Gijs' wintersport reis

Ach, je kent het wel weet hoe het is
jij wilt óók een keertje daarmee is niets mis,
want iedereen doet het, is wat je keer op keer hoort,
ook al ken jij geen mens die ooit ging naar zo’n oord.
Maar heus, heel Holland gaat minstens een keertje of drie,
op zomer- en wintersportvakantie da’s goed voor de economie,
want wie zijn wiegje stond in Nederland,
is volgens de koning én Rutte een rijke klant.

"Het is tijd voor een winterse reis", dat zei Gijs.
Hij ging nooit op stap, had ook nooit vakantie gehad.
Hij pakte zijn rugzak en zijn jas,
sloot alle ramen en het gas,
haalde wasgoed en knijpers van de lijn,
legde de sleutel keurig onder de mat.
Op naar de winkels in het centrum van de stad.
De oude rammelkast van een fiets deed het nog fijn,
ooit gevonden, vastgebonden,
aan een verkeersbord op het Leidseplein.

Sneeuw had Gijs heus ooit wel eens gezien,
gewoon tijdens de decembermaand
bij de warme bakker in de vitrien.
Ook het reisbureau had bladen vol met allerlei winterse pret,
breed uitgestald in het raamkozijn neergezet.
Kleurrijke prenten vol wintersport vertier voorzien van een rake prijs,
brachten zijn hoofd geheel van de wijs.

Zou hij lekker gaan zonnen of lang gaan laufen?
Op een berg in een Tiroler Hütte glühwein gaan saufen?
Mein Gott, wat was er veel te kust en te keur.
Skiën of rodelen leek hem wel wat tegen de jarenlange sleur.
Hoe langer hij keek, hoe meer hij genoot,
grootste plannen en wilde dromen...
alles leek op hem af te komen.
De folders die riepen hem toe:
"wees toch niet zo’n vrek, je leeft maar één keer,
grijp nu je kans, straks kan het niet meer!"

De berg op in Bulgarije, dan omlaag glijen, gewoon de stad Sofia in.
De vakanties die lonkten en lokten net als de juf achter de balie,
zij haakte er vol overgave op in en Gijs...
hij kreeg door haar nog veel meer zin.
Hij boekte zonder enig verzet
een peperdure reis bij het meisje met de pincet.
Gewapend met brochures van winterse taferelen
kocht hij een camera om zijn avonturen te kunnen delen
en ging vervolgens op pad,
voor een ski-outfit, bij de winkel van Perry,
dan had hij die aanschaf alvast ook maar gehad.

Zwarte snowboots, een rood skipak,
een riem van zwart leer met lak,
een rode muts en zwarte bril,
Gijs bekeek zichzelf in de spiegel en... viel helemaal stil.
Elk meisje dat hem straks zou zien,
zou wild van hem zijn en bovendien
het zou haar niet opvallen dat het zijn eerste keer was.
Hij was zichtbaar opgetogen en erg in zijn sas.
Net als de verkoper die kwam aangevlogen,
een o, zo behulpzaam man.
Razendsnel verdwenen Gijs’ laatste euro’s in de la
van de verkopers vrolijk, rinkelende kassa.

Bepakt en bezakt stond Gijs bijtijds klaar.
De afwas gedaan, vlug borstelde hij zijn haar.
Zich niet bewust van enig winters gevaar,
sneeuwbuien en stormen, chaos het leed,
dat "op wintersportvakantie gaan" heet.
Hij zong wat valse noten, zijn humeur was opperbest,
tijd om van wal te steken samen met de rest,
van Holland die zeker ook met vakantie gaat, want
zo hoort dat als je woont in een rijk, westers land.
Je past je gewoon aan, dat kan toch best?
Je eet ook boerenkool, bietjes, hutspot, hachee,
bloemkool, appelmoes, werkt voor twee.

Na heel lang wachten was de bus er nog niet
Gijs was belazerd tot zijn grote verdriet.
Hij probeerde nog te bellen, kreeg geen gehoor,
die griet was er mooi met zijn centen vandoor.

Dit is een #sprookje-van-walnoot-tot-wasknijper van #kittywu. Het verhaal van #Gijs doet mee aan de #schrijfuitdaging-januari-2019 van Hans van Gemert op Yoors en telt exact 600 woorden.

Posted using Partiko Android