[:nl]Sinds 1,5 jaar ongeveer hebben wij een denkbeeldige hond. Het is een mannetje dat luistert naar de naam Luis (Louis maar dan op zijn Spaans). Eerst was Luis zwart. Een jonge hond die van de straat geplukt was in Portugal en daar nu in een opvanggezin verbleef. Het liefste kopje dat je ooit gezien hebt. Bijna waren we naar Portugal vertrokken om hem op te halen, maar gelukkig was iemand ons voor. Impulsief een hond adopteren wiens snoet je op Facebook hebt gezien is namelijk zelden een goed idee. Zelfs niet als je op slag verliefd bent. En vooral niet als je een paar weken later op roadtrip gaat vertrekken, wat wij dus deden.(html comment removed: more)

Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder en is Luis er nog steeds, al is ie wel van look veranderd. Nu ziet hij er ongeveer zo uit:

Hongaarse Staande Vizsla

Inderdaad, een Vizsla. Mr Lazy Bird kwam met dit mooie ras aandraven en ik was meteen verkocht. 'Denkbeeldige Luis' was overal bij. Af en toe vergaten we hem weleens eten te geven ofzo, en dan zat hij plots naast ons aan tafel te bedelen. Of we gingen naar een museum en beseften pas aan de ingang dat Luis niet mee binnen mocht. Als we uit eten gingen, dacht er altijd wel iemand aan dat we Luis niet te lang alleen mochten laten en dus gingen we snel weer terug naar onze camper. We wandelden bijna dagelijks over het strand, waar hij heerlijk achter stokken aan kon rennen, maar soms verdween ie ook weer even. 'Waar is Luis nu?' zei iemand dan.

[irp posts="1811" name="[:nl]Onze Roadtrip is voorbij! De highlights.[:en]Our Roadtrip has ended! The highlights.[:]"]

Jaja, we zaten helemaal in onze rol van hondenbezitter. Al was het dan een denkbeeldige hond. En eigenlijk is dat niet zo slecht. Ik heb meerdere keren gedacht hoe moeilijk een bepaalde situatie geweest zou zijn als Luis de Vizsla écht mee was op roadtrip. Dan had dat een heel andere ervaring geweest. Het is net zoals reizen met kinderen, je past je aan.

Maar, zoals je ondertussen wel al hebt begrepen, zijn we weer thuis sinds einde juni. En vreemd genoeg is de wens naar Luis er nog steeds. We willen hem nu ook wel eens 'in het echt' die stok laten apporteren. Of keihard 'Luis!!!!!!!' roepen en hem dan met flapperende oren zien komen aanrennen. Of met hem gaan joggen. Hem trucjes leren. Wandelen. Pipi en kaka doen. Enfin, je kent het wel. Een hond hebben dus.

Nu is de zoektocht dus van start gegaan naar onze ideale Luis. Je vraagt je misschien af waarom we geen hond adopteren uit een asiel of opvang, zoals we aanvankelijk van plan waren? Wel, ik heb daar goed over nagedacht. Luis zal onze aller eerste hond worden en we hebben gewoon niet voldoende ervaring om een hond met een verleden, een rugzakje, in huis te nemen. Dat risico wil ik niet nemen met een kind in huis. Mijn hart zou breken, moest ik zo'n dier opnieuw moeten afstaan na een paar maanden. Neen. Dat wil ik niet. En misschien speelt mijn controle freak trekje ook wel mee. Op voorhand weten wat voor karakter je in huis neemt is toch wel handig.

Dus, deze eerste hond zal als pup bij ons starten. Nadien zien we wel. Aangezien ik weiger bij een broodfokker te kopen, zal het wat geduld vergen om de juiste pup te vinden. Maar kom, we zijn er nu al zo lang mee bezig dat we daar niet van wakker liggen.

En we hebben denkbeeldige Luis nog altijd natuurlijk, die ligt trouw naast me op ons terras terwijl ik dit schrijf. De schat.

Heb jij een hond? Hoe is hij in je leven gekomen?

X Lazy Bird

BewarenBewaren

BewarenBewaren[:en]For about 1.5 years we have an imaginary dog. It's a male who listens to the name Luis (that's like Louis but then in Spanish). Luis was black first. A young dog who was rescued from the streets in Portugal and was now staying in a foster family. The sweetest face you've ever seen. We almost went to Portugal to pick him up, but luckily someone was ahead of us. Impulsively adopting a dog whose face you have seen on Facebook is seldom a good idea. Not even if you are in love right away. And especially not if you leave on a road trip a few weeks later, which is what we did.

(html comment removed: more)

Meanwhile, more than a year has passed and Luis is still there, although he has changed his look. Now he looks like this:

Vizsla

Indeed, a Vizsla. Mr. Lazy Bird came up with this beautiful breed and I was sold immediately. 'Imaginary Luis' was everywhere. We sometimes forgot to feed him, and then suddenly he was sitting at the table next to us. Or we went to a museum and only realized at the entrance that Luis was not allowed to enter. When we went out to dinner, someone always reminded the rest of us that we should not leave Luis alone for too long and so we quickly went back to our camper. We walked almost daily on the beach, where Luis could run after sticks, but sometimes he disappeared. "Where is Luis?" someone said then.

Yes, we were completely in our role of dog owner. Even if it was an imaginary dog. And actually that is not so bad. I have thought several times how difficult a particular situation would have been if Luis the Vizsla really was with us on the road trip. Then that would have been a completely different experience. It is just like traveling with children, you have to adapt.

But, as you have already understood, we are back home since the end of June. Strangely enough, the wish for Luis is still there. We now want to have him fetch that stick 'for real'. Or cry out 'Luis !!!!!!!' and then see him come running with flapping ears. Or go jogging with him. Teaching him tricks. Hiking. Do his number one and number two's. Anyway, you get it. To have a dog.

Now the search has started to find our ideal Luis. You may wonder why we do not adopt a dog from an asylum or shelter, as we initially intended? Well, I've been thinking about that. Luis will be our very first dog and we just do not have enough experience to take a dog with a past, a rucksack, into our home. Not yet. I do not want to take that risk with a child in the house. My heart would break, if I had to give up on an animal again after a few months. No. I do not want that. And maybe my control freak side also plays a role. To know in advance what kind of character you take home is useful.

So, this first dog will start with us as a puppy. Afterwards we'll see. Since I refuse to buy from a mass breeder (don't know how you say that in English), it will take some patience to find the right puppy. But, we have been patient for so long now that it doesn't matter.

And we still have imaginary Luis, of course, who lies faithfully next to me on our terrace while I write this. The sweet darling.

Do you have a dog? How did he get into your life?

X Lazy Bird[:]

---

Posted from my blog with SteemPress : https://lazybird.be/onze-denkbeeldige-hond-luis/

---