားသည္ ကိုလည္း
ေကာင္း မ်က္ေမွာက္ေတြ႕လ်ွက္သိျမင္သေဘာ
က်၏။
ထို႔ျပင္ ေကာင္းသည္ ခ်မ္းသာသည္ဟု
ထင္ေသာအဝိဇၨာ , ေကာင္းစား ခ်မ္းသာခ်င္ေသာ တဏွာတို႕ေၾကာင့္ ႀကံစည္အားထုတ္ျပဳလုပ္ေန
ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း ၊စသည္ျဖင့္အေၾကာင္း
တရားပါ သိျမင္ျခင္းသည္ "ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္"
မည္၏။
ေရွးကလည္း ဒီလို အေၾကာင္းအက်ိဳး
ရုပ္နာမ္ မ်ွသာရွိခဲ႔သည္ ၊ေနာင္လည္း ဒီလို အ
ေၾကာင္း အက်ိဳး ရုပ္နာမ္မ်ွသာရွိမည္ဟု သေဘာ
က်ျခင္းသည္ "ကခၤါဝိတရဏဝိသုဒၶိ "မည္၏ ။
ေရွးကငါရွိခဲ႔သလား.. ယခုမွပဲရွိေလသလား ?
ေသၿပီးေနာက္မွလည္း ရွိဦးမည္လား .?ဟူ ေသာ
ယံုမွားမႈ႕မ်ိဳးလည္း မရွိေတာ့ေပ ။
ဆက္လက္၍ အားထုတ္လ်ွင္ ရႈတိုင္း
ရႈတိုင္း ရုပ္နာမ္မ်ားသည္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီးလ်ွင္
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားၾကသည္ကိုသာ ေတြ႕ရေသာ
ေၾကာင့္ မၿမဲ ဟူ၍လည္းသုံးသပ္ဆင္ျခင္မိသည္ ။
"အနိစၥသမၼသနဥာဏ္"ပင္တည္း ။
ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္မႈ
က မျပတ္ႏွိပ္စက္ေနသည္ကိုသာ ေတြ႕ရေသာ
ေၾကာင့္ ႏွစ္သက္သာယာဖြယ္ အားကိုးဖြယ္မရွိ
ေၾကာက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဆင္းရဲခ်ည္း ဟု သုံး
သပ္ဆင္ျခင္မိ၏ ။"ဒုကၡသမၼသနဥာဏ္"ပင္တည္း ။
ကိုယ့္အလိုအတိုင္း မျဖစ္မူ၍ သူ႕သ
ေဘာအတိုင္းသာျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို သိရေသာ
ေၾကာင့္ အစုိးရေသာ အတၱေကာင္ ငါေကာင္ မ
ဟုတ္ အနတၲသေဘာတရားခ်ည္း ဟု ဆင္ျခင္သုံး
သပ္မိ၏ ။ အနတၱသမၼသနဥာဏ္ပင္တည္း ။
ဤကဲ႔သို႔ သုံးသပ္ဆင္ျခင္၍ အားရေသာ
အခါ ရႈ႕ရုံသာရႈ႕လ်ွက္ ရွိေတာ႔၏ ။ မိမိရႈ႕မိ
ေသာ အာရုံ၏ အစျဖစ္ေပၚလာသည္ကို လည္း
ကာင္း ၊ထို အာရုံ တိကနဲျပတ္သြားပံုကို လည္း
ေကာင္း ၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာသိရ၏ ။
အလင္းေရာင္မ်ား၊ ႏွစ္သက္အားရမႈ႕မ်ား
စိတ္ေအးခ်မ္းသာမႈ႕မ်ား ၊ဘုရားတရားႏွင့္စပ္ေသာ
သဒၵါၾကည္ညိုမႈ႕မ်ား ၊ထက္သန္စြာ အားထုတ္လို
မႈ႕မ်ား ၊ ရႈစရာအာရုံေတြကို အထူးေၾကာင့္ၾကမႈ႕
မျပဳရပဲ ရႈ႕ႏုိင္လာမႈ႕မ်ား စသည့္ ထူးျခားမႈ႕သေဘာ
တရားမ်ားျဖစ္ေပၚလာတတ္၏ ၊ တရားထူးရၿပီဟု ထင္မွတ္မွားတတ္၏ ။ ႏုေသာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ႏွင့္
မဂ္ မွား ပင္တည္း ။
ထို အလင္းေရာင္ စသည္တို႕ကို တရား မဟုတ္ေသး ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ ေပၚလာသမ်ွ
တို႔ကို ရႈ႕ရုံမ်ွ မျပတ္ရႈ႕ေနျခင္းသည္ သာလ်ွင္
'တရားထူးကို ရရန္ ဝိပႆနာလမ္းမွန္ျဖစ္သည္ '
ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ က်မ္းဂန္ ဗဟုသုတအရျဖစ္
ေစ ၊ ဆရာသမားတို႔၏ စကားအရျဖစ္ေစ ၊ ယံု
ၾကည္ ဆံုးျဖတ္ရ၏ ။ ထိုသို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္း
သည္ "မဂၢါမဂၢဥာဏ ဒႆနဝိသုဒၶိ" မည္ပါ၏ ။
ထိုမွ ဆက္လက္၍ရႈ႕ေနလ်ွင္ အလင္း
ေရာင္ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈ႕တို႔သည္ တျဖည္းျဖည္း
နည္း၍ နည္း၍သြား၏ ၊ ရႈ႕သိမႈ႕မွာလည္းသာ
၍ ရွင္းလင္း လာ၏ ၊ လက္ေျခတစ္ေကြး တစ္
ဆန္႕ ေျခတလွမ္းအတြင္း မွာပင္ တေရြ႕ခ်င္း တ
ေရြ႕ခ်င္း ျဖစ္ပ်က္သြားေသာ လႈပ္ရွားမႈ႕ေပါင္း
မ်ားစြာတို႔ကို တစ္ပိုင္းစီ တစ္ပိုင္းစီ ရွင္းလင္းျပတ္
သားစြာ သိရ၏ ။ ရင့္ေသာ "ဥဒယဗၺယဥာဏ္"ပင္
တည္း ။
ထိုဥာဏ္ အားေကာင္း လာေသာအခါ
အာရုံ၏ အစျဖစ္မႈ႕ထက္ အဆံုးေပ်ာက္မႈ႕ကိုသာ
သာ၍ ထင္ရွားေတြ႔ရ၏ ။လက္ ေျခ ေခါင္း ကိုယ္
စေသာ ပုံသဏၭန္ အထည္ျဒပ္ကို မေတြ႔ရပဲ တရိပ္
ရိပ္ႏွင့္ ေပ်ာက္ေနသည္ကိုသာ ရႈ႕တိုင္းေတြ႕ရ၏ ။
ဤသို႔ အာရုံေရာ အသိစိတ္ပါ ေရွ႔ေနာက္ဆင့္လ်
က္ တစ္စုံလံုး ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားသည္ကို သိျခင္း
သည္ "ဘဂၤဥာဏ္" မည္ပါ၏ ။
ရႈတိုင္းသိတိုင္း အာရုံေရာ အသိစိတ္ပါ
တပ်က္တည္းပ်က္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာ
င့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု ထင္ျမင္ သေဘာ
က်လာ၏ ၊ "ဘယဥာဏ္"ပင္တည္း ။
'မေကာင္းဘူး 'ဟုအျပစ္လည္း ျမင္လာ
၏ ၊ "အာဒီနဝဥာဏ္"ပင္တည္း ။
'ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္မရွိ ၊ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕
ဖြယ္'ဟူ၍လည္း ထင္ျမင္လာ၏။ "နိဗၺိဒါဥာဏ္"ပင္
တည္း ။
ဒီလိုျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ရုပ္နာမ္ေတြ မရွိမွ
ေကာင္းမည္ဟု ရုပ္နာမ္ ဆင္းရဲမ်ားမွလြတ္ေျမာက္
ရန္ ေမ်ွာ္ၾကည့္ေသာ ဥာဏ္လည္းျဖစ္ေပၚလာ၏ ။
" မုဥၥိတုကမ်တာဥာဏ္ " ေပတည္း ။
ထိုအခါလြတ္ေျမာက္ရန္ အထူးေၾကာင့္
ၾကျပဳ၍ တဖန္ရႈ႕သျဖင့္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာ
တို႕ကို ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္၏ ။ အထူးအားျဖင့္
'ဒုကၡသေဘာမ်ား'ကိုအလြန္ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရ၏ ။
" ပဋိသခၤါဥာဏ္"ေပတည္း ။
ထိုပဋိသခၤါဥာဏ္အားျပည့္လာေသာအခါ
အလြန္ပင္ ညင္သာသိမ္ေမြ႕စြာ သူ႕အရွိန္ႏွင့္သူ သိ
လ်ွက္ သိလ်ွက္သြားသည္မွာ တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီ သုံး
နာရီ ၾကာသြားတတ္သည္ ၊ေညာင္းညာပင္ပန္းျခင္း
ကား မရွိေခ် ။ ဤသို႕ေကာင္းဆိုး အာရုံေနာက္သို႕
မလိုက္ ၊ ေၾကာင့္ၾကလည္း မစုိက္ရပဲ သေဘာမွန္
ကို သိရုံမ်ွ ၾကာရွည္စြာ သိသိသြားေနျခင္းသည္ - -
" သခၤါရုပကၡာဥာဏ္ "မည္၏။
ဤသို႔ သူ႕အရွိန္ႏွင့္သူ သိလ်က္သိလ်က္
အလိုလို သြားေနရာထဲမွ အထူးသြက္လက္ လ်ွင္ျမန္
ေသာ အသိကေလးမ်ားျဖစ္ေပၚလာ၏ ၊ ထိုအသိ
ေလး မ်ားမွာ ဝု႒ာန မည္ေသာ မဂ္ဆီသို႔ တဟုန္တိုး
တက္သြားေသာ "ဝု႒ာနဂါမိနီဝိပႆနာဥာဏ္ " ပင္
တည္း ။
ထိုခဏ၌ ဒြါရေျခာက္ပါးတြင္ ထင္ရွားေပၚ
လာေသာ ရုပ္နာမ္ အာရုံကိုပင္ မၿမဲဟူ၍ေသာ္လည္း
ေကာင္း ၊ ဆင္းရဲဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အနတၱ
ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ သိျမင္လ်ွက္ ျဖစ္ေပၚ
ေပသည္ ၊ ထိုတြင္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ အသိမွာ ..
ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ေခၚ ေဇာသုံးခု ပါဝင္ေသာ
"အႏုေလာမဥာဏ္" ပင္တည္း ။ ေရွး ဝိပႆနာ -
ဥာဏ္ ေနာက္မဂ္ဥာဏ္တို႕ သင့္ေလ်ွာ္စြာ ျဖစ္ေသာ
ဥာဏ္ဟု ဆိုလိုပါသည္ ။
ေရွးရင့္ေသာ ဥဒယဥာဏ္မွစ၍ ဤအႏု
ေလာမဥာဏ္ တိုင္ေအာင္ ဥာဏ္ ၉ ပါး အေပါင္း
သည္ "ပဋိပဒါဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ " မည္ပါ၏ ။
ထိုဥာဏ္အျခားမဲ႔၌ အသိစိ္တ္သည္ ရုပ္
နာမ္ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ေသာ နိဗၺာန္အာရုံသို႔ က်ေရာက္
သြား၏ ။ "ေဂါၾတဘူဥာဏ္ "ေပတည္း ။ ပုထုဇဥ္
အႏြယ္ကိုျဖတ္၍ အရိယာအႏြယ္သို႕ ဝင္ေရာက္
သြားေသာ ဥာဏ္ဟုဆိုလိုပါသည္ ။
ထို႔ေနာက္ နိဗၺာန္ကိုပင္ မ်က္ေမွာက္ေတြ႕
ျမင္လ်ွက္ ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္မ်ား
ျဖစ္ေပၚလာၾက၏ ၊ ထိုတြင္ မဂ္ဥာဏ္ကို - - -
"ဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ "ဟုေခၚပါသည္ ။
ထို မဂ္ဖိုလ္ျဖစ္ခိုက္ အခ်ိန္မွာ တစကၠန္႕
မ်ွပင္မၾကာေပ ။ ထို႕ေၾကာင့္ထူးျခားစြာ ေတြ႕သိရ
ေသာ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္တို႕ကို ျပန္လည္၍ဆင္ျခင္မိ
၏ ။ ပစၥေဝကၡဏာ ဥာဏ္ပင္တည္း ။
ဤ အစီအစဥ္အတိုင္း ပစၥေဝကၡဏာ
ဥာဏ္တိုင္ေအာင္ ျပည့္စုံစြာ ေတြ႔ျမင္ေသာသူသည္
ေသာတာပန္ အျဖစ္သို႕ ေရာက္ေနေသာ သူပင္
ျဖစ္ပါေတာ့သည္ ။
ဤ က်မ္းစာအုပ္ငယ္ေလးအား လြန္စြာ
ႏွစ္သက္မိ၍ အာနာပါန အားထုတ္ပံုမွ စ၍
ေကာက္ႏႈတ္ .. ထုတ္ႏႈတ္၍ မ်ွေဝခဲ႔ပါသည္ရွင္ ။
စိတ္တူသူ , လိုအပ္သူမ်ား ရယူၾက၍ တရားထူး
တရားျမတ္မ်ား ရရွိႏုိင္ၾကပါေစရွင္ ။
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by gla from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.