A Master of Hats and Headdress Design, Exhibition in Hong Kong || Wystawa Mistrz Kapeluszy i Nakryć Głowy, Hong Kong

Chan Kwok Yuen - Mistrz Sztuki Kapeluszy i Nakryć Głowy

Pan Chan Kwok Yuen, który jest już sporo po osiemdziesiątce i bardziej znany jako brat Yuen, urodził się w 1931 roku. Jako chodzący słownik kantońskich kostiumów operowych, był świadkiem rozwoju tej formy sztuki od czasów Drugiej Wojny Światowej. Był kiedyś aktorem w Hong Kongu, później pracował z tyłu sceny. Jest człowiekiem o wielkim talencie i cierpliwości, a pod kierownictwem i mentoringiem dwóch starych mistrzów, mistrza kostiumów Wong On i eksperta od nakryć głowy Pao Cho Leung, pan Chan zbudował własny biznes i rozpoczął profesjonalną karierę w tworzeniu kantońskiej opery i nakryć głowy, które przetrwały ponad pół wieku.

Kantońskie kapelusze i nakrycia głowy opery wykonane przez pana Chana znane są ze swojej urody, praktyczności i lekkości. Zwraca szczególną uwagę na najnowsze trendy materiałowe i zawsze optymalnie wykorzystuje materiały. Zaprojektował męskie hełmy z opaskami na głowę, które można łatwo założyć i zdjąć. Są nie tylko wszechstronne i piękne, ale także pomagają aktorom w ich występach. Bardzo wcześnie wykorzystał nowe materiały, takie jak nylon, aby zastąpić tradycyjną miedź i żelazo jako podstawowy materiał do konstrukcji kapeluszy, a także wykorzystał go do produkcji lekkich imitacji piór zimorodka, wyznaczając tym samym trend za pomocą uniwersalnych i lekkich elementów.

Dwa z bardziej znanych dzieł pana Chana we wczesnych latach jego kariery to Man-Mo Bun i Cow Horn Strip. Te akcesoria pokazują jego mieszankę i dopasowanie, rzucające się w oczy i praktyczne koncepcje projektowe. Wszystko jest ręcznie robione, co czyni je jeszcze bardziej wartościowymi i pełnymi charakteru.

Hełm
W czasach starożytnych generałowie nosili zbroje i hełmy dla ochrony. Hełm byłby wyposażone w pióropusz, który kołysał się na wietrze. Od tego pochodzi hełm operowy, często wzmacniany i upiększony. Generałowie otrzymują twardy kapelusz zwany "hełmem", często w oficjalnym stroju. Te twarde kapelusze mają kształt przypominający pasy odwrócone do góry nogami ozdobione pomponami i białymi koralikami. Najwyżsi generałowie mieli czerwone frędzle na trój kształtnym kapeluszu. Przednia płyta ozdobiona jest wzorem płomienia z symbolem długowieczności, dużym pomponem i białymi woskowymi koralikami. Latające uszy są w kształcie smoka, a tył wyhaftowany jest ze smokiem lub pięcioma nietoperzami. Opracowano różne style hełmów. Na przykład hełm Sit Lai i Ma Chiu, są specjalnie zaprojektowane dla postaci operowych Sit Lai i Ma Chiu. Oba są przekształcane z odwróconych hełmów.

Crown Bun
Obowiązujące postacie: Kobiety z wyższej klasy

W czasach starożytnych kobiety układały sobie włosy i dekorowały je różnymi spinkami do włosów, wiszącymi i paciorkami, w różnych kolorach, z różnicami odzwierciedlającymi ich wiek i status. Postaci kobiece w przedstawieniach operowych mają zwykle ozdoby do włosów bazujące na tych używanych przez damy dworskie podczas dynastii Song. Często spotykane są wysokie upięcia ozdobione ptakami, kwiatami, feniksami lub motylami. Użyte akcesoria do włosów różnią się w zależności od tożsamości osób i okazji.

Kapelusze i ubiory głowy starożytnych cesarzy, urzędników sądowych, uczonych, kobiet z wyższych sfer, a nawet pospólstwa, ulegały przez wieki przemianom i transformacjom. Nie tylko są one w wielu różnych stylach i kolorach, ale także nabrały głębokich znaczeń kulturowych. Tradycyjne nakrycia głowy mają ogromne znaczenie historyczne i kulturowe. Części użyte w przedstawieniach uchwyciły niektóre z nich, dając późniejszym pokoleniom spojrzenie na przeszłość.

Pan Chan od ponad sześćdziesięciu lat robi kapelusze i nakrycia głowy dla opery kantońskiej. Dzięki żmudnym badaniom i doskonałemu kunsztowi wykonuje on wszystko od projektowania, zakupu materiałów, montażu i tworzenia. Każdy ścieg, koralik i klamra jest świadectwem niekończącej się pogoń mistrza w tej unikalnej formie sztuki. W ostatnich latach Pan Chan poświęcił więcej czasu na przekazywanie swoich umiejętności i technik uczniom, aby ta forma sztuki mogła zostać przekazana następnemu pokoleniu.